Een liberaal met ballen durft géén keuzes te maken

Ik moet zeggen, Rutte heeft wel lef. Met het klimaatakkoord probeert hij de klimaatcrisis te misbruiken om nog meer subsidie naar het grote bedrijfsleven te krijgen, ten koste van de onderkant van de samenleving. Nu dit wat al te hard uitkomt , probeert hij met een toevoeging van een klein beetje CO2-belasting hetzelfde zwendelplan alsnog aangenomen te krijgen. Dat kan en moet anders. Maar hoe?

Herrie in de klimaatkerk Naar wie moeten we luisteren? Als het ergens is waar klimaatsceptici en klimaatcynici een hekel aan hebben, dan zijn dat de zogenaamde klimaatfanaten. Zij worden ook wel klimaatdrammers, klimaatextremisten, klimaatsalafisten, of erger nog, GroenLinksers genoemd. Volgens de klimaatontkenners zitten de klimaatfanaten allemaal braaf in de banken van dezelfde klimaatkerk, en zingen ze in koor hetzelfde klimaatlied.

Van dit beeld klopt echter maar weinig! Wie in die kerk rondneust ziet klimaatkerkgangers vaak recht tegenover elkaar staan. Ja, allemaal vinden ze dat we moeten stoppen met fossiele brandstoffen. Maar over het ‘hoe’ kunnen ze elkaar wel de hersens inslaan. De ene oplossing van het CO2 probleem wordt afgekraakt ten gunste van de ander, en laten we eerlijk zijn: geen enkele blijft overeind staan als dé oplossing van al onze problemen.

Allemaal niet goed genoeg Wind te land zal nooit genoeg zijn, want mensen willen die windmolens niet in hun achtertuin. Wind ter zee is weer veel duurder, en de bouw daarvan gaat veel te traag. Bovendien werken beide turbines niet als het niet waait, of juist te hard. Maar zonne-energie werkt dan weer niet goed op momenten dat de zon niet schijnt. En zon en wind kunnen samen niet genoeg opleveren, althans niet op korte of middellange termijn.

Bij kernenergie is dan weer het afvalprobleem, en bovendien duurt het veel te lang om die reactoren te bouwen. Biomassa mag dan wel CO2 neutraal zijn, ondertussen ben je er wel een hoop landbouwgrond of zelfs kostbare bossen aan kwijt. Elektrische auto’s worden gekraakt ten opzichte van de auto’s met een waterstoftank en andersom, terwijl weer anderen vinden dat we helemaal van de auto afmoeten. En dan is er nog altijd de eeuwigdurende discussie over de warmtepomp…

Bij al deze onderlinge discussies likken de klimaatcynici hun vingers af. Zelfs de klimaatexperts komen er niet uit: ze bewijzen van elkaar dat ze zwendelaars zijn! Een oplossing voor dit probleem bestaat niet! Dus laten we het maar opgeven?

Mix en bezuinig Gelukkig is dit onzin. De werkelijke oplossing zit niet in één toepassing, maar in de mix van allemaal. Het is tijd om nu vaart te maken met windenergie én zonne-energie, zodat in een verre toekomst wél genoeg is daarvan.

Dat duurt echter nog wel even, en in de tussentijd is het prima om te stellen dat het beter is om gas te verstoken dan olie, en dat het beter is om biomassa te verstoken dan gas. Kerncentrales bijbouwen gaat misschien nergens over, maar als we zouden moeten kiezen tussen het sluiten van een kerncentrale of een bruinkoolcentrale, dan zou de keuze voor de hand mogen liggen.

En het belangrijkste is ondertussen nog buiten schot gebleven: minstens zo belangrijk als de vraag waar we de energie vandaan halen, is het feit dat we nog sterk op het energiegebruik moeten en kunnen bezuinigen.

Laat de politiek vooral géén keuzes maken Maar welke van al die oplossingen moet nu het meest gestimuleerd worden, en welke het minst? En in welke volgorde? Ik zou zeggen: laat de politiek hierin zo weinig mogelijk keuzes maken. Laat dit over aan de markt. Maar zorg er dan wél voor dat die markt radicaal anders wordt vormgegeven dan nu.

De klimaatplannen van Rutte zijn inefficiënte bureaucratische monsters en geldslurpers. Stop met nadenken over duizenden subsidies. Houd het simpel, en voer maar één maatregel in: een zware belasting op het probleem zelf, de CO2 uitstoot.

Pleit in de EU voor een écht forse en oplopende CO2 taks, en neem daar zelf het voortouw in. Maak grijze stroom afhankelijk van de uitstoot ieder jaar weer een fors percentage duurder. Ontzie vooral de luchtvaart en de scheepvaart niet: laat iedereen die met een goedkoop gevulde tank het CO2-belastingterritorium invaart of vliegt een vette extra taks betalen. Zolang de EU nog niet mee is, gebeurt dat met controle aan de grens.

De opbrengsten van de extra belasting gaan dan direct naar een forse lastenverlichting voor burgers, waarmee de energierekening gecompenseerd wordt. Burgers en bedrijven kunnen dan winnen door zuiniger te zijn met energie, of meer groene energie te verbruiken.

De onzichtbare hand Ga ondertussen van alle subsidies af, ook van de reeds bestaande. Verder is het minstens zo belangrijk om lokale overheden te verbieden om vergroening te blijven blokkeren. Denk aan het belachelijke windmolenverbod van de provincie Noord-Holland van de afgelopen acht jaar.

Kort gezegd: hef belasting over het probleem en ga als overheid verder niet in de weg staan. Of om het liberaal uit te drukken: de betuttelende politiek van tienduizenden microsubsidies en bemoeizuchtige regels en verboden moet verleden tijd zijn.

Als u vindt dat ik hier wat al te neoliberaal klink en te weinig wil ingrijpen in de markt, dan mist u iets. Namelijk dat een echt forse CO2-taks een veel ingrijpender maatregel in de markt is dan het hele subsidiecircus van nu, dat als enig resultaat heeft dat er veel geld wordt weggesmeten, en er uiteindelijk veel te weinig gebeurt, terwijl de onderkant van de samenleving de rekening betaalt.

We hebben niets aan het aangekondigde mini-CO2 taksje van Rutte, dat als douceurtje komt bij die draak van een akkoord dat is opgesteld in overleg met de industrie. Rutte dient die onzalige bureaucratische en geldverslindende plannen te verscheuren, en niets anders te doen dan te zorgen voor goede en eerlijke voorwaarden voor de markt. En de onzichtbare hand mag het werk verder doen. Dat ik nota bene degene mag zijn die een neoliberaal dat moet gaan vertellen…