Een mafiabaas en zijn consiglieri zitten om de tafel met een stelletje charlatans

Het erge is: zo lang de NAVO bestaat zijn het onze charlatans.

Als het overleg tussen Trump en Poetin ergens mee te vergelijken was, dan waren het de ontmoetingen met de Koreaanse dictator Kim Jong-un. Die leverden behalve een hoop poeha niets op. Dat lijkt ook met de bijeenkomst in Alaska te gebeuren.

Vladimir Poetin wist wel de indruk te wekken dat hij tijdens het overleg zijn Amerikaanse ambtgenoot volledig had ingepakt. Hij hield - zoals we van hem gewend zijn een historisch verhaal - en haalde herinneringen op aan de militaire steun die de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog gegeven heeft aan de Sovjet-Unie. Via een luchtbrug vanuit Alaska werden enorme hoeveelheden Amerikaans oorlogstuig aangevoerd om het Rode Leger te bewapenen. Poetin wilde maar zeggen dat zijn land vaak genoeg een goede buur was geweest.

Hij hoopte dat die draad weer kan worden opgevat. Voor het overige bleef Poetin bij zijn oude eisen: Oekraïners zijn zo nauw verwant aan Russen dat ze samen op moeten trekken en de Europese landen dienen dat te begrijpen. Dat was een kleine waarschuwing tussendoor.

Ook Poetin bleek de kunst van het slijmen bij Trump te hebben geleerd maar hij deed dat in tegenstelling tot Rutte en veel Europese leiders zonder zichzelf te vernederen. Integendeel, hij stond recht overeind en deelde op vriendelijke toon lesjes uit maar hij maakte tevens duidelijk dat het beter was die niet te negeren.

Vergeleken met deze presentatie kwam Trump niet boven het niveau van gestuntel uit. Hij had het over productieve gesprekken en grote vooruitgang. Hij prees de kwaliteit van zijn eigen staf en die van Poetin. Hij verklaarde verheugd te zijn over het feit dat bij de Russische delegatie ook belangrijke zakenlieden behoorden. Er was geen deal maar de beide heren hadden grote vooruitgang geboekt. en hij noemde Poetin een paar maal "Vladimir".

Het zal interessant zijn de drones, de glijbommen en de raketten te tellen die de volgende week op Oekraïne neerkomen. Poetin mag dan mooie praatjes hebben over het bondgenootschap met de Verenigde Staten en de enorme wapenleveranties tijdens de Tweede Wereldoorlog, tegenwoordig speelt het Iran van de ayatollahs die rol. Met hun drones. En de munitiefabrieken van Kim Jong-un draaien ook op volle toeren om het Russische leger te bevoorraden. Om maar te zwijgen over het Noord-Koreaanse kannonnenvoer aan het front en de arbeiders in de oorlogsindustrie.

Een maffiabaas en zijn gewiekste consiglieri zaten aan tafel met een stelletje charlatans. Wat erger is: vanwege de NAVO zijn het onze charlatans.

Wat ze ook zeggen in de Europese hoofdsteden, dit is niet hoopvol, dit is geen begin, dit is een aanfluiting en de wereld is er alleen maar gevaarlijker opgeworden.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: Poetin en Trump