Een vroege herfst dankzij stoere cowboys en cowgirls

De natuur heeft het besef en de kracht om zichzelf te reguleren en te redden; nog voor het begin van de herfst laten de bomen hun bladeren dit jaar vroeg vallen om energie en kracht te behouden.

Het herfstseizoen van kabinet Schoof, met alle versplinterde politieke programma’s en ambities, was al vanaf het eerste gezamenlijke optreden bij de koning zichtbaar en voelbaar. De combinaties van diepe tegenstellingen tussen de partijen, persoonlijke grondslagen en onmiskenbaar zwakke bewindslieden waren de eerste signalen van zeer kwetsbare en fragiele bomen in het kabinetsbos.

Het begon met de eerste herfstbliksem: de “slappe hap” van Wilders, daarna volgde de koppige houding van mevrouw Faber tegen ‘indringers’ in het bos, vervolgens de opportunistische houding van de VVD-bazin, de stille terugtocht van Omtzigt over het bospad, de oude boerenliedjes van mevrouw Van der Plas als herderin van verdwaalde kuddes, de chaos van de voorjaarsnota, exit van PVV uit kabinet voor de eerste verjaardag en recentelijk het vertrek van NSC uit de restanten van het verlamde demissionaire driehoekige kabinet.

In deze chaotische sfeer van prematuur vallende bladeren werd en wordt in de kabinetsdoka geëxperimenteerd met een absurde stoelendans en eigen gefabriceerde lijm. De dubbel-demissionaire groep onder leiding van herder Schoof is nu met gekraste tanden bezig om te jagen op wat binnen bereik is.

Wat een politiek schandaal in het land van het poldermodel, grootmeesters van water en oorspronkelijk toevluchtsoord voor de wereld.