Een waarheid als een zwangere koe

Het is dinsdagochtend, de zon begint langzaam op te komen en je merkt dat iedereen om je heen wat onrustig wordt. We hadden de leidinggevende gisteren horen bellen, dus we weten wat er gaat gebeuren. Vandaag gaan we weer afscheid nemen van een aantal van ons…

Ik maak mij niet druk vandaag! Mijn baby is hard aan het groeien in mijn buik, dus ik denk alleen maar aan het moment dat ik mijn kindje in de echte wereld kan zien. Ik ben natuurlijk wel een beetje nerveus of mijn bevalling goed zal gaan, maar het ging alle vorige keren goed, dus ik heb er vertrouwen in!

Ohja, het was onrustig, ik was even aan het dagdromen. Ik hoor een auto buiten, *piep* *piep* piep, die is vast aan het parkeren denk ik. Ik zie de leidinggevende hier al binnen lopen, het wordt tijd dat de groep naar buiten gaat, de auto in. Ik ben zwanger dus ik blijf nog even hier, dat vind ik eigenlijk wel fijn.

Iedereen begint naar buiten te lopen, ik hoop dat ze wel voorzichtig zijn, ik hoop niet dat er iets met mijn baby gebeurt. Het is wel erg druk, dus ik probeer een uitweg te zoeken. Dan staat de leidinggevende daar opeens, en duwt me met de groep mee. Dat hadden we niet afgesproken! Ik moet op m’n baby passen, ik kan helemaal niet in die auto stappen!

Gelukkig staat er iemand te controleren, die zal mij er wel uit halen toch? Ja, het gaat allemaal goed komen, ik hoef me niet druk te maken. Ik loop gewoon rustig mee, dan komt het bij het instappen wel goed. Iedereen wordt naar binnen geduwd, maar ze halen me er zo gewoon uit.

Hallo, ik kan niet instappen want ik ben zwanger. He! Hallo! Ik kan niet instappen! Ik word naar binnen geduwd en de deur valt dicht. Ik hoor de inspecteur roepen “Vrachtwagen is vol hoor! Niet te hard rijden he, straks is het weer mijn schuld dat ze kreupel aankomen!”

Wij zijn boos, dit verhaal speelt zich elke dag af. Elke dag worden er dieren vervoerd die gewond zijn, die zwanger zijn of die om een andere reden niet vervoerd mogen worden. Elke dag zijn er dieren die verwond in een stal staan, terwijl niemand controleert of de zorg wel voldoende is.

Elke dag sturen we in Nederland 1,4 miljoen dieren naar de slacht. We hebben wetten die een minimumniveau van dierenwelzijn vereisen. Veel dieren worden illegaal zwanger of gewond naar het slachthuis gestuurd.

De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit is verantwoordelijk voor het controleren van deze industrie, maar dat gebeurt veel te weinig, en kritische artsen worden monddood gemaakt. Er heerst een angstcultuur onder iedereen die zich voor dierenwelzijn wil inzetten.

Dit kan niet langer, het is tijd voor actie! Hervorm de NVWA!

Lees meer op hervormdenvwa.nl en teken de petitie!

Disclaimer: Het verhaal hierboven is niet een 1-op-1 transcriptie van de gedachten van een koe. We hebben geen wetenschappelijke consensus kunnen vinden over de gedachtepatronen van een koe rondom de zwangerschap, anders dan een beschrijving van het instinct. We hebben meerdere koeien benaderd voor wederhoor, maar konden vanwege de taalbarrière geen uitsluitsel geven.