Er is zondag 18 mei veel om tegen te demonstreren in Den Haag

Donderdag werd de Nakba wereldwijd herdacht, het voor de Palestijnen bloederige begin van de staat Israël. Jaap Hamburger stelde hier terecht dat voor hen de Nakba nooit ophoudt.

Bemoedigend daarom dat een kleine vijftig organisaties ons oproepen zondagmiddag 18 mei in Den Haag een menselijke rode lijn te trekken tegen de schending van mensenrechten en humanitair recht in Gaza. Voor een onmiddellijk staakt-het-vuren, een einde aan de blokkade van humanitaire hulp, intrekken van steun aan oorlogsmisdaden en naleving van internationaal recht.

Ik zal er zijn en met mij zullen velen bij die gelegenheid ook tegen zaken demonstreren. Impliciet vallen die namelijk keurig onder de vier punten hierboven en de toelichting daarbij, maar het kan geen kwaad om gedetailleerd te expliciteren waar we zondag tegen kunnen zijn.

Natuurlijk de volkerenmoord* door de in alle opzichten illegale Israëlische bezetter van Gaza. Onder academische experts, de directeur van ons NIOD voorop, heerst een brede consensus over de term genocide. Het gaat dus ook niet om een ’oorlog’, zoals de nieuwe paus beweerde.

We zijn tegen de ideologie van het judeofascisme van de regering-Netanyahu, die buitenlandse rechtspopulisten met een antisemitische walm uitnodigt voor steun. Een ideologie die, zoals te zien valt op sociale media, geniet van elke dode Palestijn. Ook van kinderen, ‘want dan zijn er over tien jaar zo’n 15.000 terroristen minder’.

Tegen de blinde en soms hysterische steun voor Israël in de VS – al voor de fascistische coup van Trump – Nederland en Duitsland. De nieuwbakken rechtse kanselier Merz heeft de door het ICC van oorlogsmisdaden verdachte Netanyahu al voor een bezoek uitgenodigd, nog voor hij – na een tweede poging – tot bondskanselier was verkozen. In tegenstelling tot de VS en Israël is Duitsland gewoon lid van het ICC.

Het zijn landen die het antisemitisme van rechts-extremisten een kleiner probleem vinden dan de bezorgdheid van burgers over het lot van de Gazanen. Onze bezorgdheid werd vroeger neergesabeld als ‘Israël-bashing’, maar heet nu steevast antisemitisme. Met als gevolg dat bezorgde wetenschappers en studenten hun baan of studieplaats kunnen verliezen. Niet alleen in Trumpland, maar bijvoorbeeld ook in Merzland en Israël zelf. Die mensen zouden wij dus hier moeten verwelkomen, net als de Amerikaanse academici die het kabinet Schoof uitnodigt. Allen overigens wetenschappers met exact de opvattingen die Wilders in onze universiteiten juist wil uitroeien.

Uiteraard zijn we ook tegen de slappe knieën van universiteitsbestuurders of erger, hun pogingen om misbruik te maken van de situatie en anti-woke zuiveringen door te voeren.

We demonstreren natuurlijk eveneens tegen organisaties en publicisten die de speciale operaties van Netanyahu als een terechte reactie kwalificeren op de inderdaad gruwelijke moordpartij van Hamas. Hoe stuitend theocratisch en antidemocratisch deze organisatie ook moge zijn, voor de judeofascistische reactie is de term ‘buitenproportioneel’ langzamerhand totaal ontoereikend geworden.

Daarom zijn we ook tegen de organisaties, media en publicisten die de Israëlische genocide systematisch bagatelliseren en ons daarbij van antisemitisme beschuldigen. De onwelriekende gelovigenbrigade, CIDI, CJO, Leon de Winter, Arie Elshout, noem maar op. Of degenen die zich te buiten gaan aan whataboutery: ‘waarom demonstreren jullie niet tegen de toestand in Ethiopië, Myanmar, Jemen, Soedan en Congo?’ Het antwoord is simpel, Robert Vuijsje en anderen: Israël is nu eenmaal onze bondgenoot.

Wellicht wordt het tijd nog eens diep na te denken over de tweestatenoplossing die velen van ons al jaren aanhangen. Moet er niet gestreefd worden naar één staat voor Palestijnen, Joden, Druzen, Tsjerkessen, Armeniërs en Arameeërs, in plaats van de huidige Joodse Natiestaat?

Kortom, ondanks alle ellende belooft het een mooie zondagmiddag te worden.

 *gebruik deze term als je op sociale media ‘g3n0c1d3’ wil vermijden.