Foute kassabonnen bij de supermarkt wijzen op een patroon van foutjes in het kassasysteem

Elke supermarkt weet precies wat er over de toonbank gaat. Prijzen worden centraal ingevoerd, gecontroleerd en gesynchroniseerd met landelijke databases. Als een worst in het schap €2,29 kost, maar het kassasysteem €3,19 rekent, zoals mij recent is overkomen, dan is dat geen “vergissing”.

Enkele jaren geleden had ik eenzelfde ervaring bij de betreffende supermarkt. Toen ging het om schoongemaakte haringen. Op dat moment deed de Consumentenbond onderzoek naar foute kassabonnen bij alle supermarktketens. Die beloofden beterschap, waardoor het probleem van de foute kassabonnetjes geen bijzondere aandacht meer kreeg in de media.

Want wie controleert nou echt elk bonnetje? Wie stapt terug naar de balie voor die 90 cent?

Bijna niemand. En dáár rekent de supermarktketen op. Op grote schaal levert dat een stille, omvangrijke oneerlijke winst op. En dat in tijden waarin mensen elke euro drie keer moeten omdraaien en de oorzaken van dure boodschappen in Nederland door consumenten en overheid nog steeds vragen oproepen. Reden waarom toezichthouder Consument en Markt de prijzen van boodschappen van supermarkten onderzoekt op verzoek van de overheid.

Supermarkten spelen graag de onschuldige middenstander, maar ze opereren als winstmachines met flinterdunne marges en keiharde targets. Elk dubbeltje telt. En als het kassasysteem structureel te veel rekent, is dat diefstal van de consument. Dat lekker doortikt! Dag in, dag uit! In de vele winkels met hetzelfde uithangbord.

Hoeveel winst heeft deze supermarktketen de afgelopen jaren geboekt op “foute kassabonnen”? Hoe vaak zijn prijzen in het schap lager dan aan de kassa? Waar blijft de controle, de transparantie, de eerlijkheid waar de supermarkt mee pronkt in haar reclame-uitingen?

Als supermarkten werkelijk om haar klanten geven, dan moet ze openbare cijfers tonen over prijsafwijkingen, automatische compensatie invoeren bij kassafouten, en onafhankelijke controles toestaan. En stoppen met liegen over de oorzaak als een consument bij toeval een foute kassabon ontdekt.

Tot die tijd blijft één conclusie overeind: Zolang de kassabon niet klopt, klopt het hele verhaal van deze supermarktketen niet. Want de echte vraag is niet hoeveel worsten te duur zijn afgerekend, maar hoeveel vertrouwen deze supermarkt onder consumenten nog waard is.