Geen ruzie, maar chantage: Hoe Trump en Vance Zelensky onder druk zetten en de media bespelen

Dit is geen politiek spelletje. Hier staat iets veel groters op het spel.

De koppen waren snel geschreven: “Ruzie tussen Trump en Zelensky.” Maar dat frame doet geen recht aan de werkelijkheid. Dit was geen wederzijds meningsverschil, geen discussie tussen gelijke partijen. Dit was een eenzijdige poging tot vernedering, verpakt als diplomatie. Een klassieke Trump-truc: eerst een val opzetten, dan de waarheid verdraaien en de schuld bij de ander leggen.

Door het incident als een “ruzie” te framen, suggereren media dat beide kanten evenveel bijdroegen aan het conflict. Maar Zelensky kwam niet naar de VS om ruzie te maken. Hij kwam om steun te vragen voor de verdediging van zijn land. Trump en Vance maakten van dat moment een toneelstukje. Ze bestookten hem met verdraaiingen en eisen, in de hoop dat hij zou buigen.

Dit is een manipulatieve techniek die vaak in toxische relaties voorkomt: je lokt een reactie uit, en als de ander zich verdedigt, beschuldig je hem van agressie. Een klassiek voorbeeld van psychologische projectie. De dader doet zich voor als slachtoffer, en het echte slachtoffer wordt neergezet als de lastige partij.

Zelensky werd geconfronteerd met een onmogelijke keuze: óf hij accepteerde de beledigingen en leugens van Trump en Vance, óf hij riskeerde dat Oekraïne werd weggezet als ondankbaar. Dit was geen onderhandeling, dit was chantage.

Toen Zelensky zich niet liet intimideren, draaide Trump direct de rollen om. Plotseling was Zelensky de onredelijke, degene die de relatie verstoorde.  Vance deed er nog een schepje bovenop met zijn “diolomatie”.  Alsof diplomatie inhoudt dat je iedere vernedering moet slikken om in de gunst te blijven.

Trump en Vance weten hoe macht werkt. Ze hanteren een bekende manipulatietechniek: emotionele chantage. De boodschap aan Zelensky was simpel: “Als jij wilt dat we je helpen, dan moet je eerst buigen. Doe je dat niet? Dan krijg je de schuld van alles wat misgaat.”

Door dit soort situaties als “ruzies” te bestempelen, normaliseren media de manipulatieve tactieken van Trump en Vance. Het laat lijken alsof Zelensky evenveel schuld heeft aan het conflict, terwijl hij simpelweg weigerde zich te laten misbruiken.

Dit was geen meningsverschil tussen twee wereldleiders. Dit was een machtsspel waarin Trump en Vance probeerden te testen of Zelensky bereid was zich te onderwerpen. Hij weigerde, en daarom wordt hij nu als de lastige partij neergezet.

Dit is geen politiek spelletje. Hier staat iets veel groters op het spel. Trump en Vance testen hoe ver ze kunnen gaan. Ze willen zien of Oekraïne bereid is zich volledig te onderwerpen aan hun versie van de werkelijkheid. Als Zelensky had toegegeven, had dat betekend dat Trump en Vance de macht hadden om niet alleen over Oekraïne’s toekomst te beslissen, maar ook over de waarheid zelf.

Gelukkig is Zelensky niet iemand die zich zomaar laat breken. Hij verliet Washington zonder duidelijke toezeggingen, maar met zijn waardigheid intact. En dat is misschien wel belangrijker dan welke “deal” dan ook. Want wie steun alleen biedt in ruil voor onderwerping, is geen bondgenoot maar een bedreiging.