Geen wonder dat Eerdmans en Wilders fan zijn van Denemarken

Progressieve Nederlanders krijgen nog wel eens Denemarken ten voorbeeld gesteld. Daar weet een sociaaldemocratische regering onder leiding van de kordate Mette Frederiksen wel wat de arbeiders willen: ze voert een repressief beleid tegen Denen die geen Vikingen als voorouders hebben, ze houdt de deur zoveel mogelijk dicht voor vluchtelingen en asielzoekers want dat zijn toch maar gelukzoekers die naïeve ambtenaren een of ander mooi verhaal aan de neus hangen. Kijk: dat noemen we nou het populisme tegengaan. Dat noemen we nou opkomen voor de gewone man.

Een maand geleden werd bekend dat Mette Frederiksen de door de wrede dictator Assad beheerste delen van Syrië tot veilig gebied had verklaard waar je met gerust hart statushouders naar terug kon sturen. De geheime dienst en de martelgevangenissen speelden kennelijk geen rol bij de besluitvorming in Denemarken. Nu lijkt er een nieuw wapenfeit aan deze trits te worden toegevoegd. Denemarken wil asielzoekers voortaan meteen terugvliegen naar wat men in xenofobe kring met een vroom smoel “de regio” noemt. Hiertoe worden speciale kampen ingericht. Daar ondergaan zij een procedure. Afwijzing leidt ertoe dat je buiten de poort wordt gezet. Politiek asiel betekent dat je in het kamp mag blijven. Naar Denemarken kom je niet. Nooit. Heremetijd. Het zou toch.

Zelfs in Denemarken begrijpt men dat het een beetje vroeg-koloniaal is om elders in de wereld steunpunten te vestigen zoals Christiansborg, tegenwoordig de ambtswoning van de president van Ghana, of Fort Dansborg in de Baai van Bengalen. Je moet daar tegenwoordig echt afspraken over maken met de landen daar. In de Deense media speculeert men volgens de Franse nieuwszender France 24 over Egypte, Eritrea en Ethiopië. Met Rwanda, dat evenmin bekend staat om zijn eerbied voor de mensenrechten zijn de onderhandelingen in een vergevorderd stadium. Alsof je dat allegaartje tot “regio” uit kunt roepen voor vluchtelingen uit heel Afrika.

Als de Deense media gelijk hebben, moet de regering tot overeenstemming komen met twee beruchte onderdrukkers, president Sisi van Egypte en de oude tiran Isaias Afewerki van Eritrea. In Ethiopië leek het een tijd de goede kant op te gaan maar nu is het land verwikkeld in een burgeroorlog tegen de Tigray, waarin onder andere verkrachting massaal als terreurwapen wordt ingezet. President Paul Kagame van Rwanda is een ascetische alleenheerser die geen enkele tegenspraak duldt en daarvoor de genocide van een kwart eeuw geleden als argument gebruikt. Met zulk geboefte gaan de goed geschoren en gekapte Denen in zee, die makers van de TV-serie Borgen, die creatieve veelkunners van Lego en Bang & Olufsen.

Mette Frederiksen en haar sociaaldemocraten zijn zelf xenofoob en racistisch geworden om de xenofoben en racisten de wind uit de zeilen te nemen. Ja, dat zou een Joost Eerdmans, een Geert Wilders wel toelachen, als linkse Nederlanders daar een voorbeeld aan namen. Gelukkig schamen fatsoenlijke sociaaldemocraten zich als ze aan de Deense partijgenoten denken. Overigens geniet Mette Frederiksen in het Deense parlement de gedoogsteun van de Radikale Venstre, ooit een echt liberale partij met een prachtige traditie, de Socialistische Volkspartij, voortgekomen uit een linkse afsplitsing van de sociaaldemocraten, en de Rood Groene Eenheidslijst, een fusie van drie linkse splinters waaronder de communistische partij van Denemarken. Mette Frederiksen blijkt dus besmettelijk.

Zo wordt Denemarken met de maand een enger land. Je vraagt je af waarom al die bewonderaars van Mette Frederiksen niet gewoon in dat paradijs gaan wonen. Ruimte genoeg daar. EU-burgers kunnen ze er moeilijk aan de grens tegenhouden. En iedereen heeft er ook een fiets.

Voor het overige ben ik van mening dat de toeslagenaffaire niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de kwestie rond het Groninger aardgas evenmin.

Lees hier een rapport van Amnesty International over misstanden in de gevangenissen van Sisi.

Lees hier  informatie van Amnesty International over de mensenrechtensituatie in Eritrea.

Lees hier over de treurige mensenrechtensituatie in Rwanda.

Lees ook het opiniestuk van prof. dr. Leo Lucassen in de NRC.