De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen
Gegijzeld door gebrek aan leiderschap
•
© cc-foto: Cafod
Nu de nood echt aan de man is, stuurt minister Ploumen dekens naar Griekenland. Het is een doekje voor het bloeden.
De winterse kou bedekte afgelopen week de tentenkampen onder een laag sneeuw, maar legt de humanitaire tragedie pijnlijk bloot. Sinds de EU in maart 2016 een deal sloot met Turkije, zetten Europese leiders asielzoekers vast op de Griekse eilanden. Ook op het vasteland leven duizenden mensen onder erbarmelijke omstandigheden. Kwetsbare mannen, vrouwen en kinderen worden gegijzeld door een gebrek aan leiderschap, visie en daadkracht. En nu is de crisis compleet.
Wat ging er ook alweer aan vooraf? In de eerste plaats: Turkije is geen veilig land. Europese leiders dachten dat ze vluchtelingen vanaf de eilanden naar Turkije konden terugsturen, in de ijdele hoop dat daar hun rechten worden gerespecteerd. Maar van terugkeer is nauwelijks sprake, terwijl er nog steeds mensen bijkomen. Ten tweede: Griekenland was en is volstrekt niet toegerust op het vasthouden en verwerken van tienduizenden asielzoekers. Tegen beter weten in gingen Europese leiders ervan uit dat het Griekse asielsysteem binnen afzienbare tijd op orde zou zijn. Quod non.
Tot slot blijft steun van de rest van de EU goeddeels uit. Ondanks het herhaalde verzoek van de Europese Commissie om meer asielspecialisten, leveren de lidstaten maar mondjesmaat. Bovendien komen lidstaten de afspraken om asielzoekers op te nemen nauwelijks na. Op 12 januari stond de teller op 7.448 mensen – van 63.302 toegezegde plaatsen.
In een daad van ultiem cynisme besloot de Europese Commissie afgelopen december ook nog eens om de opschorting van de Dublinregel voor Griekenland te beëindigen. Dat betekent dat lidstaten vanaf 15 maart asielzoekers die via Griekenland de EU binnenkwamen, weer mogen terugsturen naar Griekenland.
Het heeft er kortom alle schijn van dat de situatie in Griekenland het resultaat is van doelbewust beleid om mensen af te schrikken. Dat is een methode die we kennen uit Australië, dat trots is op zijn keiharde ontmoedigingsbeleid. Ongenode gasten die in Australië asiel willen aanvragen worden zonder pardon verbannen naar eilandstaat Nauru, waar ze jarenlang worden opgesloten, erkend vluchteling of niet. De uitzichtloze situatie is nog erger dan daar waar mensen wanhopig vandaan zijn gevlucht. En in essentie niet heel anders dan op Lesbos, Samos of Chios.
De sneeuw van de afgelopen dagen is maar het topje van de ijsberg. De extreme vrieskou mag onverwacht zijn, de risico’s van winterse omstandigheden voor mensen opeengepakt in tentenkampen zijn dat niet. Sneeuw is geen excuus voor maanden van mismanagement, slechte voorbereiding en gebrek aan samenwerking.
Ruim 60.000 mensen wachten in Griekenland op een eerlijke asielprocedure, op een kans om hun leven op te pakken. Hoe kan het dat de EU er niet in slaagt om deze klus te klaren?
De Nederlandse regering verschuilt zich achter regels, procedures en de eigen interpretatie van afspraken voor herplaatsing, terwijl AZC’s worden gesloten. Nu de nood echt aan de man is, stuurt minister Ploumen dekens naar Griekenland. Het is een doekje voor het bloeden. De politieke wil ontbreekt om tot een langetermijnoplossing te komen voor kwetsbare mensen die onze bescherming vragen.
De huidige crisis in Griekenland is Europa onwaardig. De opzet om de verantwoordelijkheid voor vluchtelingen af te schuiven op Turkije heeft gefaald. Het is de hoogste tijd om dat in te zien, mensen onmiddellijk naar het Griekse vasteland te brengen en uitzicht te bieden op snelle herplaatsing elders in Europa. Laat Lesbos niet het Nauru van Europa worden.
Praat mee
