Gesprek met Geert Wilders in plaats van een rechtszaak

Beste meneer Wilders,

Wij kennen elkaar niet, maar ik begrijp uit de media dat u uw buik vol heeft van het proces tegen u, ook al bent u zelf in hoger beroep gegaan. De buik er vol van hebben is zacht uitgedrukt. U vindt vanaf het begin deze rechtszaak -naar aanleiding van de uitspraken die u deed in maart 2014, waarin u minder Marokkanen wenste in Nederland- onterecht. We hebben iets gemeen, meneer Wilders. Ook ik heb mijn buik vol van dit slepende -en in mijn ogen zinloze- proces. Ik was destijds onaangenaam getroffen door uw uitspraken, maar heb nooit in de rij gestaan om aangifte tegen u te doen. Ik dacht alleen maar: waar komt dit vandaan en wat wilt u ermee bereiken? Die vragen zijn in vijf jaar proces nooit beantwoord. Deze week werd door het OM een boete van 5000 geëist. Niemand ligt er wakker van, uzelf waarschijnlijk ook niet.

Het is nooit te laat voor een goed gesprek, daarom schrijf ik. Een goed gesprek, met hoor en wederhoor, had niet alleen dit jarenlange proces kunnen voorkomen, wat het rijk –en dus de belastingbetaler- alle kosten had kunnen besparen, het had ook tot begrip en verbinding kunnen leiden, in plaats van de polarisatie te vergroten. Dat is mijn zorg: verharding. Het lijkt alsof u die polarisatie juist opzoekt, klopt dat? Eigenlijk wil ik weten: wat bezielt u? Niet als verwijt, maar echt: wat is uw drijfveer, waar wordt u gelukkig van?

Meer dan nu waren ruim vijf jaar geleden Marokkanen op negatieve wijze in het nieuws in verband met criminaliteit. Op de site ‘Quotes.nl’ staan uitspraken van u, onder andere deze: “De elite noemt Marokkanen, die hier de boel verzieken, heel romantisch ‘nieuwe Nederlanders’. Ik noem ze liever ‘Moslim-kolonisten’, want ze zijn niet gekomen om te integreren, maar om de boel hier over te nemen, om ons te onderwerpen.” Dus u bent bang dat moslims die crimineel gedrag vertonen, ook de bedoeling hebben ons aan hun leefwijze te onderwerpen? U gooit hier criminelen en radicale moslims op één hoop, dat gaat mij wat ver, maar als ik het goed begrijp bent u echt bezorgd om onze zo gewaardeerde vrijheid. Dus met uw ‘minder Marokkanen’-uitspraak wilde u het land en de inwoners behoeden voor nare gevolgen van mensen met andere overtuigingen? Dus in essentie zoekt u veiligheid? Begrijp ik u zo goed? Wilt u ook naar mijn overwegingen luisteren? Ook ik ben bezorgd over criminaliteitscijfers, waaruit blijkt dat jonge Marokkanen zich niet aan de wet houden. Maar ik moet eerlijk zeggen dat die ‘minder Marokkanen’-uitspraak mij deed denken aan WO-II, waarin de Joden het moesten ontgelden. Het projecteren van de eigen onvrede op een groep vreemden is een veelvoorkomend verschijnsel in de geschiedenis. De zondeboktheorie. Een groep in een kwaad daglicht stellen is nogal wat. Ik ben met u eens dat radicale geloofsbelijdenaars tot de meest erge dingen in staat zijn. Dat hebben christenen in de geschiedenis overtuigend bewezen en dat bewijzen radicale moslims nu ook met treurige regelmaat. Religie is gevaarlijk, omdat het tot de neiging leidt anderen aan strakke leefregels te willen onderwerpen. En ook ik wil in essentie veiligheid.

Mijn strategie is echter geheel anders dan de uwe. Niet minder Marokkanen, maar jonge Marokkanen positief stimuleren om mee te doen in de Nederlandse samenleving. Essentiële menselijke behoeften zijn: ertoe doen, erbij horen. Ik zie in het onderwijs veel sociale stijgers met een niet-westerse achtergrond: van vmbo, naar mbo, naar hbo, zelfs naar wo. Daaronder zijn veel jongeren met een niet-westerse achtergrond en dus een moslim-achtergrond. Ik heb veel respect voor hen. Als je mensen mee laat doen, verdwijnen de scherpe kantjes van een strenge religie met de jaren vanzelf. Streng gereformeerden leven nu immers ook al lang vredig tussen de losse katholieken en de atheïsten. Dat was ooit anders! Er is geduld nodig, twee, drie generaties geduld… Dat gaat over ons graf heen, meneer Wilders!

U kiest voor begrenzen en primaire veiligheid. Ik kies voor vertrouwen en investeren in verbinding. Mijn zorg is dat uw strategie op termijn juist tot onveiligheid leidt en uw zorg bij mijn strategie is waarschijnlijk dat deze te losse houding naïef is? In ieder geval willen we wel hetzelfde: veiligheid. Wellicht is het een beetje van beide wat: begrenzen èn stimuleren, vertrouwen èn realisme? Eén ding weet ik wel: mensen ophitsen werkt niet en een rechtszaak hierover ook niet.

Groet,

Hester Macrander