Glibberige palingpolitiek van de populisten

Sinds Mona Keijzer van CDA naar BBB switchte, is Geert in alle staten. Eerst staatssecretaris, toen weggestuurd, nu terug als parlementariër met een retoriek die rechtstreeks uit de PVV-folder komt. Haar uitspraak “Jodenhaat hoort bij de islamitische cultuur” werd door het OM “in beginsel strafbaar” genoemd, maar bleef onbestraft. Mona vist in Geerts vijver. En dat voelt als een glibberige paling die uit zijn knuisten glipt.

Dus wat doet de bully? Hij grijpt naar een kindertruc: een goochelact. Eén belletje naar Shanna Schilder, Volendamse juriste op Curaçao, en hopla, naar plek drie op de lijst. Geen partijcongres, geen debat, geen selectie. Van paling naar pluche.

Palingpolitiek
Dit is casting. Politicologen Cas Mudde en Pippa Norris noemen het personalistisch populisme: partijen die draaien om één leider, zonder interne democratie, waar kandidaten niet op inhoud maar op bruikbaarheid worden gekozen. Of, zoals Mudde het scherp samenvatte: “In populistische partijen is de leider de partij.”

Wilders ziet zijn kiezers naar BBB glippen, de partij die na hun kortstondige kabinetscrash zichzelf profileert als “net iets netter, maar even hard.” Dus plant hij een Volendamse pion tegenover Keijzer. Het is peuterlogica: jij een palingkraam? Ik zet er eentje naast.

De blanke uit de tropen
Waarom Shanna, een witte vrouw uit Curaçao, en geen Curaçaoënaar met Afro-Caribische roots? Een niet-witte kandidaat? Onbestaanbaar. Dat past niet in het PVV-frame: Nederland als blank, bedreigd en homogeen.

Een witte vrouw uit Curaçao? Perfecte goocheltruc. Het lijkt alsof Wilders het Koninkrijk betrekt, terwijl zijn partij het eiland al jaren afschildert als een lastige bijwagen. Curaçao wordt decor, geen partner.

Zo wordt de blanke uit de tropen een pion in Geerts strijd met BBB.

Temptation Politics
De Tweede Kamer is geen volksvertegenwoordiging meer, maar een opnameset van Temptation Island. Kandidaten verschijnen niet na debat of selectie, maar na één telefoontje. Er is geen inhoud, alleen rolverdeling: wie verleidt de kiezer het best? Wie speelt de drama-queen, wie de stoere macho, wie de blonde sidekick?

Welkom bij Temptation Politics: parlement als soap, populisten als kandidaten.

En toch: Curaçao lacht
Terwijl Den Haag spartelt in palingpolitiek, goocheltrucs en kinderachtige jaloezie, draait Curaçao onverstoorbaar door. De zon schijnt, de tambú klinkt, het honkbal knalt, en het eiland lacht.

Geert pakt terug. Mona vist verder. Maar wie lacht het hardst? Niet Geert. Niet Mona. Curaçao. Altijd.