Gooise kopschoppers die doen of hun neus bloedt

Ik had afgelopen week mijn verlof gepland om mezelf tussentijds te voorzien van de benodigde ontspanning. Met enige regelmaat, breng ik dan een bezoekje aan mijn 75-jarige vader, waarmee ik de momenten in de botanische tuin koester. De vogeltjes worden met regelmaat gevoed door mijn stiefmoeder, de vissen zwemmen vreedzaam door een ruime vijver en terwijl ik mijn kopje koffie loop te drinken, vliegt er een lieveheersbeestje op mijn arm. Hij is lief, met zijn rode kleurtje en z’n zwarte stipjes. Wonderschoon is zo’n moment. Mijn ogen kijken hier glazig naar tot ik hem voorzichtig van mijn arm blaas, zodat hij vol geluk kan verder vliegen in het blauw van het hemelgewelf.

Niemand zou een lieveheersbeestje kwaad doen, behalve een groepje neanderthalers die onrechtmatig God probeerden te spelen over het leven van een 27-jarige slachtoffer. Het zijn fatale mishandelingen die de nachtmerrie van elke ouder omzetten in de realiteit, zodra ze wakker worden gemaakt met het afgrijselijke nieuws. ‘Kopschoppers’ worden ze vaak genoemd door de media en Nederlandse justitie. Onbesuisd renden ze met de staart tussen de benen naar het reservaat van ‘t Gooi, alwaar ze schuimbekkend van het alcoholmisbruik op hun knietjes gingen bij papa en mama om uit de handen te blijven van de politie.

Na eerdere gevallen zoals in Helmond , Apeldoorn en Uithoorn is er wederom een zogenaamde vriendengroep van negen Nederlandse jongens uit de omgeving van Bussum en Hilversum die het niet konden laten om met hun tengels van een ander af te blijven. Het was ze al snel duidelijk: een gevangenis in Spanje is ‘geen pretje’. Dus proberen ze een dealtje te sluiten ter voorkoming van uitlevering. Kakkineus is de juiste stempel voor het gedrag van dit soort ezelsveulen, want als offer voor hun gruweldaden lieten ze het jongste van het proletisch stel achter om de sleutel van de gehuurde villa in te leveren. Hij werd natuurlijk in de kraag gegrepen op het vliegveld van Mallorca. Wat een leuke vrienden heb je dan, zeg.

Iemand ligt al op de grond, zijn armen en benen languit verspreid op de boulevard, te hard tegen zijn hoofd aan geschopt om überhaupt nog ‘help mij’ te roepen. Deze knokkende Gooi-bewoners maken al snel gebruik van dezelfde modus operandi als hun kopschoppende voorgangers: Bob S. zei dat hij ‘onschuldig’ was. Tom K. had ‘veel spijt’ en was ‘enorm geschrokken’. Eén van de daders uit Apeldoorn, M. deed alsof zijn eigen neus aan het bloeden was , in plaats van dat hij lustig op zoek was naar een vechtpartij. De feiten spreken hun leugenachtige versies van de situaties altijd tegen. Op de beelden is namelijk te zien hoe ze als een stel hyena’s om hun prooi cirkelen en vervolgens het hazenpad nemen nadat hun gevoel van macht over een ander voorbij is.

En nu liet maandag daar één van deze beulen via zijn advocaat weten, jawel, “verschrikkelijk geschrokken” te zijn. Inderdaad, dat had hij van tevoren natuurlijk niet kunnen weten. Geen enkele vorm van verantwoordelijkheidsgevoel, geen woord over dat zij die desbetreffende avond al langer op zoek waren naar ruzie en daarom uit een nachtclub zijn gezet. Het blijven type’s die zo dom zijn als het achtereind van een koe. Mannen die hun minderwaardigheidscomplex moeten compenseren en de godganse dag bezig zijn met de lengte van elkaars pik.

De verdediging zal als een les geschiedenis gaan: ze zijn zich van geen kwaad bewust en de krokodillentranen gaan als hun rolband over hun wangen tijdens de zoveelste vermoeiende spijtbetuiging. Een poging om een slaapkamer te reserveren in het vaderlandse hotel genaamd, ‘de Nederlandse gevangenis’, waar een eigen tv en PlayStation bij mag worden meegenomen.

Het geweld waar dit schorem voorkeur aan geeft, staat gelijk aan het gedrag van psychopaten, waarbij het doodschoppen van een ander, triomfantelijk wordt gevierd door op een tafel te staan in de kroeg onder het genot van een halve liter bier en een schreeuw om overwinning. Een taakstrafje hier, een gevangeniszitje daar, even nog het beste beentje voorzetten bij de reclasseringsambtenaar en voor je het weet zitten ze weer onder het genot van een glas champagne bij vaderlief. Echt zo’n erfgenaam wil je gewoon in je testament hebben staan.