GroenLinks-PvdA moet kiezen: richting of ritueel

Morgen komt GroenLinks-PvdA samen in Rotterdam Ahoy. Vanaf de buitenkant bekeken lijkt het een feestelijk congres, maar onder de oppervlakte gaat het om iets fundamentelers: dit is de lakmoesproef voor de geloofwaardigheid van de linkse samenwerking.

De peilingen zijn duidelijk. De partij staat stil, terwijl rechts en extreemrechts het ene na het andere frame over asiel en migratie neerzetten. Juist op dat thema klinkt nu ook binnen de eigen gelederen de roep om meer duidelijkheid. Want laten we eerlijk zijn: solidariteit met mensen op de vlucht is geen kwestie van wegkijken, maar van heldere keuzes en uitleg aan de samenleving. Halfzachte formuleringen overtuigen niemand.

Daarmee wordt dit congres meer dan een ledenbijeenkomst. Het is een aftrap van de campagne waarin Frans Timmermans centraal staat. En laten we ook dat benoemen: de laatste maanden laat hij zien dat hij scherper is, energieker en strijdbaarder in de Kamer. Dat verdient erkenning. Maar leiderschap werkt alleen als het wordt gekoppeld aan een duidelijk verhaal, juist op thema’s die ons kunnen breken of maken.

De vraag is of GroenLinks-PvdA dit weekend de moed toont om voorbij de rituelen te gaan. Het samengaan van twee partijen heeft alleen zin als er ook een herkenbare koers uitkomt. Een koers die de kiezer niet laat twijfelen, maar vertrouwen geeft dat links staat voor sociale rechtvaardigheid, een eerlijk klimaatbeleid én een helder antwoord op migratie.

Want dat is wat er op het spel staat: niet alleen een congres in Ahoy, maar het geloof dat links in Nederland weer de motor kan zijn van verandering. Dat vertrouwen win je niet met rituelen, maar met richting.