Grote irritatie bij burgemeesters over Faber die opvangcrisis expres verergert

PVV-minister Marjolein Faber voelt geen enkele urgentie bij het oplossen van de opvangcrisis. Terwijl staatssecretaris Eric van der Burg zich het vuur uit de sloffen liep om ervoor te zorgen dat asielzoekers over de Nederlandse gemeenten werden verdeeld, zit Faber op haar handen. “Ik ken verder geen enkele burgemeester of wethouder die door Faber gebeld is”, zegt voorzitter Mark Boumans van de asielcommissie van gemeentekoepel VNG en burgemeester van Doetinchem, tegen het AD. Van der Burg pakte wel om de haverklap de telefoon.

Het heeft er alle schijn van dat Faber de opvangcrisis expres uit de hand laat lopen, om zo de geesten rijp te maken voor het uitroepen van een asielcrisis. Het AD schrijft: “Zowel premier Dick Schoof als minister Marjolein Faber (Asiel en Migratie, PVV) zeggen dat mensen ‘een asielcrisis ervaren’. In dat narratief komt het niet slecht uit om de crisis ook even te laten zien, kijk, dáár is-ie: in Ter Apel.”

In werkelijkheid is er natuurlijk helemaal geen asielcrisis. Er zijn dit jaar tot nu toe minder asielzoekers naar Nederland gekomen dan verwacht. Nederland vangt per miljoen inwoners minder vluchtelingen op dan het Europees gemiddelde.

Hoewel de opvang dus prima geregeld zou kunnen worden, stuurt Faber er al sinds haar aantreden op aan om het mis te laten gaan in Ter Apel. De minister van Vreemdelingenhaat doet sinds haar aantreden nauwelijks iets om vluchtelingen over het land te verdelen. Burgemeesters overleggen daarom nu zelf maar over de spreiding van asielzoekers. De irritatie over Faber is groot:

“De onzichtbaarheid van Faber veroorzaakt ongemak bij lokale bestuurders. Als een gemeente een noodopvang opent, is dat niet iets waarvoor de vlag uit gaat of waar taart voor wordt aangesneden, weet burgemeester Boumans. De gemeenteraad maakt zich zorgen, bewoners maken bezwaar. ,,Het lokale bestuur staat dan in de kou. Staatssecretaris Van der Burg steunde ons dan, ging naast ons staan.” Maar nu verbazen zijn collega-bestuurders zich over een ‘gebrek aan betrokkenheid’. ,,Het zingt rond en frustreert natuurlijk. Er is nagenoeg geen communicatie met het Rijk.””