Hang de mijters aan de wilgen

De paus is dood. En voor wie nog twijfelde: dit is het moment. De kans. De gouden uitweg. Hang de mijters aan de wilgen, gooi de kazuifels bij het grofvuil en sluit de poppenkastdeurtjes zachtjes maar definitief. Het circus heeft lang genoeg gedraaid. De artiest is vertrokken, tijd om de tent af te breken.

Religie heeft ons veel gebracht. Koorzang, knielstoeltjes met zachte kussens, anale jongens ontmaagdingen, en schuldgevoel van kerkmuur tot grafsteen. Maar eerlijk gezegd, vooral oeverloos gedoe. Oorlogen, onthoofdingen, verboden boeken, vrouwen die niet mogen autorijden tenzij het in achteruit is, allemaal omdat iemand ergens een stem hoorde uit een struik in de fik. En dan komen de gelovigen: “Ik ben beledigd, dat mag je niet zeggen!” Ja, je kunt niet eens je mening geven zonder dat iemand zich geroepen voelt om die met een heilige handgranaat te verdedigen. Hoezo vrede?

Religie heeft altijd het ongelooflijke talent gehad om alles te laten escaleren. Hoeveel conflicten beginnen niet met: “Mijn god is groter dan jouw god!”? Of: “Ik ga deze granaat de lucht in gooien, want ik heb gehoord dat mijn hemelse vader dat zou willen.” Als je gelooft dat jouw onzichtbare oppergod de wereld heeft geschapen, zou je dan echt moeten vechten om die god met man en macht te verdedigen? Zou zo’n god niet kunnen zeggen: “Laat het maar gaan”? Zonder geweld. Zonder oorlog.

Stel je eens een wereld voor zonder religies. Geen heilige oorlogen, geen kruistochten, geen zelfmoordterroristen met 72 maagdelijke bonussen. Geen discussies over wie het juiste boek leest of wie de verkeerde kant op bidt. Gewoon… stilte. Vrede. Hooguit ruzie over voetbal, maar dan zonder explosieven. Iedereen kan dan eindelijk een beetje chillen, zonder zich constant aangevallen te voelen door een tekst uit een oud boek of een zelfbenoemde godheid die “de waarheid” in handen heeft.

En ja, er zijn mensen die zeggen dat religie ook goede dingen doet. Maar waarom zouden we dan blijven hangen in eeuwenoude gewoonten die vooral zorgen voor de nodige explosies? Als we in plaats daarvan creatief willen zijn, waarom geen Lego? Het bouwt iets, het laat je fantasie werken, en je hoeft geen mensen te doden om het bouwwerk af te krijgen. Geen fatwa’s over een toren van blokken, geen heilige oorlogen omdat je iets verkeerd in elkaar hebt gezet. Gewoon pure constructie en plezier, zonder bloedvergieten. Daar kunnen we wat van leren.

Dus, laten we de paus eer bewijzen op zijn eigen voorwaarden: eenvoud. Geen gedoe. Sluit de deuren, blaas de kaarsen uit, en laat het slotlied zijn: “Dat was het dan, amen.” De wereld zal niet vergaan zonder religie. Integendeel: hij zou zomaar kunnen beginnen.