Heel Holland bakt: de VVD als mislukte soufflé

“Ik wil niet met Groenlinks-PvdA, omdat ik denk dat dit land snakt naar centrumrechts beleid.” – Dilan Yeşilgöz, AD, september 2025

In de bakkerstent
De witte tent staat weer in volle glorie. De ovens loeien, de spanning is om te snijden. Kandidaten kneden, kloppen en schuiven schalen naar binnen. Daar staat ze: Dilan Yeşilgöz, met de blauwe VVD-schort voorgebonden. Haar opdracht is eenvoudig: serveer een gerecht dat het land voedt. Maar de ingrediënten waarmee ze werkt, bluf, uitsluiting en angstretoriek, zijn niet veelbelovend.

De soufflé van centrumrechts
Het paradegerecht van deze week: een luchtige soufflé. Groot, rijzend, indrukwekkend zodra hij in de oven staat. Even lijkt het te lukken. Yeşilgöz schuift haar schaal trots in het midden en verklaart dat het land snakt naar centrumrechts beleid, alsof de overwinning al binnen is.

Maar zodra de ovendeur opengaat, gebeurt het onvermijdelijke: de soufflé zakt in. Wat overblijft is een platte schotel vol gebakken lucht. Het oogt nog net als eten, maar de jury hoeft maar één hap te nemen om te weten: dit vult niet, dit voedt niet.

De keuken van de VVD
Elke ronde legt een ander beleidsdossier bloot. Het klimaatgerecht had een stevige ovenschotel moeten zijn die Nederland toekomstbestendig maakt. Maar Yeşilgöz draait de knop steeds lager. Resultaat: een halfgare brij die terug de oven in moet, terwijl de wereld al lang aan tafel wil.

De zorg, een karige soep, moet vullen, troosten en dragen. De VVD presenteert een waterige bouillon waarin de belangrijkste ingrediënten ontbreken: aandacht voor mensen, ondersteuning van mantelzorgers, ruimte voor professionals. Het smaakt naar niets, terwijl juist hier de beschaving zichtbaar wordt.

Het dessert, de economie, belooft zoetheid, groei en voorspoed. Maar zodra het bord verschijnt, blijkt de suiker vergeten. De presentatie oogt mooi, maar de smaak ontbreekt: integriteit, eerlijke kansen en duurzaamheid zijn ingeruild voor snelle deals en korte-termijnvoordelen.

De jury proeft
De jury, burgers, kiezers, samenleving, buigt zich over de tafel. Ze proeven en knikken, soms fronsen ze: “Het rijst niet.” “Het ziet er leuk uit, maar het mist een fundament.”

Politiek is geen show van spectaculair ogende gerechten die eenmaal bewonderd en dan vergeten worden. Het vraagt om een waardenfundament dat stevig is, herkenbaar en houdbaar. Integriteit, betrouwbaarheid, toekomstgerichtheid en verbinding zijn de ingrediënten die een samenleving werkelijk voeden. Zonder die ingrediënten blijft elk gerecht leeg en ongenoegzaam.

Slot: soufflé of fundament
De tent loopt leeg. De soufflé van de VVD staat nog op tafel, ingezakt, smakeloos, hol. Even was er de illusie van grootse rijzing, maar de oven van de werkelijkheid laat zich niet bedriegen.

Heel Holland bakt, maar wie alleen lucht serveert, voedt niemand. Gebakken lucht vult de schaal, maar niet de samenleving. Waarden doen dat wel.