Het bedroevende seksisme jegens kwetsbare mannen

Recentelijk onderzoek wees uit dat onder Trump-stemmers een groot aantal heren zat die zaken als ‘Viagra’, ‘haarverlies’ en ‘erectiele dysfunctie’ googleden. Allemaal ernstige zaken die enorm van invloed zijn op een mans levensgeluk en het is dus niet verbazend dat daar veel op gezocht wordt. Met name oudere mannen zullen zich veel vaker druk maken om dergelijke zaken.

‘Fragiele mannelijkheid’ stond er als sleutelwoord onder een artikel op Joop getiteld Slappe lulletjes houden van Trump. Jawel, dit schiet me dus in het verkeerde keelgat. Maakt u zich geen illusies, ik draag de strijd voor rechtvaardigheid voor gemarginaliseerde groepen altijd een warm hart toe. Zo ook die van vrouwen en hun terechte eis voor gelijkwaardigheid. Maar dan moet je ook consequent zijn. Om vervolgens de onzekerheden van mannen uit te buiten als zijnde iets zieligs, iets onmannelijks, dan gaat er iets vreselijk mis.

Of je nu doet aan fat-shaming , of erectieproblemen bestempelt als een gevalletje ‘gebrek aan mannelijkheid’, in beide gevallen begeef je je op een moreel zeer hellend vlak omdat je een fysiek probleem linkt aan de waardigheid van de persoon. Het fysieke probleem zorgt er blijkbaar voor dat hij of zij niet volwaardig representatief (lees stereotype) is voor zijn of haar sekse.

Het is buitengewoon stuitend om de diepe onzekerheden van mannen waar het gaat om kaalheid of erectieproblemen te linken aan hun mannelijkheid. Waar vrouwen beschermd moeten worden tegen dergelijke systematische vormen shaming , wordt het allemaal maar als doodgewoon gezien dat dit bij mannen gebeurt.

Want ach ‘kerels zijn kerels’, toch?

En hier raak ik de kern van het probleem waar het seksisme jegens mannen betreft. Ons mannen wordt kwetsbaarheid ontnomen. Je moet potdomme altijd maar sterk zijn, ‘tegen een stootje kunnen’. Wij heren mogen niet kwetsbaar zijn en als dat wel blijkt, dan worden we geshamed als ‘niet mannelijk’. Iets dat net zo pijnlijk en destructief is als seksisme jegens vrouwen. Hoe kan een man in godsnaam nog uitkomen voor zijn of haar problemen, die hem heimelijk psychologisch kapot kunnen maken, als zijn vrouw, vriend, familie, of maatschappij hem uitlachen als een ‘slap lulletje’?

Het is hetzelfde idee als een vrouw die oversteekt of een blokje omloopt omdat er een grote kerel haar richting oploopt. Want hey, groot, mannelijk, dominant en sterk uitziend = gevaarlijk (zeker als ie ook nog eens bruin is).

Het automatisme en de vanzelfsprekendheid waarmee mannen gestigmatiseerd mogen worden, zonder aan hun gevoelens, kwetsbaarheid en emoties te denken is schokkend, om het zacht uit te drukken. Dat kunnen mensen blijkbaar niet bevatten, dat diep daarbinnen mannen ook gevoelens en onzekerheden hebben en graag willen dat daar rekening mee wordt gehouden en over gepraat kan worden.

Het is een prima zaak dat in deze tijden seksisme volop de aandacht krijgt, maar laten we dan ook de andere kant van het verhaal eens gaan belichten: hoe mannen nogal wat te verduren hebben waar het gaat om onterechte assumpties die gerelateerd zijn aan hun sekse.