Het Dukdom verlangt tevergeefs naar een Nederland dat vervaagt in de mist van de tijd

Gedachten rond een demonstratie.

Ik was van plan het te laten gaan maar ik wil er toch op terug komen omdat het gezeur over de Rotterdamse demonstratie tegen de oorlog in Gaza maar doorgaat. Zo heeft Wierd Duk  op eerste paasdag vertraging opgelopen. Hij moest wel twintig minuten wachten voor de betoging voorbij was. Die doorkruiste namelijk zowat de hele stad van zuid naar noord, via de Erasmus Brug en de Coolsingel. Hij tweette dan ook angstig:

In zijn kringen ziet men de demonstratie als een volgende stap in de islamisering van Nederland.

Geert Wilders liet zich evenmin onbetuigd:

Tijdens het vragenuurtje in de Tweede Kamer deed hij er nog eens een schepje bovenop. Daarna bleven zijn aanhangers nog dagenlang op X en elders rondfladderen. Ze herkenden zich niet meer in Nederland.

Net als de Dukster was ook ik zondag in de buurt van de Coolsingel. De demonstratie kwam mij tegemoet. Eerst passeerden allerlei voertuigen van politie en brandweer waaronder een overvalwagen. Daarna volgde een klein leger motorrijders die hun motoren stevig voor Palestina lieten razen. Zij vormden een soort erewacht voor de tienduizendkoppige menigte die volgde. De betoging bleek voor een belangrijk gedeelte een gezinsgebeuren. Vaders, moeders en kinderen trokken gezamenlijk achter de talloze Palestijnse vlaggen aan. Vrijwel alle vrouwelijke deelnemers waren gesluierd of gehoofddoekt. Ze hadden die attributen ongetwijfeld gekocht in een van de chique islamitische boutiques op de Noordmolenstraat. Daar weten ze hoe een vrouw zich met sluiers toch begeerlijk kan maken.

Vriendelijke stewards, meestal met lange baarden, leidden alles in goede banen. De demonstratie werd ontbonden voor het stadhuis, waar tal van imams het woord voerden, de een na de ander, zodat de demonstranten - die toch al een stevige tippel achter de rug hadden - het uiteindelijk voor gezien hielden.

Iedereen was uitgenodigd maar het is toch vooral een gebeuren van moslims voor moslims geworden, wat ook geen wonder is aangezien het een initiatief was van een groot aantal geestelijke leiders.

Raar dat zo'n Wierd Duk daar de bibberatie van krijgt. Op geen enkele wijze namen de demonstranten de stad over. Ondanks de ernst van het onderwerp en de diepte van hun overtuiging bleven ze goedmoedig. Ze hadden het recht daar te lopen met hun Palestijnse vlaggen. Ze toonden dat ze er waren. Dat ze onderdeel uitmaakten van de kleurrijke stad en dat iets ze hoog zat. Ze eisten bestaansrecht.

Dat wordt zulke demonstranten door een fiks deel van de bevolking misgund. Of liever gezegd: die wensen ze niet te zien. Het Dukdom denkt dat Nederland een statisch geheel is dat moet blijven zoals ze het aantroffen toen hun moeder ze voor het eerst naar groep één bracht. Dat is een misvatting. Nederland evolueert. Bij mij in de buurt zijn DENK en de PVV de grootste partijen. Dat is ons land nu. Dat  van gisteren bestaat niet meer. Het vervaagt in de mist van de tijd. Je kunt er geen peil op trekken hoe het er over een halve eeuw zal uitzien, ook gezien de vele externe bedreigingen: door vijandige mogendheden én het klimaat. De demonstranten van eerste paasdag waren de vijand niet. Het waren Nederlanders. Ze waren wel meertalig. Dat jij dat niet bent, lul, is jouw probleem.

Waren de bezetters die enkele dagen eerder het Maagdenhuis hadden volgeklad wel vijanden? Ze waren in naam van Gaza gemaskerd dit bestuursgebouw van de Universiteit van Amsterdam binnengevallen. Ze maakten de ambtenaren het werk onmogelijk. Ze richtten vernielingen aan. Het was maar een kleine groep. De grote vernielingen waren niet het gevolg van hun massaliteit maar van hun tomeloze woede en energie. Al beschouwen ze zichzelf ongetwijfeld als strijders voor een goede zaak, ze waren hooligans die als zodanig moeten worden aangepakt.

Dit roept de vraag op hoe ver je mag gaan met manifestaties. Moeten die binnen het kader van de wet blijven of zijn sommige toestanden zo ernstig dat demonstranten daar geen rekening meer mee kunnen houden?

Bij WNL op Zondag vond daarover een discussie plaats tussen Fred Teeven en Martijn Dekker, docent aan de Universiteit van Amsterdam, Palestina-deskundige en activist. Teeven vindt het bezetten van gebouwen en snelwegen onaanvaardbaar, Martijn Dekker keurt zulke actievormen goed. Hij voegde daaraan toe dat het Europees Hof van de Rechten van de Mens ook naar zijn visie neigt.

Teeven benadrukte dat je ook op het Malieveld kon demonstreren. Dat was daarvoor bestemd. Ik moest meteen denken aan de beroemde VVD-minister van Financiën Gerrit Zalm, die er eens van werd beschuldigd demonstranten op dat Malieveld te hebben uitgelachen. "Ik lachte ze niet uit, ik lachte ze toe", verklaarde de bewindsman zich nader. De conclusie is duidelijk: het heeft weinig zin op het Malieveld voor gek te gaan staan. Wie dat doet, maakt zich belachelijk en verspilt zijn tijd. Ook al ben je met tienduizenden. "Hup, naar het Malieveld", spotten je tegenstanders. Gun ze die lol niet.

De demonstranten van zondag zullen merken dat er de komende maanden geen verandering komt in het Nederlandse beleid. Dat zal een aantal van hen ertoe brengen zich minder aan te trekken van de regels en voorschriften waarmee het demonstratierecht omgeven is. Het overtreden van wetten en regels kan een middel zijn om een ernstige misstap aan de kaak te stellen. Je laat daarmee zien dat het je ernst is. Deze actievorm is groot gemaakt door Mahatma Ghandi, die in Brits-Indië op geweldloze wijze voor onafhankelijkheid vocht. Hij organiseerde sitdown-stakingen. Hij ging met duizenden medestanders aan het strand zout winnen omdat dit volgens de Britse koloniale wetten verboden was. Zijn aanhangers werden keer op keer hardhandig verwijderd. Zij verdedigden zich niet maar werkten evenmin mee. Extinction Rebellion gebruikt deze strategie nu op grote schaal. Klimaatdemonstranten zetten zich al dan niet vast geplakt of geketend neer op plekken waar dat niet mag en laten zich vervolgens door de politie wegslepen. Lijdelijk verzet heet dat.

Deze vorm van verzet werkt natuurlijk alleen als de autoriteiten scrupules hebben. De snelweg bezetten is geen optie als je weet dat de politie er dan ogenblikkelijk de mitrailleur op zet en dat eventuele overlevenden in martelgevangenissen verdwijnen. In een democratie echter is het een effectieve methode om de aandacht te trekken voor een ernstig probleem. Natuurlijk: het mag niet en op wetsovertredingen volgt terecht straf. Maar als burgers kun je demonstranten om zulk gedrag niet veroordelen. Zij handelen in geweten en wat zij doen is ethisch verantwoord, ook al treden de autoriteiten terecht op.

Anders wordt het als er geweld in het spel komt. De bestormers van het Maagdenhuis verdienen geen sympathie. Zij offeren zich namelijk niet op. Zij doen anderen rechtstreeks schade. Dat is een harde grens.

Voor het overige komt de feitelijke diversiteit in Nederland ook in politieke demonstraties tot uiting.

Zo is het leven. Als je daar niet tegen kunt moet je in Moskou gaan wonen. Of in een hutje op de hei. Dat is ook goed.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacxht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten toch open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: de schitterende loopbaan van God.