Het extreemrechtse Russische web reikt tot in West-Europa

Het duurt nog negen maanden voordat op 9 maart 2020 het MH17 proces begint. In de daarop volgende periode zal de wereld pas leren welke bewijzen zijn vergaard tegen de vier verdachten, want tijdens de persconferentie van 19 juni jl. was het duidelijk dat het Joint Investigation Team (JIT) niet het achterste van de tong liet zien. Tot het proces begint kunnen echter wel al een aantal interessante connecties worden gelegd binnen het wijde landschap rond de aanslag.

We beginnen met Igor Girkin (of Igor Strelkov), een van de vier verdachten. Deze voormalige Russische militair was nauw betrokken bij de annexatie van de Krim en hielp hij bij het organiseren van separatistische groepen in Oost-Oekraïne. Daarnaast is er Mikhail Borodaj, de leider van de separatisten in Oost-Oekraïne en de premier van de zelfverklaarde Volksrepubliek Donetsk aldaar. Borodaj is in tegenstelling tot Girkin geen verdachte, al werd hij wel genoemd door JIT-leider Fred Westerbeke. Met name vanwege zijn telefoongesprek met Vladlislav Soerkov, een adviseur van de Russische president Poetin.

Malofeev Girkin en Borodaj hebben met elkaar gemeen dat ze in dienst werden genomen door Konstantin Malofeev, een Russische oligarch die zelf een Amerikaanse sanctie aan de broek kreeg op beschuldiging van het financieren van pro-Russische separatisten in Oekraïne. Wie het spoor van Malofeev volgt stuit op een structuur die zich niet beperkt tot Rusland, maar zich uitstrekt tot Europa en de VS. Met ultranationalisme, traditionalisme en populistische rechts als sleutelbegrippen.

Malofeev bracht zijn vermogen bijeen met handel in private equity en is oprichter van het internationale investeringsfonds Marshall Capital Partners. Hij is een ultraconservatief lid van de Russisch orthodoxe kerk. Hij wordt dan ook dan ook niet zonder reden ‘Gods oligarch’ genoemd. Naarmate Poetin meer belang hechtte aan traditionele waarden, rees Malofeevs ster in Rusland. Zo kon hij toetreden tot een groep vooraanstaande Poetin-medestanders waar onder andere ook de directeur van de Russische spoorwegen Wladimir Yakunin toe behoort.

WCF Malofeevs traditionalisme impliceert dat hij zwaar gekant is tegen homoseksuelen, transgenders en abortus. Dat opende de weg naar contacten met de Christian Right in de VS, waar men evenmin rust heeft tot abortus verboden is en homoseksuelen in angst leven. Het tot de Christian Right behorende World Congress For Families (WCF) kan niet alleen rekenen op financiële donaties van de zojuist genoemde Wladimir Yakunin, maar ook op die van Malofeevs liefdadigheidsfonds, de Saint Basil the Great Charitable Foundation.

De jaren waarin de Christian Right Rusland als de Satan beschouwde behoren ondertussen tot het verre verleden. Volgens de paleoconservative Pat Buchanan heeft God voor Rusland gekozen en het WCF beschouwt dat land nu als leider van de mondiale Christian Right; als bondgenoot tegen de ‘goddeloze liberalen.’ WCF-leider Larry Jacobs noemde Rusland ‘the hope for the world.’ Goed verklaarbaar dus dat Russische geestelijken kind aan huis zijn op WCF-bijeenkomsten.

Friendship of trust Het WCF ontstond twee decennia geleden nadat de oprichter ervan, Allan Carlson, in Rusland een onderhoud had met conservatieve sociologen over de terugkeer van traditionele waarden binnen de samenleving. De aldus ontstane connectie kreeg een extra betekenis na de annexatie van de Krim en de daaruit volgende verslechtering van de betrekkingen tussen Moskou en Washington. Voortaan werd het WCF een van de middelen voor Rusland om het Amerikaanse buitenlandbeleid te beïnvloeden, waartoe absoluut mogelijkheden ontstonden nadat de onder de Christian Right zeer populaire Donald Trump het Witte Huis had betrokken. Omgekeerd heeft het WCF ook invloed in Rusland. Het was daar betrokken bij het opstellen van een wet op abortus, alsmede bij een wet die het tonen van homoseksualiteit op TV uitsluit.

Russische ondernemingen om Amerikaanse verkiezingen te beïnvloeden laten het WCF dientengevolge volstrekt koud. Bemoeienissen van Rusland in Oekraïne eveneens. WCF-leider Brian Brown sprak van een ‘friendship of trust with U.S. santioned Russians.’

Dignitatis Humanea Dat het WCF populistisch rechts in Europa een warm hart toedraagt werd dit jaar benadrukt met de toespraak van de extreemrechtse vicepremier van Italië, Matteo Salvini, tijdens een WCF-bijeenkomst in Verona. Geen probleem voor Malofeev, aangezien hij zelf positieve ontmoetingen had met de rechtse populisten Marine Le Pen en Heinz-Christian Strache. Bovendien zijn er de aanwijzingen dat via Malofeev Russisch geld naar extreemrechts in Europa vloeit.

Vanuit het WCF vallen verbindingen op naar andere ultraconservatieve organisaties. Zo trad de (van corruptie beschuldigde) Italiaanse politicus en WCF-vertegenwoordiger Luca Volonte aan als leider van het traditionalistisch-katholieke Dignitatis Humanea.

Donald Trumps voormalige strateeg Steve Bannon wilde samen met Dignitatis Humanea een opleidingsinstituut voor extreemrechtse leiders (‘gladiatoren’) beginnen. Moest gevestigd worden in een leegstaand klooster in het Italiaanse Trisulti. Er volgde protest en twijfels bij de autoriteiten, door wie uiteindelijk een streep door het plan werd gezet omdat betaling van de huur uitbleef.

Civitas Christiana Andere verbindingen manifesteren zich via Alexey Komov, de ambassadeur van het WCF in Rusland en een vertrouweling van Malofeev. Hij is directeur over de buitenlandse projecten van Malofeevs Saint Basil the Great Charitable Foundation.

Komov is naast het WCF ook verbonden aan de oorspronkelijk in Spanje opgerichte, maar thans internationaal actieve katholieke organisatie CitizinGo. In Nederlander wordt CitizinGo vertegenwoordigd door Michiel Hemminga, de medeoprichter van het ook al tegen homoseksualiteit en abortus strijdende Civitas Christiana. Op uitnodiging van Hemminga hield Forum voor Democratie-leider Thierry Baudet hier een aantal toespraken.

In Rusland begon Malofeev het op de leest van het Amerikaanse Fox News geschoeide TV-kanaal Tsargad en de denktank/website Katehon. Met beide biedt ‘Gods oligarch’ een platform aan de Russische filosoof, occultist en ultranationalist Alexander Dugin.

Dugin, die in Nederland vooral bekend is vanwege zijn enthousiasme voor Thierry Baudet en zijn ontmoetingen met de FVD-leider, is oprichter en leider van de Euraziatische beweging. Met vertakkingen in Europa, de VS en de Midden-Oosten regio (bijvoorbeeld in Iran en Turkije, maar ook in Israël) mag die zich met recht internationaal noemen.

Eschatologie De met fascisten en nationaal-socialisten dwepende Dugin streeft naar een Euraziatisch blok. Dat moet onder supervisie van het ‘arische’ Rusland de strijd aan gaan tegen de ‘atlanticide’ globalisten in de VS. Einddoel is een allesvernietigende oorlog die de mensheid volgens Dugin naar zijn ‘spirituele oorsprong’ terug zal voeren. Overduidelijk dat zijn eschatologische ideologie aansluit bij het diepe gewortelde verlangen onder christelijke fundamentalisten naar een (nucleair) Armageddon. Omdat daarmee volgens de Bijbelse voorspellingen de weg open zou komen te liggen naar de wederkomst van Jezus Christus.

Toch baseert Dugin zich niet alleen op christelijke beginselen. Hij kan dan evenals Molofeev lid zijn van de Russisch orthodoxe kerk, maar tegelijkertijd voelt hij zich bijvoorbeeld ook geïnspireerd door de occultistische opvattingen van de Italiaanse ‘superfascist’ Julius Evola, die het ook bij de Alt Right in de VS goed doen.

Philippe de Villiers Aangezien de Euraziatische beweging ook al wordt gefinancierd door Konstantin Malofeev, moet hij er uiteraard voor zorgen dat de roebels binnen blijven stromen. In Frankrijk heet zijn zakenpartner Philippe de Villiers, eigenaar van het op Disneyland na grootste Franse entertainmentpark.

Philippe de Villiers is een telg van het oeroude adellijke geslacht Le Jolis de Villiers. Naast zakenman is hij politicus. In 1994 richtte hij het Mouvement pour France op. Deed hij samen met de zeer EU-sceptische Brits-Franse zakenman James Goldsmith, die de partij in het Europees Parlement zou vertegenwoordigen tot hij drie jaar later zijn laatste adem uitblies.

Themaparken Naast EU-sceptisch is Mouvement pour la France tegen de islam, immigratie, de functie van vakbonden, abortus en het homohuwelijk. Daarnaast zou de partij van de Villiers graag een referendum zien over herinvoering van de doodstraf. De partij slaagt er bij verkiezingen echter niet in veel stemmen te halen. Alleen  de Vendée, waar de Villiers uit afkomstig is, geldt als een bolwerk van Mouvement pour la France.

Die geringe aanhang diskwalificeert hem in de ogen van Malofeev echter niet als geschikte zakenpartner. Samen werken die twee aan themaparken over de Russische geschiedenis; in Rusland, maar ook op de geannexeerde Krim. In verband met dit project had Phillipe de Villiers ook een ontmoeting met Poetin.

Pierre de Villiers Wie het gele hesjes-protest in Frankrijk nauw volgt zal de naam de Villiers wellicht bekend voor komen. Terecht, want de broer van Phillipe de Villiers, Pierre de Villiers, werd door gele hesjes leider Christophe Chalençon, genoemd als de ideale leider van Frankrijk.

Pierre de Villiers was opperbevelhebber van de Franse strijdkrachten, tot hij in 2017 door president Macron werd ontslagen. Aanleiding was de kritiek van de generaal op een reductie van het defensiebudget. Het is onduidelijk in hoeverre Pierre de Villiers een politieke carrière ambieert. Alexander Dugin roemt hem weliswaar als ‘antiglobalist’, maar of Pierre de Villiers dat ook werkelijk is blijft al even onduidelijk. Dat hij de broer is van Molofeevs zakenpartner is een schamele indicatie omtrent zijn opvattingen.

Bovendien, dat er grote onenigheid binnen de familie de Villiers kan bestaan bleek wel toen Phillipes zoon Laurent verklaarde door zijn broer Guillaume (die een onroerend goed ondernemingen van zijn vader in Rusland vertegenwoordigt) verkracht te zijn. Een lelijk schandaal was het gevolg.

Rothschild… Waar geen twijfel over kan bestaan is dat Malofeevs ideologische pitbull Dugin groot enthousiasme kent voor het protest van de gele hesjes. Op Facebook schreef hij daar het volgende over:

Tenslotte: de in dit artikel beschreven connecties binnen het ‘MH-17 landschap’ wekken alleszins de indruk het topje van de ijsberg te zijn. Voor een compleet beeld dienen nog veel punten met elkaar verbonden te worden. Het is niet uitgesloten dat nieuwe feiten, die ongetwijfeld rond het MH-17 proces zullen opduiken, daar een bijdrage aan kunnen leveren.