Het irritante, eindeloze gekakel van Dilan Yesilgöz

Sinds de val van het kabinet gaat er geen dag voorbij of Dilan Yesilgóz verschijnt op televisie. De NPO heeft zich inmiddele ontwikkeld tot een propagandakanaal van de VVD. Ook bij de commerciëlen, met name SBS, het Nederlandse Fox, duikt zij te pas en te onpas op. Haar optredens maakten iets van vroeger in me wakker maar het duurde tot vandaag – net nadat ze weer bij Nieuws van de Dag was verschenen -  tot ik begreep wat dat precies was: Dilan Yesilgóz is net tante Marie van ome Dorus.

Mijn vader zette al schrikogen op als tante Marie om de hoek verscheen om een bezoek af te leggen. Ik kwam er niet onderuit haar netjes een handje gegeven. Gelukkig waren ze rond 1960 nog niet zo zoenerig. Anders had zij mij zeker aan de borst gedrukt. Dat deed zij dus niet. Zij opende haar mond en luldeuren lang aan een stuk door. Het had geen zin iets te berde te brengen. Als tante Marie even zweeg, dan ging zij daarna gewoon verder waar zij gebleven was. Langzaam zag ik mijn vader roder woorden. Je kon de aderen in zijn nek zien kloppen. Zijn hoofd groeide tot de dubbele omvang. Mijn moeder daarentegen, gaf geen krimp maar plooide haar lippen tot een vreemd lachje. Als tante Marie na drie uur opstapte, nam zij hartelijk afscheid. Na haar vertrek maakte mijn vader opmerkingen in de trant van: 'Ik dacht dat ik ontplofte'. En mijn moeder antwoordde dan: 'Daar is een heel huishouden gek van geworden'. 

Tante Marie sprak zo snel dat ze regelmatig naar adem moest happen. Ze ging maar door en ze ging maar door. Wat mijn vader in het bijzonder ergerde was niet zozeer dat geratel maar de inhoud. Tante Marie had niets anders te melden dan clichés en algemeenheden, waarbij wel een constante was dat de meeste mensen niet het beste met haar voor hadden.

Nu begreep ik het: Dilan Yesilgöz is net mijn tante Marie van ome Dorus. Zodra ze aan een talkshowtafel zit, begint ze in hoog tempo te kakelen. En dat houdt niet op. Ze zegt steeds hetzelfde. Ze heeft het over de politieagenten en de ambulancebroeders die ons allemaal veilig houden. Ze haalt er ongenoemde leden van GroenLinks-PvdA bij, die de partij de extreemlinkse en de antisemitische kant op zouden trekken. Zij gaat maar door over defensie en hoe het tijd wordt dat wij onze verantwoordelijkheid nemen. Dat de toevleod van asielzoekers moet worden ingedamd. Ze wil de schuldenlast niet naar jongere generaties doorschuiven en daarom kan de verhoging van de defensieuitgaven wel worden betaald uit een bezuiniging op de ontwikkelingshulp en de bijstand want er zijn genoeg bijstandstrekkers die een grotere inkomensstijging krijgen dan werkende mensen. Dat is toch oneerlijk en neemt het draagvlak weg. Ook kunnen wel dertig procent van de ambtenaren weg want de overheid bemoeit zich met allerlei zaken zonder dat die er beter op worden.

Wat zij bij elkaar kakelt,  berust allemaal op gebrekkige informatie. Het is net beneden de waarheid maar het wordt er wel met grote nadruk doorheen gejast. Het is geïnspireerd op het gelul van zich onbegrepen voelende middenstanders aan de tap die vinden dat ze worden uitgebuit. Dilan Yesilgöz ratelt maar door. Geen interviewpartner durft haar te stoppen. Vaak herhaalt ze letterlijk wat ze een talkshow eerder al had gezegd. Het scheert elke paar minuten wel langs het raaskallen heen. Net als tante Marie hapt Dilan Yesilgöz nu en dan naar adem. Doordacht is het allemaal niet maar – zo blijkt uit de vele herhalingen – wel voorbereid. En geen mens spreekt het tegen.

Een irritante kakeltante.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: onze plannen met Nederland