Het ondraaglijke onbenul van Angela de Jong

Waarom de feiten checken als je ook een makkelijke karikatuur kunt opvoeren?

Angela de Jong is gestopt met stupide meningen over tv-programma’s verkondigen als beroep en mag tegenwoordig als “algemeen columnist” haar onderbuik in het AD legen. In die hoedanigheid verdedigt ze de hypotheekrenteaftrek alsof het een mensenrecht is. En zoals we gewend zijn van De Jong is bijna alles wat ze schrijft feitelijk krom, gemakzuchtig of gewoon een stompzinnige karikatuur. Je zou denken, laat gaan, maar aangezien ze om een of andere bizarre reden ook dagelijks in alle talkshows en allerhande radio-uitzendingen mag aanschuiven, toch maar een weerwoord.

Als eerst haar uitgangspunt: het afschaffen van de hypotheekrenteaftrek zou niets oplossen. Waar te beginnen met deze onzin... Iedereen die ooit een rapport van het CPB, OECD of het EIB heeft opengeslagen, weet dat de renteaftrek huizenprijzen jarenlang heeft opgedreven. Goed, vermoedelijk zijn er niet veel mensen die die rapporten openslaan, maar mijn god, verdiep je dan tenminste een beetje in de berichtgeving erover, je eigen krant heeft er godbetert zat artikelen over.

De HRA is geen neutrale regeling, maar een miljardeninfuus dat vooral bestaande huiseigenaren spekvet maakt en starters buitensluit. Ja, de prijsdaling bij afschaffing zal niet catastrofaal groot zijn, maar dat betekent natuurlijk niet dat het “geen effect” heeft. Een rem op oververhitte prijzen is precies wat starters nodig hebben. Maar voor Angie is nuance waarschijnlijk vooral “die blonde van Lingo”.

Dan de Belastingdienst. Volgens Angela is dat een soort clownesk gezelschap dat nog geen nultarief op groente en fruit kan uitvoeren. Suf, inderdaad, alleen liep dat btw-dossier stuk op EU-regels en de vraag of je bijvoorbeeld een smoothie of een fruitsalade nog wel onder “groente en fruit” mag rekenen. Juridisch ingewikkeld, politiek betwist, maar niet het bewijs dat de dienst te dom is om een aanpassing in de hypotheekrenteaftrek te registreren. Er is genoeg aan te merken op de Belastingdienst, maar dit is het niet.

Ook haar verwijzing naar 2031, wanneer de individuele aftrektermijnen onoverzichtelijk worden, is een en al angstzaaierij en nul argumenten. Natuurlijk moet de politiek beslissen hoe je die administratie netjes inricht, maar dat is een kwestie van wetgeving en registratiesystemen en geen natuurwet die afschaffing onmogelijk maakt. Dat de registratie van individuele 30-jaarstermijnen onvolledig is, is geen vrijbrief om dan maar beleid te blokkeren. Het is een opdracht aan wetgever en uitvoerder om het fatsoenlijk te regelen. Voor Angela de Jong betekent het: de boekhouding is rommelig, dus laten we de rekeningen dan maar nooit meer betalen.

En dan komt de voorspelbare sneer naar “die verwende twintigers uit de GroenLinks-achterban” die “eerst eens vijf dagen per week [moeten] gaan werken in plaats van dat ze om de drie maanden met hun reet op het strand op Bali neerploffen ‘om zichzelf te vinden’”. Tering, Angela, zeg anders ook nog even iets over hoe ze best een huis hadden kunnen kopen als ze niet de hele tijd avocado’s op hun brood zouden smeren, als je dan toch bezig bent. Maar vooruit, speciaal voor jou: deeltijdwerken is een nationale hobby, van links tot extreemrechts. En de meeste twintigers hebben eerder een onzeker flexcontract en torenhoge huur (ze kunnen geen huis vinden, Angela!) dan een business class-ticket naar Denpasar. Maar waarom de feiten checken als je ook een makkelijke karikatuur kunt opvoeren? O, trouwens, Bali is in de reisbestemmingen voor twintigers een verwaarloosbare statistiek.

En natuurlijk mag in de column de jaarlijkse verhoging van de gemeentelijke OZB ook niet ontbreken. Nog zo’n losse flodder. Gemeentebelastingen verschillen per stad en hebben afgerond naar boven precies nul relevantie voor de vraag of de HRA landelijk houdbaar is. Maar goed, het vult weer een alinea.

Wat Angela consequent in al haar ruim vijfhonderd woorden weigert te erkennen (of begrijpen) is dat een gezonde woningmarkt om méér vraagt dan bouwen, bouwen, bouwen. Ja, er moeten huizen bij, veel en snel. Maar zolang je tegelijk de vraag blijft oppompen met fiscale cadeaus, blijf je dweilen met de kraan open. Bouwen én hervormen, dat is de enige volwassen route.

Maar Angela kiest liever voor het theater van de verontwaardiging. In een afsluitende “How can I make this about me” schildert ze zichzelf af als de “brave burger” (haar woorden) die buiten haar schuld in de ellende dreigt te belanden. Echt potsierlijk wordt het vervolgens bij de vergelijking met de toeslagenouders. Ik zou het een dieptepunt willen noemen maar ik vrees dat bij De Jong de bodem nog lang niet in zicht is. Sure, Angela, verlies van een fiscale meevaller is eigenlijk gewoon hetzelfde als gezinnen die door de staat volledig zijn verwoest, veelal met een racistisch motief. Weet je nou serieus het verschil niet tussen misdadig onrecht een aanpassing van een subsidie op je koopwoning? (Jawel, dat weet je wel, maar het scoort minder lekker hè.)

Dus nee, Angela, de VVD moet niet de "poot stijf houden", maar stoppen met het subsidiëren van schulden, als de sodemieter plannen maken voor het bouwen voor starters en doorstromers, en perverse fiscale prikkels rechtzetten. Als jij dat “afpakken” noemt, dan zegt dat vooral iets over jou.

De eerste zin in de column luidt “Ik vraag me toch af hoe het kan”. Misschien vanavond maar weer even lekker B&B Vol Liefde aanslingeren en er eens goed over nadenken. Als je in de tussentijd nergens aan tafel mag komen zitten om je “expertise” te delen, winnen we allemaal.