Het Rooyens-effect (deel 2)

Johnny en Rijk, List en Shaffy maar het kon natuurlijk ook niet uitblijven dat Rooyens eens zou samenwerken met Neerlands Showman nr. 1; Willem Ruis. De man die zich niet bij de voordeur van destijds, ‘Koningin van Hilversum’, Mies bouwman liet wegsturen. Hij maakte al een beetje radio maar hij móest op tv.

Veel later interviewde Bouwman Willem Ruis eens voor het weekblad Margriet. Eén van de vragen was; “Stel, je bent de hoofdpersoon in een sprookje. Wat volgt er dan op “Er was eens..?”. Ruis antwoordde:“Er was eens een arm jongetje dat ontzettend graag bij de televisie wilde, en ook bij de televisie kwám. En hij had succes en leefde nog lang en gelukkig met zijn gezin”.

Bouwman gaf hem dus een kans en die greep hij met zes handen tegelijk aan. De rest is tv-historie.

Rooyens typeerde Ruis ooit treffend als “‘Autonome Pietje Bel’, die erin geslaagd was de quizmaster van formaat condoom op te blazen tot showmaster, formaat Zappelin”. Onvermijdelijk dus dat beide showmannen elkaar eens zouden treffen in het wereldje.

Er gaan een aantal wordingsverhalen van De Sterrenshow rond in Hilversum. Belangrijkst feit: Willem zag er aanvankelijk helemaal niets in om in een tent te gaan staan.

Toen Joska Lorch, de schoonzoon van circusbaron Toni Boltini, echter met een grote tent uit Italië (Grondoppervlak 2530 vierkante meter) terugkwam was Willem verkocht. De tent werd o.a. uitgerust met unieke elektronica zoals een vidiwall, bestaande uit 54 televisieschermen. Rooyens zou later nog een loopbrug laten aanbrengen die op een hoogte van zeven meter de twee buitenste pistes verbond. Een op afstand bestuurbare camera maakte zijn debuut en… het grootste rondreizende elektronische circus van Europa was een feit.

Er zijn beelden van Ruis die als een kind zo blij door het decor rent en ondertussen zijn oud-collega, journalist Koos Postema, de technische gegevens meldt. Een middengedeelte geflankeerd door twee podia met een doorsnee van 45 meter (!). De tent bood ruimte aan 1500 man publiek.

Middels een persconferentie liet de VARA weten dat in het seizoen ’84-’85 bijna twee miljoen gulden teveel was uitgegeven, en dat werd vooral op het conto van De Sterrenshow geschreven. Men stevende af op een faillissement en er volgde een wisseling van de wacht. Oud-politicus Marcel van Dam trad aan en had het liefst per direct de stekker uit het project getrokken.

Zakelijke/juridische afspraken verhinderden dat maar beknibbeld werd er wel en Ruis gooide zijn woedende kont tegen de krib. Tegen slimme sponsoring verzette Ruis zich hevig. Hij was diep teleurgesteld en het was zijn manier of helemaal niks.

Van zijn aanvankelijke enthousiasme was niets meer over en er was nauwelijks nog een land met hem te bezeilen. De unieke show werd een succes maar de kosten waren veel te hoog gebleken, en niet alleen voor de VARA.

Gevraagd of dit soort grote showprogramma’s ooit nog eens zullen terugkeren op de buis beantwoordt Rooyens verrassend bevestigend. Er is in deze tijd weer een grote roep naar verbondenheid en saamhorigheidsgevoel. Het kan haast niet missen dat die grote Zaterdagavond-shows daarop een antwoord zullen zijn.

Dan zal Hilversum wel eerst het talent moeten opleiden wat dergelijke shows kan dragen. Na Ruis stond er immers niemand van zijn statuur meer op.

In de laatste beelden van De Sterrenshow zegt de showmaster: “mijn doek valt met deze tent”. Profetische woorden zo bleek. Willem Ruis overleed een jaar later, 41 jaar jong.