Hoe moet het verder?

We leven in een tijdperk van oorlogen, polarisatie, ontwrichting en monopolies van mega-technologische economische macht en manipulatie. De consequenties van deze ontwikkelingen zijn dat de wereld zwaar lijdt onder desintegratie, ineenstorting van de humane waarden, verlies van constructieve ideologieën en ernstige schendingen van de mensenrechten. Tevens zijn rechtvaardige socio-economische groei, bestrijding van terreur, vrede en stabiliteit in de wereld een utopie in niemandsland geworden.

Nu leven we in een wereld zonder grenzen tussen goed en kwaad, tussen echt en vals. De normen en waarden zijn op een verschrikkelijke wijze door elkaar geschud waardoor identiteit en de waarde van de gewone mens door zijn eigen schaduw worden betwijfeld.

Dit beeld is in meerdere of mindere mate ook zichtbaar en voelbaar in Nederland. Al jaren wordt de politieke en economische macht beheerst door een sociale politieke kaste die de macht wil behouden.

Ik geloof dat de VVD en haar politieke metgezellen de spiegel zijn van een dergelijke kaste. In de reactie op de troonrede probeert de fractievoorzitter van de VVD de redevoering met haar partijbeleid te bevruchten, een opportunistische poging tot bestuiving.

Een andere lady, die van BBB, probeert de troonrede met de polarisatiesluier te bedekken, want zonder polarisatie is ze een vuurwerk zonder lont.

Wilders van de PVV zoekt in diens reactie de verscherping van tegenstellingen, zodat hij zijn identiteit weer kan tentoonstellen. Dit bevat ook het zaad van afscheiding voor PVV-aanhangers van de andere Nederlanders; het lijkt alsof zij het verkozen volk zijn dat van een andere planeet in Nederland is beland.

De middenpartijen in de Tweede Kamer, zoals D66, christendemocraten en SP, sturen aan op electoraal voordeel bij de verkiezingen: ze leggen de nadruk op de enorme chaos en fouten van eerst het kwartet en later het duo van Schoof. Ze beweren dat het droge politieke akkerland hun regenbui nodig heeft. 

Het zogenaamd linkse front in de politieke arena draait een oude  melodie: wachtend, opportunistisch en hebzuchtig als een jager; een poging tot reïncarnatie na jaren van slapen in de goot.

Ik concludeer dat weinigen bereid zijn om wat water bij de wijn te doen; de zittenden willen graag met spijkers en nagels de machtskroon behouden. De rest wenst graag een plek in de kroon.

De koning heeft in zijn rede duidelijk over polarisatie in Den Haag gesproken. Dit is “to the point”, maar hoe moet het verder?