Hoe Nederlandse media [zet hier een sensationele kop]

Het publieke debat polariseert, luidt een van de vaakst geuite jammerklachten van deze eeuw. De journalistiek die na de opkomst van het populisme constateerde een veenbrand over het hoofd te hebben gezien, laat sindsdien geen populistisch vuurtje onbelicht. Die berichtgeving staat vaak op gespannen voet met de werkelijkheid. De slachtoffers daarvan zijn meestal minderheden. Nu het vuur van sensatiezoekers zich verspreidt naar de coronacrisis vormt het plots een bedreiging voor de volksgezondheid en wordt het probleem langzaam maar zeker onderkend.

Hoe moet de journalist omgaan met extreme geluiden en onwaarheden, vragen makers Anneloor van Heemstra, Martine Braam en Anouk Suntjes zich af in deze aflevering van Medialogica. Om daar een antwoord op te vinden, onderzoeken ze hoe er in Nederland en België door media wordt omgegaan met extreme meningen, feitenvrije stellingen en leugens.

In Franstalig België worden populistische politici en mensen die complottheorieën verspreiden niet uitgenodigd aan de talkshowtafels noch live geïnterviewd. Het risico is immers te groot dat media zo ongewild gebruikt worden om leugens en haat te verspreiden. Nederlandse media daarentegen denken dat ze zo ‘de stem van het volk’ laten horen. In hoeverre krijgen extreme geluiden daardoor steeds meer een podium met alle gevolgen van dien? Met: Marcel Gelauff, Bert Huisjes, Wouke van Scherrenburg, Christophe Deborsu, Ike Picone, Léonie de Jonge en Michael Hameleers.