Hoe ontstaat een vereenzamend proces?

Het proces naar eenzaamheid gaat gepaard met veel in jezelf lachen en denken dat je het licht gevonden hebt. Begeleid door internet en de tv. Het voelt alsof je uitgesloten wordt vanwege een andere manier van denken, waardoor je vervolgens in jezelf kruipt. Je naar binnen keert. Een verharding en gesteldheid treedt in. Via de instrumenten tv en computer meen je tot nieuwe zelfinzichten te komen, jezelf te leren kennen, en kom je tot inzichten waarvan je denkt de eerste te zijn.

Het proces wordt ingeluid door een onvermogen toe te geven aan de meerderheid. Als je dat te veel hebt geprobeerd en je daardoor niet kan toegeven aan het geluid van een ander, treedt er vervolgens een proces in waarbij je jezelf kwijt raakt. Met uiteindelijk de eenzaamheid en het onvermogen om naar eigen gedachten en gevoelens toe te komen en niet meer te kunnen delen. De Homo Solo. De westerse wereld is in een overgangsfase. De Homo Sapiens loopt op zijn laatste benen.

Hoe ontstaat een vereenzamend proces? Is het de schuld van de eenzame persoon zelf? Niet helemaal. Twee mensen communiceren met elkaar. De een stelt de norm en de ander kan er niet op inhaken. Uit onvermogen. De normsteller hanteert de mantra ‘half vol’. Het positieve geluid wordt op het bord van de ander neergelegd. Die heeft de taak er gehoor aan te geven. Uit ego en onvermogen ontstaat een weigering hiertoe.

Vervolgens begint het een procesvorm te krijgen. Vrij simpel uitgelegd maar in de kern wel hoe het ontstaat. Maar is het wel zo positief om het eigen geluid op het bord van een ander neer te leggen? Ik vind dat de term halfvol zijn doel voorbij gegroeid is.

Vaak wordt de term als instrument opgevoerd om het eigen doel te heiligen. De positivo wil ook graag kunnen kijken naar een ander. Hij observeert en constateert dat de eenzame in ontkenning is. Hij luistert niet en vraagt niet wat die ander denkt. Hij weet het want hij leeft volgens de mantra ‘halfvol’.

Hij is wel in staat om emoties delen. Om tranen te laten zien als de eenzame tot inzicht komt en een doorbraak heeft. Het is een sociaal narcisme waarbij het observeren van de ander leidt tot aandacht voor jezelf. En dat leidt weer tot verdere terugtrekking bij de ander.

Het gaat niet om het kijken naar eenzame mensen, met alle goede bedoelingen terzijde, maar om eenzame mensen minder eenzaam te maken. Wat gebeurt er als die camera verdwijnt?

Laat de eenzame zijn kompaan vinden. We zijn met behoorlijk veel tegenwoordig. En misschien zijn we wel de nieuwe trend. De intrede van de Homo Solo. Modern. De wereld heeft alles uitgevonden, nieuwsgierigheid geeft geen mogelijkheden meer. Alles is uitgedacht. Weinig ruimte tot dromerij. Het kent geen voeding meer.

De westerse wereld lijdt aan depressies. Een overgangsfase van de Homo Sapiens naar de Homo Solo. We evolueren naar een ander mens. Hij heeft alleen nog niet door dat hij de nieuwe norm is.

Eenlingen worden de meerderheid.