Hokus Pokus Cola

‘Have a Coke and a smile!’ was jaren de kreet. “En daarna gelijk door naar de tandarts!” riepen wij kinderen dan, indachtig de wijze woorden van onze moeders hoe slecht dat zoete drankje wel niet was. Je ontroestte hooguit je fietsvelgen met het zwarte spul of veel later, gebruikte men het als alcoholvrij herstelpilsje bij een enorme kater. Drinken deed je het in geen geval, tenzij je de halfjaarlijkse tandartsboor bewust opzocht. Alleen voor masochisten dus.

Fameus was het experiment met de biefstuk die men een nacht lang in een bakje Cola liet liggen. Het arme lapje spiervlees was door de gemene zuren de volgende ochtend nagenoeg opgelost en toverde gruwelbeelden op ons netvlies wat het dan wel in eigen maag zou uitrichten…

Wij dronken thuis geen Cola, dat zal u duidelijk zijn. Joris Driepinter leefde nog (Melk goed voor elk!) en verder was daar de onuitputtelijke keukenkraan.

Eenmaal opgeroepen in een seance zou John Pemberton (de uitvinder van het heilig vergif) zich waarschijnlijk geërgerd afvragen waar de hoeders van zijn nalatenschap anno nu in godsnaam mee bezig zijn. In 1885 registreerde hij zijn receptuur ‘French wine Cola-Ideal Nerve and Tonic Stimulant’ en precies honderd jaar later ging Coca Cola bijna ten onder toen het een formule-ingreep deed (lees daarover vooral het fascinerende boek ‘The real Coke, The real story’ van Thomas Oliver). In 2024 is het ooit medicinale wonderdrankje inmiddels alleen nog maar een ‘te exploiteren concept’ en heeft het alle originele (voedings)waarde verloren.

Briljante marketing leerde ons tevens dat Coke vooral een verbinder was. Bij fijne momenten met échte vrienden kon de godennectar simpelweg niet ontbreken en ook tijdens de feestdagen profileerde Coke zich als de gezelligheidsdrank bij uitstek. Zo claimde Coke America’s volksvriend no.1; Santa Claus. De bejaarde koddebeier hield er zelfs zijn ‘Coca-Cola-rode’ outfit aan over. Sinds 2018 is het roer om en bedrijft men een vorm van marketing gebaseerd op het aloude, oer-Amerikaanse principe: ‘If you can’t beat them, join them!’. Coca-Cola keuvelt met allerlei partijen over de groene voetstappen die genomen kunnen worden onder het optimistische banier: ‘Op weg naar CO2-neutraal’. Men praat over verpakking, productiemethode, distributie, eigenlijk alles behalve de aanstichter van alle ellende; het zwarte vocht zelf.

Een gewiekster rookgordijn zag u zelden. Saillant detail is dat de laatste sessie (2023) plaatsvond in de productiefaciliteit te Dongen onder het bezielend dagvoorzitterschap van Sofie van den Enk. De hoogblonde ex-‘Keuringsdienst van Waarde’-coryfee heeft haar kritische blik op gezonde voeding blijkbaar verruild voor het grote schnabbelgeld en brengt hiermee haar voormalige collegaatjes, en zichzelf, behoorlijk in verlegenheid. Opportunisme is van alle tijden zullen we maar zeggen.

Succesvol hondsbrutaal zijn alleen de hele groten onder ons en zo adverteerde Coca-Cola vorige week, middels paginagrote ‘branded content’ (door derden betaalde promopraat verpakt in een lap tekst die voor ‘journalistieke content’ moet doorgaan) wederom haar blijde boodschap: Coca-Cola gaat zijn leven beteren! Grofweg de helft van de Nederlanders vanaf twintig jaar heeft overgewicht en rent richting hart-/vaatziekten en diabetes. Geschatte toekomstige kostenpost: 79 miljard (!) euro per jaar.

De pagina is een wonder van creative copywriting waarin ‘verslag’ wordt gedaan van de samenspraak/sessie met als afsluiter een qr-code via welke wij over het verdere innovatiebeleid van Coca-Cola worden bijgespijkerd. “..Tegelijkertijd wil en moet de organisatie (wereldwijd) haar voetafdruk verkleinen en een bijdrage leveren aan een gezonde generatie van morgen”. De ‘organisatie’ Coca-Cola gaat zorgen voor een gezonde generatie? Curieus nieuws.

Het wachten is nu op de werkgroep Shell die ons gaat uitleggen hoe fijn het is als we eens wat minder gaan autorijden en vaker de fiets nemen. Nieuwe marketing maakt van schaamteloze probleemveroorzakers succesvolle probleemoplossers. Coca-Cola tegen diabetes en Shell tegen fossiele verspilling, marketingcynischer is vrijwel onmogelijk.

‘Het aanbod in supermarkten is voor tachtig (!) procent ongezond..’  staat er geschreven. Dat lijkt mij een opmerking waarbij Coca Cola eveneens eieren voor zijn geld kiest en snel en geruisloos het pand verlaat. Zo ongeveer het tegendeel is onderdeel van de nieuwe strategie. Country director Coca-Cola Nederland Karlijn in ’t Veld laat zich bezorgd uit over de gevolgen van de overmatige suikerconsumptie met alle desastreuze gevolgen van dien: “Ons doel was in 2025 vijftig procent van het verkoopvolume laten bestaan uit suikervrije en laagcalorische dranken”.

Nee lieve mevrouw in ’t Veld, leuk dat uw bedrijf de groene spijtoptant uithangt maar u en wij weten nu dat sinds 1885 de zwakke mens helemaal geen weerstand kan bieden aan uw verslavende product dat een volksgezondheidsramp heeft veroorzaakt, en daarom per direct en onverwijld, geheel van de aardbodem dient te verdwijnen. Doekje voor het bloeden: de zogenaamde ‘suikertaks’ is natuurlijk een giller van de eerste orde.

Nog even naar de huidige ingrediëntendeclaratie op een blikje Coca-Cola gekeken (Het suikergehalte blijkt 39%). ‘Ingrediënten: Sprankelend water; Suiker; Kleurstof:E150d; Voedingszuur:E338; Natuurlijke aroma’s; Aroma cafeïne’. Merkwaardigerwijs wordt aan de voorzijde juichend gecommuniceerd dat de frisdrank 0% vet en 0% verzadigd vet bevat.

Het IQ van de consument schat Coca-Cola schijnbaar eveneens in op 0. Geen zalige ziel ter wereld immers die ‘vet’ in een frisdrank verwacht aan te treffen. Welk zand word hier nu weer in onze ogen gestrooid? Wat probeert deze bliksemafleider te verbergen?

In de laatste zin van het artikel haalt In ’t Veld zichzelf tenslotte geheel onderuit met de onsterfelijke woorden: “Ik wil ook een gezonde generatie…”. Een staaltje van ongekend cynisme of zou Mw. In ’t Veld wellicht iets teveel van haar eigen product hebben gedronken? En zijn daar woorden voor? Waarschijnlijk wel, maar ik werd even te misselijk om ze te kunnen bedenken.