Hulp voor iedereen maar liever voor mensen met 'heerlijke' Hollandse namen

Het werk dat ik doe, doet ertoe. Ik help mensen namelijk. In dat werk van mij zijn ook andere specialisten, die ook werk doen dat ertoe doet. Iedereen vanuit eigen kennis en kunde doet zijn best om de bewoners van mijn regio bij te staan. Zonder steun kunnen zij de moeilijke tijd niet overbruggen en samen zorgen wij ervoor dat een perspectiefvolle toekomst bereikbaar is. Hun pech of beperking, veroorzaakt door van alles en nog wat, maakt een zorgeloos leven onmogelijk en onbereikbaar. En dan springen wij in. Om te helpen. Zodat het leven dragelijk wordt. Ondanks alle ellende. Veroorzaakt door van alles en nog wat. 

In mijn werk bespreken wij de casussen samen. Diverse deskundigen en specialisten. Om ervoor te zorgen dat een hulpbehoevende bewoner zo adequaat en zo snel mogelijk geholpen wordt. Het gaat niet altijd zoals deelnemers van zo'n casusoverleg willen. Dit systeem, dat gebaseerd is op marktwerking en winst, houdt onze inzet en onze goede bedoelingen vaak tegen. Ooit was het anders. Toen overheerste de humaniteit. Nu de bureaucratie. En het eigen gewin. Het systeem dat mensen hoort te helpen is gevangene van mensen die van hulp aan mensen een geldmachine hebben gemaakt. Sinds jaren gaat het in ons systeem nauwelijks nog om mensen zelf. Om geld gaat het. En slimme jongens maken daar mooi gebruik van. 

Marktwerking heeft heel goed uitgepakt. Vooral voor hen. Sinds lobbyisten de ruimte kregen, hebben zij via politiek een zooi gemaakt van ons zorg- en hulpverleningsstelsel. Opeens mochten lieden hulp aan mensen bieden, terwijl ze in feite niks voor mensen voelen. Hulp aan een hulpbehoevende komt bij hen niet meer uit het hart. Het is gebaseerd op een rekensom die winst oplevert.

En zo zijn wij in de knel gekomen met ons allen. Aan de ene kant het gros van (deskundige) mensen die oprecht willen helpen tegenover hen die niks voelen voor dat echt helpen. In mijn werk heb ik het vaak best moeilijk om op deze scheidslijn te staan. Ik wil helpen, echt en oprecht helpen. Maar beleid en systeem liggen dwars. Omdat ze verwikkeld zijn in allerlei (persoonlijke) belangen waar geen uitweg meer is te zien. 

Het systeem wordt alleen maar groter. En alleen maar ongevoeliger, oftewel onmenselijker. Een systeem dat in feite niet werkt. Met als gevolg dat problemen van hulpbehoevende bewoners alleen maar toenemen. Het pijnlijkste van dit alles is dat het niemand echt boeit. Iedereen houdt zich bezig vooral met zichzelf. Van hoog naar laag, en in de breedte van een eindeloos diagram, waarbinnen hulp aan medemensen inmiddels een bittere smaak heeft gekregen. Het smaakt echter bitter alleen voor hen die oprecht hulp willen bieden. Zoals ik. En mijn collega's. 

Zoals ik al zei, wij bespreken de casussen samen. Met als doel om snel te helpen. Een casus betekent een mens met een probleem. Of een gezin. Die van hulp afhankelijk zijn. En op ons een beroep doen. Die casussen bespreken wij in mijn team dus samen. Er is echter steeds een collega die een mening heeft over de namen die voorbijkomen:
"Weer een moeilijke naam."
"He, wat een heerlijke Hollandse naam!"
Vandaag voelde ik me wederom ongemakkelijk door zijn commentaren. Mogelijk omdat mijn eigen naam ook als 'moeilijk' wordt ervaren. Het is zeker niet gemakkelijk om die uit te spreken, maar mijn naam is alleen mijn naam en zegt nauwelijks iets over wie ik als persoon ben. Dat mijn naam gevoelens bij mensen oproept zonder mij te kennen, doet wel pijn. En dat mijn collega waarde en mening hecht aan namen in onze casusoverleggen, verlamt mij. Hij houdt dus van 'heerlijke' Hollandse namen. En toen hij dat herhaaldelijk bleef zeggen, kroop ik steeds dieper in mijn verdriet. 

Ik weet niet of dit echt racisme is, maar het voelt wel zo. En ik weet niet of ik deze trends nog kan doorbreken met mijn oprecht doen. Hoe kan ik mensen nog helpen in een systeem dat hun namen niet kan uitstaan en dat ook nog besmet is met hebzucht en een eigen belang? 

Fascisme wordt en is (eerlijk gezegd) ons de baas. Alleen een Belle kan ons uit de vloek helpen. Een Belle op wie het Beest verliefd wordt. Zodat het Beest een mens wordt.  "Kom Belle. Kom gauw, alsjeblieft. Kus het Beest en maak van hem een Mens. Please. Voordat het te laat is!"