Hypocrisie begint bij conceptie

In Jinek probeerde Chris Stoffer eromheen te praten dat als zijn minderjarige dochter verkracht zou worden en daardoor zwanger zou raken, zij geen abortus zou mogen krijgen. Gelukkig had Eva Jinek dit in de gaten en rookte hem uit. Niet dat ik bepaald verbaasd ben over zijn standpunt, maar het zette mij wel aan het denken. Volgens genoeg zelfverklaarde ‘pro-lifers’ begint het leven bij conceptie — elke abortus is dus praktisch moord vanuit deze visie. Maar wie een beetje logisch nadenkt, ziet dat ze dat zelf niet echt geloven. Laat ik het anders verwoorden: de meeste pro-lifers zijn wel degelijk opgevoed met het idee dat het moord is, maar niet wat de gevolgen zijn als een embryo vanaf conceptie leven is.

Want als ze werkelijk vinden dat een embryo een volwaardig kind is, dan zouden ze ook wetgeving eisen die dat consequent doortrekt, en dit kon juridisch gezien nog weleens heel leuk worden. Het moment dat je als vrouw ontdekt dat je zwanger bent, geef je de embryo dus netjes aan bij de staat. Logisch: nieuw leven, nieuwe burger. Even langs het gemeentehuis — BSN’tje aanmaken, kinderbijslag aanvragen, kindgebonden budget erbij.

Ben je alleenstaand in de bijstand en leeft vaders alleen als DNA-spoor in een plastic bekertje? Geen probleem: vanaf dat moment krijg je officieel een bijstand voor twee personen. Meer zorgtoeslag, meer rechten, en je kind is meteen meeverzekerd. Maar stel: een zwangere vrouw rookt een sigaret of drinkt een glas wijn, zou je dit kunnen zien als kindermishandeling. Wat doet Veilig Thuis dan? Je kunt moeilijk het kind uit huis plaatsen — moeders gaat namelijk mee!

Voor ongedocumenteerde vrouwen opent dit hele logische systeem natuurlijk ook nieuwe perspectieven. Gewoon zwanger worden van een Nederlandse man — en voilà: negen maanden gegarandeerde verblijfsstatus. Je draagt immers een Nederlands staatsburger. Het embryo heeft een BSN, dus uitzetten is juridisch gezien ineens een aanval op de soevereiniteit. En na de bevalling? De baarmoeder als naturalisatieloket — het zou bijna poëtisch zijn, als het niet zo absurd was. Ook gaan werkgevers niet blij worden. Het moment dat jij zwanger bent, zou werken ook kinderarbeid zijn. Dus moet jij als moeder op betaald verlof, om deze periode goed te overbruggen. Niet dat ik denk dat veel zwangere vrouwen daar een probleem mee gaan hebben, maar onze overheid en werkgevers gaan dit wel zuur vinden.

Wat nog echt hilarisch gaat worden, is dat een embryo mag getuigen in de rechtbank als volwaardig staatsburger. Kinderen onder de 12 mogen onder begeleiding van een voogd een getuigenis afleggen. Ik zie me al helemaal dit scenario voor me:

Rechter: “We horen nu cliënt twee: Ongeboren baby X, dertien weken oud. Meneer de advocaat?” Advocaat: “Dank u, edelachtbare. Mijn cliënt laat via de babyfluisteraar weten dat hij rust en voeding wenst, zijn leven voltooid acht en graag euthanasie zou aanvragen — ware het niet dat het vruchtwater zijn articulatie ernstig belemmert.”

De zaal knikt plechtig. Het notuleerpapier sist van ironie. Want als het leven écht begint bij conceptie, dan hoort ook de rechtsstaat mee te groeien in de baarmoeder — compleet met toga, pleitnota en morele paniek. Iedereen weet dat de moeder een abortus wil, maar niemand durft het hardop te zeggen. Want hoe bewijs je dat, als niemand Vruchtwateriaans spreekt — behalve onze babyfluisteraar? De stilte is wettelijk bindend, de absurditeit procedureel correct.

En zo komen we bij het echte juridische mijnenveld: IVF. Want als het leven bij conceptie begint, hebben IVF-artsen pas echt een groot probleem. Meestal gebruikt een arts acht tot tien eicellen, waarvan er meerdere bevrucht worden. De beste worden geselecteerd, de rest vernietigd. Dat zijn dus — in deze logica — negen moorden per behandeling in het ergste geval. Elk laboratorium is een massagraf. Dat worden nog veel langere gevangenisstraffen dan abortusartsen ooit gaan krijgen. En stel je eens voor wat er gebeurt met cryo-opslag: een vriezer vol ingevroren burgers, wachtend op wettelijke erkenning en ouderlijk gezag. Zodra de stroom uitvalt, is dat een nationale ramp.

Ergens in dit absurde juridische moeras, begint de werkelijkheid. Want natuurlijk zien ze embryo’s niet als volwaardige kinderen. Sommigen zullen het flauw vinden dat ik inga op de juridische gevolgen — omdat het vast allemaal moreel bedoeld is — maar als het moreel gezien kinderen zijn, zou het immoreel zijn die kinderen niet dezelfde rechten te gunnen als geboren kinderen. Bij IVF is de intentie anders dan bij abortus, maar het resultaat veel erger als leven begint bij conceptie. Uiteindelijk zou het resultaat hetgeen moeten zijn dat telt, aangezien ze beweren leven te willen beschermen. Daardoor lijkt het er meer op dat vrouwen gestraft moeten worden voor seks, aangezien ze niet de lusten mogen hebben die je krijgt bij ouderlijk recht en kinderrechten.

Op een kritische houding ten opzichte van IVF na, zie je de SGP nergens pleiten voor kinderbijslag voor zwangere vrouwen of een dubbele uitkering voor alleenstaande moeders. Vreemd genoeg heb ik nog nooit een SGP’er zien snotteren om die bevroren pocketburgertjes in cryotherapie. Daarom is het de vraag of het bij IVF ooit echt om leven gaat — of om de vraag wie God mag spelen, en wie gestraft wordt zodra ze dat probeert te zijn.

Want Stoffers woorden zijn niet alleen wereldvreemd — ze zijn deel van een wereldwijde strategie. Dezelfde redenering die in Polen vrouwen laat sterven omdat artsen hun miskraam niet durven te behandelen. Dat is gewoon staatsfemicide, en zo moeten we dit ook benoemen. Deze vrouwen zijn vermoord door de staat omdat ze vrouw zijn. Niet omdat een God dit zou willen, maar omdat politici in een blauw pak hebben besloten, dat vrouwenlevens minder waard zijn dan de heiligheid van een bevruchte cel.

Dit is dezelfde hypocrisie waarmee in de VS het Roe V Wade heeft afgeschaft, terwijl de sterfte onder jonge moeders stijgt. Dezelfde stem die klinkt in Hongarije, waar vrouwen verplicht het hartje van hun embryo moeten horen voordat ze abortus mogen overwegen. Daarom is dit geen semantisch debat over de status van een embryo. Het gaat over macht. Over wie mag beslissen wat heilig is, en wie als een lam geslacht mag worden op het altaar. Ze zeggen dat ze het leven beschermen, maar de echte boodschap is dat een vrouw nodeloos mag sterven voor een niet levensvatbare foetus.

In werkelijkheid is dit geen strijd tussen leven en dood, maar tussen vrijheid en onderwerping. Niemand zou je verplichten een bloedtransfusie te ondergaan, omdat dit de lichamelijke integriteit schendt. Om dezelfde reden wordt je niet van jouw bed gelicht voor een nier, maar bij een baarmoeder worden SGP, BBB, FvD en de ChristenUnie plotseling hysterisch. Dus ja, de hypocrisie begint bij conceptie. En zolang mannen als Stoffer bepalen wat heilig is, zullen vrouwen moeten blijven vechten om hun eigen menselijkheid terug te claimen — niet in naam van het leven, maar in naam van vrijheid.