Ik kocht een pan bij de Dirk super voor lawaaiprotest tegen Israël

Nico schrijft een serie over oorlog, dit is aflevering 64.

Terwijl ik gisteren op een Rotterdams terrasje lekker met twee onbekende mannen aan het kletsen was appte mijn vrouw dat er om 18.00 uur een potten en pannenprotest bij station Rotterdam Centraal was. Het was te laat om thuis nog een pan te halen. Daarom besloot ik om te kijken of de super Dirk nog iets had om op en mee te slaan. Bij de ingang trof ik een kleine wok aan en aan de muur hing een lepelset met drie houten lepels en 1 lepel met een gat erin. Verder kocht ik een plastic tas van 0,59 om de spullen in te vervoeren.

In de hal van het station was het niet druk. Na een tijdje zagen we dat er zich buiten op het plein meer mensen verzameld hadden. Trommelend op de wok liep ik naar buiten en achter mij vormde zich spontaan een kleine stoet van overwegend vrouwen die ook lawaai begonnen te maken. Voor de plek waar de microfoon was opgesteld lag een grote Palestijnse vlag op de grond en daar om heen losse pannen en potten voor wie mee wilde doen. Daar legde ik ook mijn drie overtollige houten lepels neer, waarmee ik snel een paar demonstranten blij kon maken.

De demo van het Rode Lijn-protest richt zich tegen de genocide en hongersnood in Gaza, maar ook tegen de slappe houding van de Nederlandse regering, die Israël maar de hand boven het hoofd blijft houden. Landen als Frankrijk, Spanje, Noorwegen, Ierland en Slovenië erkennen Palestina wel.

Een man gaf een kort voorspelbaar statement, maar de bekende leuzen voerden de boventoon, ritmisch ondersteund door de beat van honderden potten en pannen. Free, free Palestine. Wat later schalmde het Palestijnse volkslied over het stationsplein. Een mooie melodie.

Thuis keek ik hoe de media de demonstraties, die tegelijk in vele steden werden gehouden, versloegen. Bij RTL-nieuws om half acht zag ik niks. Het NOS Journaal begon met een groot protest in Tel Aviv, daarna protestbeelden uit Amsterdam en een slotzin die aangaf dat er in meerdere steden was gedemonstreerd. In mijn Rotterdamse editie van het AD stonden op de voorpagina alleen foto’s van lawaaiprotesten in Utrecht, Eindhoven, Amsterdam en Nijmegen. Niks over Rotterdam waar we toch met minstens duizend mensen lawaai maakten.

Wat ik mis is een helder totaalbeeld. Als ik vluchtig op internet turf zie dat er demonstraties waren in Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Den Haag, Leiden, Enschede, Groningen, Eindhoven, Amersfoort, Hengelo, Assen, Den Bosch, Apeldoorn, Zwolle, Dordrecht en Nijmegen. Dat is toch hartverwarmend. Ook het feit dat er in Dordrecht zo’n honderd mensen de moeite namen om te protesteren. Mensen die de straat opgaan, omdat ze boos zijn op Netanyahu en zijn regering, stellen er prijs op om daar iets van terug te zien of te horen. Het valt mij trouwens op hoe slecht redacties van kranten voor het publiek bereikbaar zijn. Telefoneren met de redactie is meestal onmogelijk en op nieuws gerichte mails belanden vaak bij de commerciële afdelingen in een standaardprocedure. Wie pretendeert voor nieuws open te staan, moet zich diep schamen.