In Cannes mogen vrouwen wel begeerlijk zijn maar niet ontregelend

Kruistochtje tegen naaktheid.

De kledingvoorschriften op het Filmfestival van Cannes waren min of meer een dode letter. Nu zijn ze ineens aangescherpt en de leiding heeft aangekondigd dat er streng wordt gecontroleerd. Voor mannen geldt dat zij in kostuum dienen te verschijnen. Daar blijft het bij. De vrouwen krijgen veel meer regels en aanbevelingen opgelegd. Hoge hakken zijn eigenlijk de rigueur. Het festival geeft de voorkeur aan avondjurken maar cocktail dresses en getailleerde broekpakken zijn ook toegestaan. Bij naaktheid wordt echter een grens getrokken. Men beperkt zich niet tot verschijning in Eva's kostuum. Ook al te grote doorzichtigheid en te veel zichtbare huid zijn voortaan strikt verboden. Wie in doorkijkblouse verschijnt, wordt zonder meer van de rode loper verwijderd. Cannes heeft de naked dress in de ban gedaan.

Deze maatregelen zijn wereldwijd groot nieuws. Overal besteden de media er ruimschoots aandacht aan. Geen wonder: het festival is er toe overgegaan de kuisheid van de bezoeksters te bewaken. Dat wil zeggen: ze moeten nog wel begeerlijk zijn - kijk naar de hoge hakken, de avondjurken en de getailleerde broekpakken. Maar die begeerlijkheid mag niet ontregelen. De Franse Elle lijkt dit door te hebben. Boven de berichtgeving staat de vraag: terugkeer van de vrouw al object of feministisch statement?

Het blad schrijft:

"Cette ligne rouge, posée au nom de la « décence », laisse peu de place à l’interprétation. Elle interroge aussi : assiste-t-on à un retour à l’ordre moral, à une nouvelle ère de puritanisme sur la Croisette? Car si certains jugent ces tenues provocantes ou déplacées, d’autres les considèrent comme un outil de réappropriation du corps, une forme de liberté et d’expression féminine. La naked dress n’est pas qu’un effet de mode : elle peut aussi être un geste militant, une manière de bousculer les codes et d’interroger les normes imposées aux corps féminins." 

"Deze rode lijn, getrokken in naam van het "fatsoen" laat weinig ruimte voor interpretatie over. Zij brengt ook deze vraag naar voren: wonen wij een terugkeer bij naar de morele orde, naar een nieuwe periode van puritanisme op de (Boulevard de) la Croisette? Want als sommigen deze kleding provocerend of slecht op zijn plaats achten, beschouwen anderen die als een instrument om het eigen lichaam opnieuw in bezit te nemen, een vorm van vrijheid en van vrouwelijke uitdrukkingskracht. De naked dress is niet slechts een modeverchijnsel: ze kan ook een daad van activisme zijn, een manier om de regels van de gevestigde orde op te schudden en om de normen die opgelegd worden aan het vrouwenlichaam ter discussie te stellen."

Elle slaat de spijker op de kop. De organisatie van Cannes disciplineert vrouwen die ontregelend op de rode loper verschijnen. Dan worden zij tot de orde geroepen. Dat zit achter dit kruistochtje tegen naaktheid.

En dat is in strijd met de bedoeling van een festival dat er groot op gaat de grenzen op te zoeken. Het is geen plechtigheid in Cannes, het is een feest van de creatieve ongebondenheid. Althans dat zou het moeten zijn. De aangescherpte kledingvoorschriften zijn een nieuw bewijs voor de ijzige wind van de onvrijheid die overal in het westen is opgestoken. Het getuigt niet van bevrijding maar van onderdrukking. Het gaat niet over respect voor vrouwen maar over disrespect.

En ja, die kledingregels voor mannen zijn net zo goed onderdrukkend.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin, zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: in de ban van de paus.