Internationale Vrouwendag is gewoon een rotdag

Ingenomen mannen, neven, vaders en zonen schenden onder het toeziend oog van iedereen die het maar zien wil zwaar bevochten mensenrechten. Ooms, broers en opa’s uit alle windstreken vegen hun voetzolen vergenoegd af aan de rechten van vrouwen. Ze steken monter hun middelvinger op naar Het Verdrag van Istanbul. Ze zijn met veel en met steeds meer. Het recept is een dikke scheut eeuwenoude normen op een krokant bedje van traditionele opvattingen en afgeblust met een dikke pap onverschillige Westerse schijntolerantie.

In Nederland moet naar schatting één op de vijf vrouwen in de grote steden haar smoel houden. Eén op de vijf vrouwen is een bewust onzichtbaar gemaakte vrouw. Een moeder, zus of tante die geen vriendinnen mag hebben. Een oma of dochter die geen toegang heeft tot haar eigen bankrekening. Meisjes en vrouwen die niet op een mooie lentedag likkend aan een ijsje door de Rotterdamse Koopgoot mogen lopen of langs de Haagsche Hofvijver. Eén op de vijf vrouwen in onze vrolijke Hollandse steden mag niet werken, en al helemaal niet zelf in het bezit zijn van haar eigen paspoort.

Ze moet gewoon haar bek houden.

Ze wonen naast ons of op steenworp afstand. Ze sjokken ons op straat voorbij met hun blikken naar de grond gericht. Ze worden gecontroleerd en in toom gehouden. Geslagen als het moet. Een op de vijf vrouwen moet gedwongen kinderen baren en wordt binnen haar rothuwelijk seksueel uitgebuit. Verkracht als het moet. Ze mag niet naar de bioscoop en al helemaal niet naar het theater. Ze mag niet sporten en niet zwemmen. Ze mag niet met haar haren in de zon. Ze moet gehoorzamen, zwijgen en dociel de wetten van haar patriciaat ondergaan.

Een op de vijf verdomme!

Vrouwenhaat overspoelt stadswijken en opvanghuizen. Het overkomt vrouwen en meisjes die deze column niet zullen lezen of kunnen delen. Simpelweg omdat ze er geen toegang toe hebben. Ze zitten gevangen voor het leven. Ze zijn geestelijk verdoofd en zitten emotioneel aan hun limiet. Ze lijden aan verborgen depressies, ondergaan diep gewortelde zelfhaat en hebben wilde wegloopfantasieën. Velen van hen zien geen uitweg en zijn stiekem suïcidaal. Sommigen plegen daadwerkelijk zelfmoord terwijl anderen zich zwaarlijvig eten aan troosteloos voedsel. Gekunsteld en verwrongen brengen zij in verdrietige gezinnen hun teleurgestelde kinderen groot. Kinderen die op hun beurt verstikken en langzaam verdrinken in de eenzaamheid van hun bi-culturele kloof. Vermorzeld door de oerkracht van botsende waarden in een vrije en verlichte wereld die voor hen ontoegankelijk en pikdonker blijft.

Internationale Vrouwendag. Globalisering, oorlog en armoede injecteren een flinke shot vrouwenhaat in de onconventionele arm van het Westerse feminisme. Er is een explosieve stijging van eergerelateerd geweld in Nederland. Sinds het uitbreken van de burgeroorlog in Syrië vroegen alleen al meer dan honderdduizend Syriërs asiel aan in Nederland. Dikke prima, want ellendig zat. Maar ook in Syrië is eergerelateerd geweld een doodnormaal verschijnsel. De politie schreeuwt moord en brand; speciale mensen worden getraind. Veilig Thuis heeft in iedere regio een expertiseteam. Middelbare scholen zitten met hun handen in het haar want veel jongeren die zichzelf Nederlander noemen krijgen van huis uit mee dat ze zich relationeel niet mogen mengen met een leeftijdgenoot uit een andere cultuur of geloofsgemeenschap. In steeds meer stadswijken lopen jongeren niet meer openlijk hand in hand uit vrees voor femicide.

Maar liefst 95.000 vrouwen in Nederland zijn afkomstig uit landen waar genitaal verminken een alledaags verschijnsel is. Ze staan voor of achter ons in de rij bij Albert Heijn en staan op het punt om onder druk van de eigen culturele gemeenschap hun inmiddels in Nederland geboren dochters een vergelijkbaar lot te laten ondergaan. Godzijdank hebben we dit in Nederland strafbaar gesteld. Nou ja, formeel. Want in de praktijk is er nog nooit iemand veroordeeld.

En ondertussen prijzen opgewekte parfumerieën, drogisterijen en bloemenketens feestelijk hun producten aan onder het mom van Internationale Vrouwendag. Alsof het een truttige Moederdag is. Maar laten we er vooral geen commerciële viering van maken. Laten we de vinger op de zere plek leggen en deze gitzwarte dag zien als een broodnodige dag van protest. Wereldwijd maar vooral ook nationaal. Een protest tegen onderdrukking en ongelijke behandeling van gedecimeerde meisjes en vrouwen bij ons in de straat. Omdat naast een partij voor de dieren het misschien ook hoog tijd gaat worden voor een partij voor vrouwenrechten.

En denk nou niet dat dit alles alleen maar over buitenlandse vrouwen gaat. Want één op de vijf van alle vrouwen in Nederland heeft gedwongen seks ondergaan en maar liefst 1.6 miljoen Nederlandse vrouwen zeggen slachtoffer te zijn van huiselijk geweld.

Internationale Vrouwendag is gewoon een rotdag voor ons allemaal.

cc-foto: Gustave Deghilage