Kandidaat-Kamerlid VVD verbijsterd over partijtop die GL-PvdA uitsluit

De paniek is groot bij de VVD. De Volkspartij voor Discriminatie en Demagogie ziet de kiezers alle kanten op rennen, en probeert wanhopig de Vrije Val van Dilan tot staan te brengen.

Vrijdag deed de partijtop dat met een nieuwe aanval op GroenLinks-PvdA. Eerst verklaarde Dilan Yesilgöz tegenover de partijkrant De Telegraaf dat de VVD niet zal plaatsnemen in een kabinet-Timmermans. In het WNL-programma Café Kockelmann deed Ruben Brekelmans daar nog een schepje bovenop. De VVD gaat überhaupt niet meedoen aan een kabinet waarin GroenLinks-PvdA zit, ook niet als bijvoorbeeld Henri Bontenbal premier wordt, zei hij.

Het was een draai van 180 graden van de demissionair minister van Defensie. Een maand geleden werd Brekelmans nog teruggefloten door Yesilgöz toen hij bij Buitenhof had gezegd dat hij GroenLinks-PvdA niet wilde uitsluiten, omdat de vorming van een kabinet dan wel heel moeilijk wordt.

VVD’ers die niet tot de partijtop behoren, zien de bokkensprongen van Yesilgöz en Brekelmans met verbijstering aan. “Ik mis de VVD waar ik me tien jaar geleden vol overtuiging bij aansloot”, schrijft kandidaat-Kamerlid Joost Hoebink op LinkedIn. “De VVD die vrolijk, ambitieus en optimistisch naar de toekomst keek. De VVD die bereid was compromissen te sluiten en samen te werken. Van rechts tot links.”

“Nu zie ik een VVD die zich ingraaft. Vastdraait in het eigen gelijk. Ik hoor dagelijks over breekpunten en het uitsluiten van partijen. Zo is er straks niets en niemand meer om mee samen te werken. Laten we niet vergeten dat we een land zijn gebouwd op samenwerking. Op brede coalities. En als ons land na de afgelopen twee jaar iets nodig heeft, is het een stabiel middenkabinet met een ruime meerderheid in beide Kamers.”

Hoebink staat bepaald niet alleen in zijn mening, zo blijkt uit de rest van zijn post. “Als kandidaat-Kamerlid krijg ik elke dag vele mailtjes en berichten van mensen die zich niet meer in de VVD herkennen. Tegen hen en tegen jou zeg ik: ik luister. Ik herken en deel je zorgen. Dit moet én kan anders.”