Kati Piri verdient onze steun – omdat rechtvaardigheid geen meerderheid nodig heeft

Omdat zij het lef heeft om het onrecht te benoemen, zelfs als dat haar iets kost.

De motie van Kamerlid Kati Piri om een volledig wapenembargo op Israël in te stellen was glashelder en moreel onmiskenbaar. Toch kreeg ze geen meerderheid in de Tweede Kamer. Geen verrassing meer. We hebben inmiddels allemaal gezien hoe moreel failliet deze regering is. En hoe een groot deel van onze politici systematisch de fundamenten van de democratische rechtsstaat – mensenrechten, internationale verdragen en het internationaal recht – veronachtzaamt zodra het politiek ongemakkelijk wordt.

Juist daarom ben ik blij dat ik lid ben van een partij als de PvdA, waar niet één persoon de dienst uitmaakt. Waar ruimte is voor discussie, voor verschil van inzicht en voor inhoudelijk debat. Ik ben trots dat ik deel uitmaak van een beweging die met elkaar in gesprek blijft, zelfs als het schuurt. Want die interne dialoog maakt ons sterker – zolang we durven vasthouden aan de kern: solidariteit, gerechtigheid en vrede.

Het is dan ook van levensbelang dat er nog volksvertegenwoordigers zijn als Kati Piri. Mensen die het aandurven om in het hart van de macht een moreel ongemakkelijk, maar noodzakelijk standpunt in te nemen. Die het op durven nemen voor het recht, ook als dat weerstand oproept. Ook als het wat kost.

Piri’s motie riep op tot het stoppen van de levering van Nederlandse wapenonderdelen aan Israël, waaronder onderdelen voor het raketschild Iron Dome. Niet omdat Israël geen recht op zelfverdediging zou hebben – maar omdat dat recht niet bedoeld is als dekmantel voor oorlogsmisdaden. Israël gebruikt dat schild niet als passieve bescherming. Het is onderdeel geworden van een agressieve aanvalsstrategie: een technologie die Israël in staat stelt om grootschalig geweld te plegen zonder zelf kwetsbaar te zijn.

Enkele oud-prominenten van de PvdA – waaronder Asscher, Cohen en Melkert – reageerden fel. Ze willen dat het partijstandpunt wordt “heroverwogen”. Hun argument? Het stoppen van onderdelen voor het raketschild zou onschuldige Israëlische burgers in gevaar brengen. Maar waar was hun bezorgdheid toen tienduizenden Palestijnse burgers – waaronder duizenden kinderen – onder het puin verdwenen? Waar was hun morele oproep toen ziekenhuizen, vluchtelingenkampen en persbureaus systematisch werden gebombardeerd?

Hun morele selectiviteit is ronduit schrijnend. Ze zwaaien met termen als ‘internationale solidariteit’, maar hanteren die alleen wanneer het politiek comfortabel is – en uitsluitend voor één kant van het conflict. Het is geen blijk van moed, maar van intellectuele luiheid en morele lafheid, verpakt in holle, diplomatieke retoriek.

Juist daarom verdient Kati Piri nu onze volledige en onvoorwaardelijke steun. Omdat zij zich wél verzet tegen hypocrisie – ook binnen haar eigen partij. Omdat zij het lef heeft om het onrecht te benoemen, zelfs als dat haar iets kost. En omdat zij, zoals ze zelf zegt, liever leiderschap toont dan zich druk te maken over mogelijke ophef. Dát is integriteit. Dát is politiek met ruggengraat.

Beste Kati,
Dank je wel voor je inzet voor menselijkheid en rechtvaardigheid.
Houd vol. Je staat niet alleen.

Warme groet,
Abdessamad Taheri

📩 Laat haar weten dat ze gedragen wordt: k.piri@tweedekamer.nl