Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen.

Koning van de Nederlandse televisie

  •  
17-10-2025
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
10320 keer bekeken
  •  
ANP-312333590

Met jeudvriend Gerard Cox kwam hij graag in kunstenaarskroeg ‘De Fles’. De meisjes werden gemonsterd en hun aantrekkelijkheid beoordeeld op basis van de betere sigarettenmerken (type Chesterfield, een duidelijke Chief Whip of de voortreffelijke Miss Blanche). Onschuldig jongens-onder-elkaar-taal, van alle tijden.

Bob en Gerard mikten hoog. Zij zouden ‘artisten’ worden, of minstens professionals in het tot dan toe vrijwel onontgonnen gebied van de Vaderlandse entertainment-industrie. Daartoe togen zij naar cabaretier Martinus van Henegouwen die op de gelijknamige Henegouwerlaan woonde. Een alter-ego dus, en wel van de gynacoloog Martinus Pannekoek (vader van die andere, later vermaarde regisseur Jop Pannekoek). 

Ze speelden voor en droomden van hun toekomst in de wereld van (lied-)tekst, geluid, muziek en show! (ter gelegenheid van de 85e verjaardag van Cox verscheen een rijk geïllustreerde biografie die behalve de carrière van Cox ook een mooi beeld van de geschiedenis van de Nederlandse muziek/cabaretgeschiedenis geeft. Nog altijd verkrijgbaar bij de schrijver.

Een recente vertoning van zijn tv-show ‘It’s all-in the game’ uit 1984, deed mij onlangs in dezelfde ruimte belanden als éen van de ‘Czar’s of the Showbiz-industry’ (er bestaat helaas geen equivalent in onze taal voor een pionier/uitvinder van het vak en absoluut unieke figuur in de uitvoering daarvan): regisseur Bob Rooyens.

Iemand die inmiddels zo’n zestig jaar in ‘de bizz’ zit, heeft natuurlijk een rijk verhaal en ik mocht op audiëntie bij De Meester. Een wat archaïsch begrip, uitsluitend toe te passen bij het bezoeken van voorname figuren, al dan niet van adel of uit het clubje van ‘excellenten’ die het Haagsch pluche bezetten, maar we hebben het hier dan ook over een Koning in zijn vakgebied. Een absolute pionier op zijn vakgebied (televisie-showprogramma’s) en met zijn 22 jaar de jongste regisseur tevens eerste, échte televisiemaker van Nederland, thans éminence grise.

De veeleisende en bijzondere vakman, die al in 1986 riep dat “de regisseursrol almaar minder belangrijk werd’’ en dat “..de oppervlakkigheid zo langzamerhand verschrikkelijke vormen had aangenomen”, wordt nog altijd eminent genoemd, evenals ‘beeldenstormer, ‘een bezeten man’ en enfant terrible.

Het wordingsverhaal van ‘It’s all-in the game’ (zomaar een hoogtepunt, Rooyens carrière is alleen te vangen in een vuistdikke biografie) is niet alleen een prachtige anecdote, het is tevens een goed voorbeeld van de dealings and wheelings van het entertainmentbedrijf.  

Rooyens was onder meer de eerste regisseur van Willem Duys en het legendarische tienerprogramma Moef Ga Ga. Hij maakte spannende personality-shows met Adèle Bloemendaal, Loesje Hamel en Lia Dorana. ‘It’s all-in the game’ was vooral een reactie op de shows die Rooyens met Liesbeth List had gemaakt in Duitsland (Sowieso zou hij daar zijn grootste, artistieke successen behalen. Het gevoel voor showmanship en bovenal de budgetten waren er groter en na het succes van Rudi Carrell maakten ook John Kraaykamp en Rijk de Gooijer er populaire programma’s onder Rooyens’s regie).    

Hilversumse spin-in-het-web, vriend en hoofd amusement van de AVRO, Gerrit den Braber rook zijn kans schoon om zijn vrouw, en muze, Thérèse Steinmetz van een eigen show te voorzien. Rooyens twijfelde aanvankelijk of het repertoire van Steinmetz wel geschikt was voor zo’n grote show en ook de AVRO was niet erg happig. Alles en iedereenkenner den Braber schakelde daarop zijn hele netwerk in en kreeg de financiering nog rond ook!  

Een wonderlijke samenwerking met studio’s in Boekarest die stonden te trappelen om mee te doen. Enthousiasme, materiaal en mensen genoeg. Wang-computers had daar een hoofdvestiging en deed ook graag mee. Aan vakkennis ontbrak het hen echter zodat Rooyens zich genoodzaakt zag slimme oplossingen te bedenken. De lokale cameramensen konden slechts filmen vanuit één perspectief en van inzoomen had men nog nooit gehoord (men nam simpelweg steeds opnieuw een positie in, steeds een stukje dichterbij het te filmen onderwerp).

Ook hadden de decorschilders tijdens die grauwe dagen van het Ceausescu-bewind zich blijkbaar flink laten inspireren door het depressieve leven van alledag. Grijs voerde de boventoon. Den Braber belde een ander zakelijk vriendje, eigenaar van een kleine vloot, die vanuit Scheveningen direct literblikken verf met frisse vrolijke kleuren liet invliegen.

Het programma werd een showcase voor Thérèse Steinmetz en haar Roemeense collega Angela Similea. Nederlandse artiesten als Anita Meijer, de Dolly Dots en Flairck werden ingevlogen en er werd gebruik gemaakt van rudimentaire special effects die het geheel een surreëel aanzicht gaven. Kunst-tv pur sang.           Het programma werd ook zo gewaardeerd en kreeg een eervolle vermelding voor de Gouden Roos in Montreux (Rooyens had met een Liesbeth-Listshow al eerder de persprijs gewonnen op het prestigieuze festival).

Het geloof van Den Braber in zijn ega’s talent ging dermate ver dat Rooyens hem gniffelend observeerde terwijl hij hem tijdens de tv-beurs Mipcom in Cannes vele tenten zag aflopen om daar een exemplaar van Steinmetz’s nieuwste elpee af te geven. Met zo’n plugger heb je Hilversum eigenlijk helemaal niet meer nodig, en over die andere ‘Keizer van Hilversum’... een volgende keer.

Delen:

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Meld je hieronder gratis aan voor Joop NL. Iedere donderdag een selectie opvallende nieuwsverhalen, opinies en cartoons in je mailbox.

BNNVARA LogoWij zijn voor