Laat de kinderen en de kleinkinderen onze defensiekosten betalen

Die verwende krengen moeten niet denken dat ze alles voor niks in de schoot geworpen krijgen

In een artikel over bezuinigingen op sociale uitkeringen constateert de NRC dat het thema bestaanszekerheid uit het politieke debat is verdwenen. Daar is geen speld tussen te krijgen. Het effect van de meeste voorgestelde bezuinigingen is dat van die zekerheid steeds minder overblijft. Dat geldt niet alleen voor de uitkeringen maar ook voor de gevolgen van ziekte. Als er straks gemorreld wordt aan de basisvergoedingen in de zorg en bovendien het eigen risico omhoog gaat, dan kan een stevige ziekte je bestaansbasis aardig onderuit halen. Toch wordt dit niet of nauwelijks benoemd. Laat dat hier dan maar eens wél gebeuren

Partijen doen dit omdat ze geld nodig hebben voor verhoging van de defensie-uitgaven. Veiligheid staat immers voorop. Als straks het Russische leger door onze straten marcheert, zijn wij helemaal in de aap gelogeerd. Niet dan?

Dit is een heel gevaarlijke redenering. Het meest wezenlijke in een oorlog is de wil van het volk om door te vechten en te winnen. Dan moet de samenleving wel genoeg bieden om je leven voor veil te hebben. Wie in armoede verkeert of daar steeds in dreigt te raken, kent weinig tot geen vrijheid. Die profiteert niet van de voordelen die onze maatschappij aan burgers met een volle beurs biedt. Integendeel: die ziet zich aan alle kanten gecontroleerd en zoals de Duitsers het zeggen van overheidswege gemasregelt en in een kwaad daglicht gesteld. Waarom zou je voor de bestendiging van zo’n leven vechten? Of je kinderen naar het front sturen?

Het is uitermate onverstandig bij miljoenen Nederlanders de bestaanszekerheid aan te tasten met een beroep op de defensie-uitgaven, de indruk te wekken dat je als overheid zegt: voor dat levensreddende kankermedicijn hebben we nu geen geld want we moeten er straaljagers van kopen. Zoiets verlamt. Zoiets ondermijnt de strijdlust. Zoiets demoraliseert.

De geschiedenis leert het volgende: landen die zich op een oorlog voorbereidden of er een moesten voeren, leenden zich helemaal scheel. Zij schoven de rekening door naar de kinderen en de kleinkinderen. Gewoon omdat er gezien het bovenstaande niets anders op zat. Dat is heel goed voor die verwende krengen. Zij moeten niet denken dat zij hun prachtige, welvarende land zomaar gratis en voor niets in de schoot geworpen krijgen. Er rust een hypotheek op. Die dienen zij af te betalen. Dat is een kwestie van intergenerationeel delen. Zonder de investeringen die vorige generaties dankzij die hypotheek konden doen, hadden zij een verarmd, kapotgeschoten bezet land geërfd. Daar zijn ze dan lekker mee.

Ik heb het al vaker gezegd: wie zich op een oorlog voorbereidt, moet de bevolking bestaanszekerheid bieden. Anders heeft die geen reden tot vechten.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horsten John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: gaan de verkiezingsdebatten wel over echt wezenlijke zaken?