Laat het eeuwig komkommertijd blijven

Ik weet het nog zo goed. Het is tig jaar geleden. Mijn Nederlands zat nog in de prenatale fase. Ooit werd ik als niet Nederlandse geboren en wilde ik, veel later, alsnog zulk eentje worden. Ik praatte me en las me kapot. In het Nederlands. Zodat ik de Nederlandse wereld die om mij heen speelde kon begrijpen, zodat ik me in die Nederlandse wereld verstaanbaar kon maken, en zodoende ik mee kon doen.

Het liefst was ik nooit vertrokken. Uit mijn nest niet, uit mijn stad niet, uit de hoek van de Aarde niet, waar de zon het langst en het mooist schijnt. Nooit. Niet.  Geweld, onzekerheden, angst, angst voor geweld, voor onzekerheden en onrechtvaardigheden hebben mij hierheen gebracht. Ik zei vaak, en herhaal ik het hier nu ook: “Het is niet zo dat ik hier wilde zijn. Ik wilde daar weg.”

Eenmaal daar weg en eenmaal hier aangespoeld leerde ik dus de Nederlandse taal terloops. Helemaal in mijn eentje. Zonder cursussen of wat dan ook. Als autodidact mis je zo ook vele hoofdstukken. En je schaamt je ook nog als je de taal niet altijd verstaat en je niet weet wat zij met, onder andere, 'de komkommertijd' bedoelen.

Ik weet niet hoe andere migranten de integratie en taalkennis doorliepen en doorlopen. Voor mij was het vooral leren, lezen, onderzoeken… Toen was er geen Google. Op mijn eettafel lag een Van Dale woordenboek. Permanent. Nederlands – Nederlands. Bij elk nieuw gehoord of gelezen woord bladerde ik zoekend door dit woordenboek, om de betekenis te vinden. Bij elke omgeslagen bladzijde voelde ik me steeds meer een echte vriend en een echte kenner van de Nederlandse taal. Ik mocht en kon steeds meer mee doen. Blij was ik. Gelooft u mij.

Komkommer en tijd kwamen tijdens mijn inburgeringstraject opeens dwars op elkaar te staan, ze leken niet met elkaar te verenigen. Althans niet vanuit mijn kennis van de Nederlandse taal. Ik verstond deze twee woorden heel goed, los van elkaar, maar de betekenis ervan, zo aan elkaar gekoppeld, dat zei mij niks. Komkommer en tijd. Wat een rare samenvoeging. Komkommer eet je, tijd beleef je. “Nederlanders kunnen apart zijn dat wel, maar dit?”

Ik hou er van om de dingen simpel te houden. Verstaanbaar in ieder geval. Voor de Oude en de Nieuwe Nederlanders betekent de komkommertijd niks meer en niks minder dan vakantie voor journalisten en politici. Het sappige (wereld) nieuws (via X) wordt even niet rondgestrooid en geanalyseerd. Sander en Joost en zulke zijn vooral aan het genieten van hun vakanties. Geert, Pieter, Faber, Mona, en noem het maar op, net zo.

“Mag ik tegen u eerlijk zijn?” Als dat mag, dan wens ik hen allen een levenslange vakantie toe. En aan ons, de stervelingen, aan ons de eeuwige komkommertijd. Liever de komkommertijd dan al de ellende die deze namen met zich meebrengt. Hun bijdragen beloven naar mijn inziens niks goeds. Zonder hen in het spotlight voelt de komkommertijd zo zalig. Zo vreedzaam. O, oh. Blijf de komkommers vooral eten. Sander en Joost. Mona, Pieter, Faber, Geert, Caroline, Agema… O, oh. Blijf vooral de komkommers eten en je mond met dat eten dichthouden. Zodat er niks venijnigs uit meer uit die mond komt.  

Ik heb een berg aan komkommers verzameld. Geplukt door onze arbeidsmigranten. Die u verwelkomt wanneer u het goed uitkomt. En dan weer niet als u de komkommers niet meer lust. En u de behoefte krijgt om over migranten te spugen. Zodat u de verkiezingen kan winnen.

Ondanks mijn oprechte pogingen om ingeburgerd te zijn en ook de betekenis van de komkommertijd goed te bevatten, begrijp ik nog steeds niet, en zal het nooit begrijpen, waarom de ene mens de komkommers voor het eigen plezier en voor heel weinig geld eet en er van geniet en een ander de komkommers plukt voor minder dan weinig en zonder enig plezier. Het is de plukker die voor mij meetelt. Niet Joost en Sander, niet de Mona’s  en Geert's en zulken. Gaaan jullie met jullie verhitte hoofden maar eens in die zinderende zon komkommers plukken. U. Joost en Sander. Geert. Mona. Pieter… En u ook, onze nieuwe premier.

De komkommertijd is zo zalig zonder u. Blijf vooral daar waar u bent. Incognito kunt u daar genieten van de Nederlandse komkommers die geplukt zijn door uw gehate arbeidsmigranten en doorverkocht door uw winstmakende blanke bondgenoten. Die net als u de mensen en omstandigheden misbruiken, puur omwille van het eigen gewin.

De komkommertijd is echt zo zalig zonder u. Blijf vooral daar waar u bent. U brengt niks goeds hier. Integendeel. Redders van de wereld hanteren geen komkommertijd. Kijk om u heen.