Laat humanitaire hulp toe in Gaza

Sinds het staakt-het-vuren is ingegaan, is Salama teruggegaan naar zijn huis om te filmen wat er van over is. Het huis van zijn familie is helemaal verwoest, al in het begin van de oorlog. Hij heeft met zijn gezin ook in het huis van zijn vader gewoond, maar dat is ook verwoest gedurende de laatste oorlog. Ik denk erover hoe zwaar dat moet zijn. Om twee jaar in oorlog geleefd te hebben, en dan te zien dat je huis verwoest is en dat je die ook nog eens moet opbouwen.

Daar komt bij dat er volgens Salama nog steeds verkenningsvliegtuigen door de lucht vliegen.

Op 21 oktober schrijft hij:

The displaced fear the return of war.

Ook komt er nauwelijks humanitaire hulp Gaza in en worden er geen bouwmaterialen Gaza toe gelaten om de huizen te herbouwen. Dr Mohammed Darabeh, psychiater uit Gaza schrijft op een social medium: What has entered of medicines and medical supplies amounts to less than 10% of what Gaza’s healthcare system urgently needs. No crossings have been opened to allow patients to leave for treatment. Hospitals remain overwhelmed and under-equipped, there is a severe shortage of hospital beds, a critical lack of imaging and laboratory equipment, and a devastating shortage of neonatal incubators.

Het lukt het lokale team Peace SOS Gaza en met dank aan God om op maandag 20 oktober een water truck met drinkwater te verstrekken aan de dorstlijdende bevolking. Salama stuurt video’s en een schattig kindje zegt: “Shukran peace.” Sommige mensen klappen. Iemand aan wie ik de video stuur merkt echter op dat het verdrietig is dat het nodig is. En dat is natuurlijk zo. Ik schrijf hem dat ik op LinkedIn de minister van Buitenlandse Zaken opgeroepen heb om minstens de afgesproken 600 vrachtwagens per dag – 1000 is beter – humanitaire hulp toe te laten in Gaza. “Maar hij luistert niet!,” antwoordt de desbetreffende hoogleraar me. Het is inderdaad verschrikkelijk. Het is altijd goed om mensen water, eten, drinken en medische verzorging te geven, om voor elkaar te zorgen. No matter what.

Hopelijk heeft onze regering respect voor de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof (ICJ). Het ICJ gaf woensdag 22 oktober aan dat Israël verplicht is om hulpverlening, zoals die van VN-organisatie UNRWA, in de Palestijnse Gebieden toe te laten en die niet mag tegenhouden. Aangezien Nederland een belangrijke bondgenoot is van Israël, hoop ik dat de Nederlandse regering er bij Israël sterk op aandringt om humanitaire hulp toe te laten in Gaza.

Gisteren, woensdag 22 oktober, berichtte de NOS ook dat lichamen van Palestijnen die in Israëlische gevangenschap zijn overleden, tekenen laten zien van marteling en verminking, zoals vastgebonden handen, schotwonden en afgesneden vingers… Natuurlijk dienen mensen ook niet gemarteld te worden, dat is afschuwelijk. Nederland dient hier ook Israël op aan te spreken. Kinderen en mensen die zonder aanklacht worden vastgehouden – in zogenaamde administratieve detentie zitten - dienen te worden vrijgelaten. Ook dienen alle gevangenen goed behandeld te worden.

Laten we met liefde met elkaar omgaan. Laten we zorgen voor elkaar en de natuur. Hopelijk komt er gauw: Een Wereld Waarin Alle Kinderen Kunnen Spelen.