Laat lafaard Wilders voortaan schreeuwen tegen een lege zaal

En door dan maar gewoon citaten als nieuws te pushen, werkt de parlementaire pers mee om zijn extreemrechtse gedachtegoed verder te nestelen in de mainstream. Alles volgens plan.

Voor wie nog altijd stekeblind is heeft Geert Wilders vandaag maar weer eens laten zien dat hij niets meer is dan een ordinaire politieke pyromaan Zijn zogenaamde ultimatum aan het kabinet is op geen enkele manier een poging om werkelijk iets te bereiken, maar een voorgekookte truc om de boel op te blazen, zodat hij vervolgens weer intens zielig kan doen voor de camera.

Want dat is wat hij wil, slachtoffertje spelen. Hij gooit onhaalbare, ronduit xenofobe eisen op tafel - grenzen dicht binnen een paar weken, Syriërs massaal het land uit, het hoofdlijnenakkoord herschrijven, ontslag 'linksige' burgemeesters - wetende dat het nooit gaat gebeuren. En dat hoeft ook helemaal niet. Zolang hij zijn coalitiepartners maar klem zet, zodat zíj eruit stappen en híj kan roepen: "Zie je wel, ik word tegengewerkt, zij willen niks aan immigratie doen! Ikke ikke ikke, boehoehoe!" Jankerd.

Het is doortrapt en berekenend. Wilders weet dondersgoed dat hij op deze manier nooit iets voor elkaar krijgt maar dat boeit hem ook helemaal niet. Wilders wil geen oplossingen, hij wil woede, onrust, chaos en zendtijd.

Geert Wilders is een laffe provocateur. Hij wil helemaal niet regeren tenzij hij dat in zijn eentje kan doen. Anders blijft hij liever vanaf de zijlijn brullen en beschuldigen, want coalitievorming betekent onderhandelen, inleveren, verantwoordelijkheid nemen. Zodra Wilders écht iets moet doen begint hij te krijsen als een kleuter dat anderen hem dwarszitten.

En laten we het beestje gewoon bij de naam noemen: zijn plannen zíjn racistisch. Wilders heeft geen werkelijke visie, alleen maar xenofobe oprispingen. Syriërs terugsturen naar een oorlogsgebied bijvoorbeeld is een schandalige fuck you naar internationale verdragen en mensenrechten.

Maar dat kennen we allemaal van Geert Wilders. Het heeft ook weinig zin om daar al te veel woorden aan vuil te maken. Hij roept het al ruim twintig jaar, het enige dat verandert is zijn gezicht dat elk jaar verder lijkt weg te rotten door het opgekropte gif in hem. Wat erger is: dat de parlementaire pers voor dit zoveelste toneelstukje komt opdraven. Wilders’ persmomentje wordt uitgezonden alsof er ook maar iets van werkelijke betekenis gebeurt. Alsof Wilders’ eisen geen totale waanzin zijn. Ondertussen weigert Wilders al jaren echte interviews te geven en moeilijke, inhoudelijke vragen te beantwoorden. De pers buigt waar ze zouden moeten bijten.

Dat is geen journalistiek maar propaganda op bestelling. Wilders krijgt een microfoon in zijn hand geduwd om zijn vuil te spuien, en niemand die hem echt aan mag pakken. Je kan hem wel vragen hoe hij denkt dat zijn plannen juridisch, praktisch of humaan te verantwoorden zijn, maar inhoudelijk antwoorden doet hij toch niet. Dat weten we allemaal, dus dan kan je net zo goed wegblijven.

Dit is precies wat Wilders wil. Hij zuigt de aandacht op, schuift de schuld af, en blijft ondertussen zijn racistische agenda pushen. En door dan maar gewoon citaten als nieuws te pushen, werkt de parlementaire pers mee om zijn extreemrechtse gedachtegoed verder te nestelen in de mainstream. Alles volgens plan.

Het is de hoogste tijd dat Wilders’ coalitiegenoten - en de parlementaire pers - stoppen met dansen naar zijn pijpen. Genoeg gespeeld. Partijleider Wilders kan gewoon zelf de stekker uit het kabinet trekken als hij het niet eens is met de koers en anders lost ie het achter de schermen maar op met zijn coalitiepartners. En Kamerlid Wilders kan hetzelfde doen als zijn 149 collega’s wanneer het kabinetsbeleid hem niet zint: een motie indienen. Daar heb je geen theatrale persconferentie voor nodig.