Leg neer die nep-gehaktbal

Het debat over de vraag of een "vegaburger" nog wel "burger" mag heten, is geen discussie maar een absurdistische waanzinnige wanhoopsgreep. Een rookgordijn van semantiek om maar niet te hoeven praten over wat er écht toe doet: het industrieel martelen van dieren, de gevolgen van de klimaatcrisis en honger in de wereld.

Terwijl miljarden varkens, kippen en koeien jaarlijks creperen, buigen Europarlementariërs zich over de letterlijke worstvraag van het vleesbestaan. Het is niveau nul waarbij je je afvraagt of hersenen inmiddels zijn aangestast door BSE.

Een burger, bal of schijf is geen heilig relikwie van de vleeslobby. Het zijn vormen, geen boerenprivileges. Niemand denkt dat een vegaburger stiekem van rund is gemaakt, net zomin als iemand verwacht dat een visstick in zee zwemt. In een Zigeunerschnitzel zit trouwens ook geen pond zigeuner. Trouwens die krijgen steeds meer andere namen. 

Laten we helder zijn: een burger, een bal, een schijf - dat zijn vormen en bereidingswijzen, geen exclusieve domeinen van de vlees en vissecctor. Niemand heeft het alleenrecht op die woorden. Een vierkant soja-stuk is nu eenmaal qua marketing en communicatie iets minder lekker te verkopen dan een Vega Bal.

In Brussel lijken de vlees-barbaren te vrezen dat de consument een hulpeloze idioot is die bij elk etiket in paniek raakt. Want een gemiddelde burger uit een willekeurige ditjes en datjes straat denkt dat een blinde vink iets met vogels heeft te maken en dat een vegaburger duidelijker is als het een plantaardig plakje heet.

Politici die liever wetten smeden over woorden dan over de ecologische ramp achter vleesproductie. Bureaucratische schijnprecisie als amorele afweer: zolang we het over etiketten hebben, hoeven we het niet over ethiek te hebben.

"Misleiding!" roepen ze, de Euro-dwazen, eigenlijk zijn het semi-politeke-hooligans. die mogelijk door lobbyisten zijn omgepraat - al dan niet met chocolade penningen of aangegane fucties. Het is de favoriete drogreden van wie zijn intellectuele kompas kwijt is.

Dan volgt de klassieke glijdende helling: "Vandaag een vegaburger, morgen heet soja een biefstuk." Alsof andere taal ineens het eigen "Boeren Gezond Verstand" van 95 % van de dode dieren etende mensen laat verliezen en de Agrarische Beschaving ineenstort. 

En natuurlijk de heilige traditie: "Het is altijd zo geweest." Ja, en dat is zelden een reden om het zo te houden. Mensenoffers, slavernij en martelen was ooit ook doodgewoon. Een beroep op traditie is de laatste toevlucht van wie niets inhoudelijks meer te zeggen heeft.

De kinderachtigheid is om te huilen en te lachen als het niet zo triest was. Volwassen politici die op pluche van belastinggeld debatteren over woordgebruik dat bijna iedereen begrijpt.

Alsof ze in de zandbak ruzie maken over wie met het rode schepje mag spelen, terwijl de aarde kapot brandt en de stal stikt van het ammoniak. Dit is sadistisch beleid in de vorm van kwaadaardige soortgenoten die zich christendemocraten, liberalen, conservatieven en populisten noemen met ook nog verdwaalde sociaaldemocraten als we niet oppassen.

Terwijl journalisten en politici zich vastbijten in terminologische kulkruimels, glipt de aandacht weg van intensieve veehouderij, antibiotica, milieuvervuiling, hongersnoden, natuurvernietiging, uitsterven van soorten, ontbossing en sterfgevallen.

De obsessie van banale Europese bureaucraten met regels en woorden is een cynische afweer tegen de werkelijkheid. Terwijl ze zich verliezen in definities en de filosofische oertijdvraag van hoeveel worsten er op een bbq kunnen liggen, negeren ze dat minstens 80 miljard dieren jaarlijks lijden voor mensen om via het bord in hun openbare begraafplaats, die maag heet, te belanden.

Regels zijn zo hun schild tegen dierenwelzijn, taal het rookgordijn om te verdoezelen dat ze systematisch de gruwelijke werkelijkheid van stallen, mesthopen en slachthuizen ontkennen. Regelzucht is hier geen pure precisie om te beschermen, maar hysterische hypocrisie in haar puurste vorm.

De vleesprincipalisten weten dat hun tijdperk wankelt. Ze verliezen overal terrein, niet door de vegaburger, maar door het ontwikkelen van het geweten - door kennis -  van steeds meer mensen. Missen politici misschien het gen van compassie en empathie?

Hun verzet tegen de vegetarische bal gehakt is geen taalkundige kwestie, maar juist een vorm van existentiële paniek. Wie weet dat vlees en visproductie nauwelijks meer te verdedigen is, kiest voor wild, redeloos en radeloos om zich heen te slaan. Temidden van een klimaatcrises en zesde uitstervingsgolf praten politici over balletjes en schijfjes.

Maar gelukkig is de taal is van iedereen. En hoe ze het ook draaien: de toekomst smaakt lekker plantaardig.

Wie zich vastbijt in de naam van een tofuschnitzel, probeert alleen maar te verbergen dat hun eigen wereld vol leugens, bloed, stank, uitbuiting en oude martelgewoontes langzaam instort. Dansen op de vulkaan terwijl hij uitbarst. Je kunt er een musical over maken.

Vanavond eten wij trouwens een zalige seitan-steak. Daarna kijken we All in the Family. Misschien zijn Europarlementariërs gewoon meatballs without brains.

Het laatste avondmaal aan de vooravond van de zesde uitstervingsgolf door de klimaatcrisis. Kies bewust.

U mag zelf denken. Beter leven en kiezen kan makkelijk in plaats van de door politici voorgeschreven placebo oplossingen voor waarheid te consumeren.