Leven na de dood en vóór de sloop

Er gloort iets aan de kim. Donkere wolken drijven voorbij, slechts een enkel onwillige flard blijft boven de stad hangen als een blijvende waarschuwing: Als jullie denken van ons af te zijn, kijk omhoog en zie mij… Omineus en dreigend, maar wellicht is de redding nabij…

Honderden, zoniet duizenden Rotterdammers en ander cinefiel-geïnteresseerden togen afgelopen zaterdag 14 juni naar bioscoopcomplex Cinerama om hun steun te betuigen aan acties aangaande de preventie van de uitverkoop, of zelfs mogelijke sloop, van dit unieke bedrijf. In 1952 het derde, na Tuschinski, belangrijkste en grootste bioscooptheater van Nederland genoemd en inmiddels bedreigd door mogelijke sluiting.

Betrof het de mogelijke sloop van het Tuschinski-theater te Amsterdam, dan stond onze minister van Cultuur inmiddels naakt met dreigende riek, brandende fakkel en mes tussen de tanden in de Regulierbreestraat. Voor het Manhattan-aan-de-Maas gelden schijnbaar andere criteria.

Striptekenaar Hanco Kolk stelde deze dag geheel belangeloos zijn kunst ter beschikking tegen de afbraakcultuur. Terwijl hijzelf en het publiek genoten van een bomvol filmprogramma, signeerde Kolk tussendoor reproducties die grif aftrek vonden. Wéer een bijdrage voor de oorlogskas, want zolang er geen duidelijkheid is over de toekomst van het monumentale Cinerama-bioscoopcomplex te Rotterdam slijpen de actievoerders hun messen. Het is inmiddels twee-voor-twaalf en over zes maanden gooit huurbaas VolkerWessels het verheven filmvolkje op straat.

Inmiddels schaarde ook Marja Uges zich achter de actievoerende filmliefhebbers (haar vader was destijds directeur van Cinerama dat toen nog onder de trotse vlag van de Scala-bioscoop voer). In niet mis te verstane woorden adresseerde zij haar brandbrief aan generatiegenoten en aan de politiek:                               

“Ik ben de 80 gepasseerd en zou daarom ook vooral een beroep willen doen op mijn generatie. Ouderen van nu, ik doe een appèl op jullie stem… Het zou verschikkelijk zijn als er wéér zo’n prachtig cultuurmonument verdwijnt. Sta op voor de nieuwe generatie die daar, net als wij ooit, en nóg, graag samenkomt en zich amuseert. De tijden van weleer zijn ook de tijden van nú. Als het niet zo ouderwets zou klinken zou ik willen zeggen; Handen af van Cinerama. Voor het verdwijnen van Cinerama heb ik drie woorden: Een bloody shame!”

Deze week maakte het AD gewag van twee andere, mogelijk geïnteresseerde vastgoedclubs. ‘Concullega’-bioscoop KINO deed een gooi naar de exploitatie voor een aantal jaar. Wethouder Zeegers die eerst de pers belt alvorens de geëigende paden te bewandelen roept de toorn van de gemeenteraad over zich af, maar… het wérkt wel. Het mobiliseren van het publiek is soms een verstandiger keuze dan eindeloos achterkamertjes-politiek bedrijven. Een ware culturele paleisrevolutie wervelt momenteel door de Maasstad.

Hotel ‘TheUsual’ ten slotte, dat zich naast, boven en om het bioscoopcomplex bevindt, heeft een heuse ESG-manager in de gelederen. Gisela Boersma is “..passionate about finding solutions to environmental challenges..” en gecommitteerd aan het verwezenlijken van “..sustainable practices and investments for building a brighter future..”. Visioenen van gipsstofwolken, asbestverwijderaars en ander onheil doet mij haar vragen naar die op TheUsual’s, haaks staande visie van mogelijke sloop van het filmpaleis.

Gevraagd naar hun standpunt in deze heikele kwestie word ik enigszins gerust gesteld. In een uitgebreide verklaring laat Boersma weten als “buur”  het eventueel verdwijnen van Cinerama “vanzelfsprekend zonde”  te vinden. Tegelijkertijd is er het begrip voor de “druk op de woningmarkt” maar “duurzaamheid gaat wat ons betreft niet alleen over materialen, maar ook over het behouden van waardevolle plekken die een stad maken tot wat ze is”. Een vileine ‘slap on the naïve wrist’, maar als altijd blijkt maar weer; ‘Beter een goede buur, dan een verre vriend’.

Wij mogen dus aannemen dat buur TheUsual niet voornemens is fijn uit te breiden met extra kamers en vip-loges aan de Westblaak en snode plannen te smeden met de volgende, op geld beluste, vastgoed-ondernemers. God verhoede de onzalige gedachte.

“Together, we can create a world that’s better for everyone”, sluit de cv-tekst van Boersma op de Usual-site af. ‘De maakbare werkelijkheid’ dus. Helemaal van deze tijd, dat móet goed komen met de toekomst van Cinerama! Toch?