Links likt zijn wonden en rechts gaat met badjas en al naar Den Haag

Op 17 maart is Nederland naar de stembus geweest en heeft gekozen. Het land heeft gekozen voor het midden en vooral rechts om zich te laten vertegenwoordigen in het land. Maar ook om midden en rechts geïnspireerd politiek beleid ten uitvoer te brengen of zelfs te continueren. Dit politiek fenomeen is overigens reeds jaren gaande in het land. Men zou zich kunnen afvragen wat de Nederlander drijft om voor het midden en vooral rechts te kiezen?

De vraag is of de goed geïnformeerde burgers een helder beeld hebben van wat er is misgegaan op sociaal, economisch en maatschappelijk gebied. De afgelopen jaren zijn er verschillende zaken in het land de verkeerde kant opgegaan met desastreuze gevolgen voor sommige tot vele burgers. Naar aanleiding van het hiervoor genoemde zijn de goed geïnformeerde burgers niet met een blinddoek voor hun ogen naar de stembus gegaan om hun stem uit te brengen.

Nederland is in het algemeen, als onderdeel van de wereld en het continent Europa in het bijzonder, een prachtig land met vele mogelijkheden voor een ieder. Althans, tot aan de verkiezingen. Want de stembusuitslagen laten resultaten zien die een politieke ideologie en werkwijze in de praktijk brengen die níet stroken met bijvoorbeeld het bieden van gelijke mogelijkheden aan alle burgers.

De stembusuitslagen laten daarentegen wat anders zien. De vraag is of Nederland nog steeds een land is met vele mogelijkheden voor een ieder? Dus voor autochtone-, Afro- en bi-culturele Nederlanders, expats en asielzoekers. Momenteel heeft bijvoorbeeld een expat meer mogelijkheden wat betreft het huren of kopen van een woning. Moet dat de norm blijven? Is hier wel sprake van gelijke kansen? Dit zijn vragen die Nederland zichzelf moet stellen en beantwoorden. En dan zijn er nog onder meer de voedselbanken, een woningmarkt voor de beste bieders en niet voor de man of vrouw met de kleine beurs.

Wat wil Nederland uiteindelijk? Wie wordt hier beter van?