Mag ik u een flyer aanbieden?

Vorige week schreef ik over de activist die 'Never again is now' op het Nationaal Monument zette. Ik betoogde dat zijn graffiti het monument niet onteert, maar juist weer actueel maakt. In de reacties las ik het bekende refrein, dat dit soort acties alleen maar negatieve impact hebben op de publieke opinie. Protestacties zouden sympathie moeten opwekken, zo luidt de gangbare gedachte. Maar waarom eigenlijk?

Afgelopen weekend werkte ik als vrijwilliger mee aan het herdenkingsprotest van Plant een Olijfboom. Het Vredenburg in Utrecht werd gevuld met kinderschoenen, om de minstens 18.000 kinderen te herdenken die door Israël vermoord zijn in de genocide. Hun namen werden urenlang voorgelezen.

Ik krijg een stapel flyers om uit te delen aan langslopende mensen. Op de voorkant staat informatie over het herdenkingsprotest en op de achterkant het verhaal van Leen, het Palestijnse nichtje van Plant een Olijfboom-directeur Esther van der Most, dat door Israël gebombardeerd werd in Gaza. ‘Kijk dat is haar zusje’, de coördinator wijst naar een meisje dat net langs me loopt. Een op het eerste gezicht onbezorgd meisje van een jaar of 9 in een spijkerbroek en T-shirt. Een meisje zoals zoveel meisjes in Nederland. Alleen is van dit meisje haar zusje vermoord in een genocide.

Ik loop rond over het plein. 'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

Ook burgemeester Van Zanen van Den Haag houdt vooral van ‘sympathieke’ protesten waar niemand last van heeft. Gevraagd naar de NAVO-protesten van Extinction Rebellion zei hij in het AD dat die activisten een voorbeeld zouden moeten nemen aan de Rode Lijn demonstratie: Zulke protesten hebben volgens hem ‘aangetoond dat je historische statements kunt maken met historische aantallen zonder stelselmatig de wet te overtreden. Ik zou zeggen: ik zou er eens over nadenken.’

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

Ik vond het een vreemde opmerking van de burgemeester. Met alle informatie die zijn politie-apparaat over demonstranten verzamelt, weet hij toch zeker wel dat aan de Rode Lijn dezelfde mensen meedoen als aan de door hem verafschuwde disruptieve acties?

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

Amnesty International heeft uitgebreid gedocumenteerd hoe de Nederlandse politie tijdens demonstraties massale surveillance uitvoert met drones, videowagens, bodycams en gezichtsherkenning.

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

De burgemeester moet dus weten dat in het koor voor het Vredespaleis tijdens de Rode Lijn dezelfde mensen zongen als in het koor dat optreedt bij A12-blokkades. Hij moet weten dat de politie-liaisons van Extinction Rebellion waren en dat de honderden meters lange gebreide rode lijn van de Klimaatbreiers was.

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

De Red Rebels zijn natuurlijk ook herkenbaar zonder de AI-software van het Amerikaanse Palantir die de politie sinds 2011 in het geheim gebruikt - software die ook door het Israëlische leger wordt gebruikt voor ‘target tracking’ en grootschalige surveillance van Palestijnen.

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

Protestacties zijn vaak bewust confronterend en disruptief, juist om maatschappelijke misstanden zichtbaar te maken. Niet om populair te zijn.

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

Onderzoek toont aan dat radicale, confronterende acties de perceptie van gematigde activisten versterken en zo de beweging als geheel helpen, ook al zijn de radicalen zelf minder populair. Dat laatste kan in de loop van de tijd veranderen.

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

Vrouwen van de suffragettebeweging werden destijds weggezet als ongehoorzaam, onfatsoenlijk of zelfs krankzinnig. Hun acties - demonstraties, hongerstakingen, en vernielingen - konden bij het brede publiek op weinig sympathie rekenen. Martin Luther King Jr. en Malcolm X werden door grote delen van de witte Amerikaanse bevolking als radicaal, storend of gevaarlijk gezien. Nelson Mandela werd lange tijd als terrorist beschouwd.

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

De waarheid is dat veel niet-disruptieve, 'sympathieke' protestacties het nieuws niet eens halen.

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

Bij een vreedzame mars tegen politiegeweld, waar de politie onze boodschap kracht bijzette door zeer escalerend op te treden, lieten aanwezige journalisten hun camera’s het hardst klikken toen de politie geweld ging gebruiken.

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

Toen ik onlangs tijdens een 'sympathieke' demonstratie voor de Tweede Kamer een klap met een wapenstok kreeg, waardoor ik een week niet op mijn rechterzij kon slapen, werd het geweld in de Nederlandse media niet eens genoemd.

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

Ik ben vrouw, niet van kleur, niet jong, droeg geen gezichtsbedekking, geen boze uitdrukking op mijn gezicht. Ik stond voor de Tweede Kamer keurig op de stoep in een rode jurk met een houten lepel op een metalen beker te slaan om op te roepen tot een einde aan de genocide en werd geslagen door een jonge fitte agent.

'Mag ik u een flyer aanbieden over het herdenkingsprotest?'

Nee? Geen interesse? 18.000 vermoorde kinderen! En u wilt geen flyer? U wilt ook liever niet naar de schoentjes kijken? U loopt liever snel door? 18.000 kinderen! En dat is het officiële aantal, het werkelijke aantal ligt veel hoger. Nog niet alle vermoorde kinderen zijn geteld namelijk. Begrijpt u wel? Wilt u nu godverdomme deze flyer aanpakken?

Ik stond voor de Tweede Kamer en kreeg een klap met een wapenstok waardoor ik een week niet op mijn rechterzij kon slapen. De media schreven die dag liever over de markering van het CIDI-gebouw met rode vloeistof. Daar werd tenminste iemand voor gearresteerd.

Ik lever mijn flyers weer in bij de coördinator. Het gaat niet zo goed, zeg ik, ik ben denk ik niet in de juiste stemming hiervoor.

Nelson Mandela kreeg in 2012 een metershoog standbeeld in Den Haag.

Ik heb zin om een weg te blokkeren en iets te schreeuwen.

Op weg naar de trein na het flyeren, kom ik een man tegen die me vertelt dat hij dakloos is en al een dag niet gegeten heeft. Of ik eten voor hem wil kopen. Ik vraag wat hij wil hebben. McDonald's. Ook dat nog. Dat genocidale bedrijf dat gratis maaltijden verstrekt aan IDF-soldaten en waarvan de BDS-beweging oproept het te boycotten. Ik loop met hem mee, laat hem op het bestelscherm zijn bestelling intoetsen en reken af. Hij bedankt me hartelijk:

God bless you.