Mannen, stop dat geweld

Wat al deze verschillende vormen van geweld met elkaar gemeen hebben, is dat ze vrijwel alleen gepleegd worden door mannen.

In Amsterdam vond gisteren een dodelijke aanslag plaats. De politie meldt dat dit de vijftigste dader is die ze dit jaar aanhouden voor dodelijk geweld. Een ding komt overeen tussen alle daders: het zijn allemaal mannen. Dit jaar zijn er dus al vijftig mannen aangehouden die levens wegrukken uit gezinnen en die families vol verdriet achterlaten. Dit is slechts het topje van de ijsberg. Uit cijfers blijkt dat mannen ook verantwoordelijk zijn voor het opzettelijk veroorzaken van fysiek en/of psychisch letsel. Deze groep is vele malen groter. Hoe groot deze groep is, is moeilijk in te schatten. Vaak wordt er geen aangifte gedaan vanwege een afhankelijkheidsrelatie, schaamte of door de bureaucratie. 

Dit had een nieuwsbericht kunnen zijn, of het wordt dit jaar nog een krantenartikel. In de afgelopen jaren lijken we steeds vaker geconfronteerd te worden met geweld in verschillende vormen: van ernstige bedreigingen, gewelddadige incidenten op voetbalvelden, bomaanslagen, tot persoonlijk geweld rechtstreeks gericht op mensen die dichtbij de dader staan. Wat al deze verschillende vormen van geweld met elkaar gemeen hebben, is dat ze vrijwel alleen gepleegd worden door mannen. Het is geen individueel probleem, het is een maatschappelijk probleem. Het is tijd dat we ons afvragen waarom dit zo is en wat we kunnen doen om het te stoppen.

De groep mensen die zich uitspreekt tegen dit gedrag neemt gelukkig toe. Hun boodschap heeft door social media ook steeds meer bereik en wordt explicieter. Door ons uit te spreken voor een veilige samenleving, kunnen we dit gedrag veranderen. Dit is voor de veiligheid van onze samenleving ook noodzakelijk. Toch mist er nog een grote groep mensen in deze discussie: de mannen zelf. Veel mannen die ook tegen het geweld zijn en deze zaken op een andere manier oplossen, spreken zich niet uit. Ze zijn onzichtbaar.

Dat is jammer. De grootste slachtoffers in dit verhaal zijn de jongeren, de jongens die op zoek zijn naar de mannelijke identiteit. Zij horen en zien steeds vaker op social media het voorbeeld van gewelddadige mannen. Ook horen en zien zij het steeds explicietere tegengeluid van de mensen die zich uitspreken voor een veiligere samenleving. Zo horen zij bijvoorbeeld dat het veiliger is bij een beer dan bij een man. Wat doet dit met hun identiteit en zelfvertrouwen? Hoe leven zij met het feit dat ze worden aangesproken op en verantwoordelijk worden gehouden voor gedrag waar een deel van de volwassen mannen verantwoordelijk voor is, maar zij niet? Hoe voelt het voor hen dat mensen zich onveilig voelen bij deze jongeren, terwijl zij alleen goede intenties hebben?

De kans is groot dat deze jongens terugvallen op een identiteit die zekerheid biedt. Als ze toch al worden gewantrouwd, waarom dan dit dan ook niet in de praktijk brengen? Het gedachtegoed van de Tate-broers en de georganiseerde criminaliteit varen wel bij deze onzekere jongens. Dat blijkt ook uit de Netflix hit-documentaire ‘Adolescence’. Dat is niet iets wat je als vader of moeder wil voor je kind. Dat is ook het tegengestelde van een veilige samenleving.

Het is tijd dat alle mannen zich bewust worden van hun verantwoordelijkheid. Geweld kan niet langer worden gezien als een getolereerde uitlaatklep voor machteloosheid, onzekerheid of frustratie. Jongens hebben een ander rolmodel nodig. De mannen die ook voor een veilige samenleving staan, kunnen deze rolmodellen zijn. Mannen, wat hebben jullie nodig om te stoppen met dit geweld en om dit geweld te stoppen? Mannen, spreek je uit: wees vanuit veiligheid, respect en zelfvertrouwen een voorbeeld voor de zoekende jongeren. Misschien zorgt jouw voorbeeld ervoor dat alle mensen zich weer veilig kunnen voelen bij mannen.