Marjolein en de Lintjesregen

Dankzij Marjolein Faber, die 'Verrukkelijke Vrouw” om eens in Godfried Bomans-termen te spreken.. staat plotseling ons decoratiestelsel volop in de belangstelling. Laten we daarom eens wat indringender dan gebruikelijk kijken naar dat decoratiesysteem. Is het nog wel van onze tijd? Nee, dat is het niet. Het is vooral niet van onze ecologische tijd. Het dient daaraan aangepast. Ik heb daar een voorstel voor. Daarover zo meteen meer. 

Het huidige decoratiestelsel vindt zijn oorsprong in 1815, toen de juist gekroonde Koning Willem I zowel de Militaire Willemsorde als de Orde van de Nederlandse Leeuw instelde. Deze ordes waren bedoeld om een opmerkelijke militaire of civiele prestatie van een liefst hoog persoon te belonen. De eerste gedecoreerde in 1815 was dan ook …Willems zoon, de Kroonprins!

Vervolgens ontstond de behoefte aan een derde Nederlandse orde 'om ook mensen uit de lagere klassen en standen koninklijk te eren'. In 1892 leidde dat onder regentes Koningin Emma tot de derde Nederlandse orde, de Orde van Oranje-Nassau.

Deze laatste wordt het meest uitgedeeld.

Wat is nu mijn voorstel?

Wil ik bovengenoemde Ordes afgeschaft zien? Ach, welnee..  Leven en laten leven! Geef de traditionelen wat de traditionelen toekomt, maar... geef óók de progressieven wat de progressieven toekomt! Een alternatief. Daar schort het aan.

Wij leven op de drempel van de Ecologische Tijd. Wordt het niet langzamerhand eens zaak dat de te ridderen burger kan meebeslissen? Dat lijkt me wel zo democratisch: “Nee, ik hoef geen lintje, burgemeester, plant voor mij maar een linde!” En dat dan die wens zonder morren wordt vervuld!

De verdienstelijke burger zal daardoor immers alleen nog maar verdienstelijker worden! Zijn ecologische voetafdruk is immers gelijk een stuk kleiner. Want aan de Orde van Oranje-Nassau heeft hoogstens de gefêteerde zelf iets.  Aan een boom hebben we allemaal wat. En zeker aan een bos. Een almaar groeiend bos.

Want jaarlijks worden er zo'n tweeduizend Nederlanders van een lintje voorzien. Stel dat de helft van die mensen er voor kiest een boom te planten - die boom wordt voorzien van een plaatje met de naam van de Verdienstelijke Burger er op - dan hebben wij binnen de kortste keren een prachtig Ridderordenbos.

De te planten boom hoeft niet per se een lindeboom te zijn. Een plataan, beuk of populier mag natuurlijk ook. De eik wordt door ondergetekende afgeraden.

De eikenprocessierups heeft in Nederland al biotoop genoeg. En het feit dat in het Nazirijk het Ritterkreuz mit Eichenlaub, het Ridderkruis met Eikenloof, het meest benijdenswaardige ereteken was, doet de reputatie van de aloude Wodansboom ook al geen goed.