Kevin Spacey reageert als het personage dat hij speelt

Het beeld dat opkomt is misschien niet het origineelst als metafoor, maar wel treffend: Kevin op de grond, met z’n gezicht in de modder. Of in de paardenpoep, nog beter. De soundtrack bij dat plaatje is natuurlijk Another one bites the dust. Het zit op repeat in m’n hoofd sinds de openingsscène van The Walking Dead S08E01. Daar zat dan wel de parodie van Weird Al Yankovic onder, maar dan nog: hoor je die baslijn, dan hoor je Queen.

Goed, daar ligt Kevin dus met z’n gezicht in de paardenkastanjes. Dit keer niet in de rol van Frank Underwood, maar als zichzelf. Van zijn voetstuk gedonderd als het Confederate Soldiers Monument in het Amerikaanse Durham. Waren het daar demonstranten die een standbeeld neerhaalden omdat de slavernijverheerlijking er vanaf droop als het slijm van de reuzenkakkerlak uit Men in Black , stootte Kevin zichzelf van de sokkel. Een sokkel waar het publiek hem op hees voor zijn vertolking van een gore, achterbakse, slechte, enge man die toch president van de Verenigde Staten wordt. (Haha lekker geloofwaardig.)

Tuurlijk, ik smulde net als ieder ander van House of Cards. Ik was net als vele anderen al fan van Kevin Spacey sinds Kaiser Söza in The Usual Suspects. Maar nu Kevin zo schijterig reageert op collega-acteur Anthony Rapp, die als tiener door hem aangerand zou zijn, kan ik niet meer naar Frank Underwood kijken zonder een kotssmaak te krijgen in m’n mond.

Kevin reageert als het personage dat hij speelt. Op slinkse wijze leidt hij de aandacht af van Rapps verhaal. Kevin weet het niet meer, dat hij een puber op bed geduwd zou hebben na een feestje bij hem thuis. Hij was zeker dronken, verklaart hij. Sorry hoor, als het echt gebeurd is. En oh ja; ik ben homoseksueel.

Wtf Kevin? Frank Underwood had het gezegd kunnen hebben. Bij gratie van een batterij dikbetaalde scriptschrijvers die weten hoe ze de kijker aan Netflix gekluisterd kunnen houden. Met precies de juiste combinatie van walging, bewondering en afschuw kunnen we een uur lang verdwijnen in een fictieve wereld en de zorgen en angsten uit de werkelijkheid eventjes vergeten. Zo van ‘ Winter is coming , huuh, maar buiten is het gelukkig gewoon een prachtige zomer.’

Maar Kevin zegt het dus als zichzelf. In het echt. Hij kiest ervoor nu iets te vertellen over zichzelf. Na al die jaren van beroemd zijn met als bijwerking de aandacht op je privéleven gevestigd te hebben. Na al die jaren verdragen dat er over je seksleven gesproken wordt, alleen maar omdat je doet wat je het liefste en misschien wel het beste doet, namelijk acteren. Na een leven lang in de roddelbladen staan en glimlachen terwijl je vanbinnen misschien een beetje doodgaat, omdat je geen controle hebt over wat mensen van je vinden en omdat je zo graag jezelf zou durven zijn. Na een leven lang altijd maar je mond gehouden te hebben, ook als homo’s beschimpt worden en beschoten worden en niks zeggen over je eigen geaardheid. Dat is natuurlijk prima en niemand heeft recht op je verhaal en alles, maar nú, Kevin? Nú?

Nu lig je daar, met je hoofd in de shit. En gaat het over jou en niet alleen over Anthony Rapp. Je dacht te shinen door dit moment te kiezen om uit de kast te komen. Maar helaas. Het valt nogal verkeerd bij je publiek, Kevin. We doorzien het als een laffe poging om de aandacht af te leiden van wie weet wat je allemaal wel niet gedaan hebt vroeger, gisteren, altijd al? En dan snap je wel hè, waarom het geen meneer Spacey meer kan zijn. Toon je geen respect, verdien je geen respect.

Misschien past de parodie van Weird Al Yankovic hier toch het best. Another one rides the bus.

“Another One Rides The Bus” Riding in the bus down the boulevard And the place was pretty packed (Yeah!) Couldn’t find a seat so I had to stand With the perverts in the back It was smelling like a locker room There was junk all over the floor We’re already packed in like sardines But we’re stopping to pick up more, look out

[Chorus] Another one rides the bus Another one rides the bus Another comes on and another comes on Another one rides the bus Hey, who’s gonna sit by you Another one rides the bus

There’s a suitcase poking me in the ribs There’s an elbow in my ear There’s a smelly old bum standing next to me Hasn’t showered in a year I think I’m missing a contact lens I think my wallet’s gone And I think this bus is stopping again To let a couple more freaks get on look out

Another one rides the bus

Another one rides the bus ow Another one rides the bus hey hey Another one rides the bus hey-ey-ey-ey ey ey eyyyyyy

The window doesn’t open and the fan is broke And my face is turning blue (Yeah) I haven’t been in a crowd like this Since I went to see the Who Well I should’ve got off a couple miles ago But I couldn’t get to the door There isn’t any room for me to breathe And now we’re gonna pick up more yeaaah