Wat moet het leven toch verschrikkelijk zijn voor premier Dick Schoof. Tenminste als we er van uitgaan dat hij normaal is. Je bent op zondag een stukje wezen hollen met je vriendin. Je vraagt je af of dit eigenlijk geen prachtig item is voor Ivo Niehe. Wat zou het beste zijn? De broodjes in de oven vóór de sportieve prestatie of juist daarna. Jammer dat we geen labradoedel hebben om mee te laten hollen. Hoewel… die moet dan aan de riem en dat kan niet bij het hardlopen. De premier mag natuurlijk nooit gezien worden met een niet aangelijnde hond. Je komt hijgend thuis. Vriendin zet koffie en presenteert een croissant. Je zet Buitenhof aan.
Wie zit daar? Je vice-premier, Fleur Agema. Opnieuw valt je op dat het ministerschap haar geen goed doet. Ze ziet er afgetrokken uit. Je herinnert je haar uitbarsting voor de ministerraad van vrijdag toen je zei dat er geen plaats was op de agenda voor het zorgakkoord. Nu zegt ze dat het al maanden niet lukt een één op één afspraak te maken met minister van Financiën Eelco Heinen om te praten over het zorgakkoord. Op de televisie. Voor het oog van honderdduizenden kijkers, misschien wel een miljoen. Je neemt je hoofd in je handen. Je vraagt je af: “Waar doe ik het voor? Wat is dit voor een krankzinnigheid?”. Dan voel je hoe je vriendin haar arm om schouder slaat. Ze zegt: “Dick, je bent ook veel te lief”.
Anders kan het zondagmiddag toch niet gegaan zijn. Wat moet je als premier met grote bestuurlijke ervaring in hemelsnaam met een kabinet dat minimaal voor de helft uit incompetente halve garen bestaat? Het is toch godsonvoorstelbaar, dat minister Agema bij minister Heinen geen gehoor krijgt als zij aan de telefoon wil mededelen: “Eelco, ik heb een paar dingen, daar moeten we volgende week eens rustig over praten. Wanneer zal ik langs komen?”. Er bestaat toch zo iets als collegialiteit? Die lui mijden elkaar toch niet. Of wel? Ze zijn toch niet leip daar? En zelfs als je persoonlijk van elkaar gruwt, dan staat dat toch zakelijk overleg niet in de weg. Je bent toch professioneel. Althans, je probeert dat.
Het kan natuurlijk ook dat Agema bij Buitenhof gewoon een potje zit te liegen. Dat ze na vijftien jaar opspelen en loze beloftes zo door de feiten tegen de muur gedrukt wordt, dat ze als kat in nood rare sprongen maakt. Dat ze er gewoon niet meer uitkomt en juist zélf dat één op één gesprek met Heinen mijdt omdat ze dán haar incompetentie ook niet meer voor zichzelf verborgen kan houden?
Het is maar een klein incidentje maar het is tekenend voor het geheel. Zo’n Schoof zou - als Buitenhof voorbij is - toch zelfstandig tot de conclusie moeten komen dat voorgaan met dit kabinet van brekebenen niet in het belang van Nederland is. Agema - en zij niet alleen - is een nagel aan Schoofs doodkist en die doodkist is tevens zijn kabinet. Trek de nagels er toch uit. Dan ben je maar géén gastheer van Trump. Alsof je daar zo trots op mag zijn.
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet ui de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin, zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.
Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: Geert Mak en de geschiedenis.
Meld je hieronder gratis aan voor Joop NL. Iedere donderdag een selectie opvallende nieuwsverhalen, opinies en cartoons in je mailbox.