Nationaal Park De Hoge Veluwe jaagt gehandicapten op kosten

Vanaf 1 januari 2026 moeten bezoekers met een gehandicaptenparkeerkaart bij Het Nationale Park De Hoge Veluwe de volle toegangsprijs betalen, voor zichzelf, hun begeleider én hun voertuig. Wie niet kan lopen of fietsen, mag dus alleen nog naar binnen tegen betaling van wat feitelijk een boete op afhankelijkheid is.

Het park noemt dit “gelijke behandeling”. Maar wat hier gebeurt, is geen gelijkheid. Het is schijn-gelijkheid: gelijke regels voor ongelijke situaties. Wie zelfstandig kan fietsen, rijdt gratis het bos in. Wie door een handicap een rolstoel of auto nodig heeft, betaalt driedubbel.

Het raakt niet de welgestelde bezoekers met hun SUV en riante pensioen, maar juist de mensen met het minste inkomen. Mensen die leven van 70 procent van het minimum, zonder arbeidsvermogen, met stapelende zorgkosten. Zij hebben geen keuze. Zonder voertuig geen toegang, zonder begeleider geen veiligheid.

In onze rolstoelbus neem ik vaak meerdere rolstoelgebruikers mee, jongvolwassenen die even weg willen uit hun instelling of dagbesteding. Voor hen is een dag in de natuur geen luxe, maar een zeldzaam moment van vrijheid.

Nederland heeft het VN-verdrag Handicap ondertekend. Dat verdrag verplicht tot redelijke aanpassingen zodat iedereen gelijke toegang heeft tot natuur, cultuur en samenleving. Wat de Hoge Veluwe nu doet, is precies het tegenovergestelde: de drempel verhogen voor wie al aan de rand staat. Dat dit besluit werd aangekondigd in de Week van Toegankelijkheid is extra pijnlijk.

Terwijl het land praat over inclusie, sluit een nationaal park zijn poorten. Niet uit kwaadwilligheid misschien, maar uit een hardnekkig onvermogen om verschil te zien tussen rechtvaardigheid en regelzucht. Gelijke regels zijn niet altijd eerlijk. Echte gelijkwaardigheid vraagt iets anders: de bereidheid om te zien wie kwetsbaar is, en om ruimte te maken voor menselijkheid. Wie natuur werkelijk liefheeft, sluit niemand buiten.

De bestuurders van het park en museum Kroller-Müller, respectievelijk Seger Emmanuel baron van Voorst tot Voorst en Benno Tempel, reageren niet op diverse verzoeken tot gesprek.