Nederland heeft nog steeds geen inclusieve arbeidsmarkt

Deze week publiceerde het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) cijfers over de personeelskrapte op de arbeidsmarkt. En deze is hoog. Maar liefst twee derde van alle ondernemers ervaart een tekort aan mensen en dan vooral in het midden- en grootbedrijf. Uit het onderzoek van het CBS blijkt verder dat bedrijven steeds meer salaris betalen, automatiseren, het werk aanpassen of extra arbeidsmigranten inzetten, met als doel deze structurele krapte tegen te gaan. Maar hoe zit het met de inpassing van de ruim 1 miljoen mensen die nu nog steeds (gedeeltelijk) onbenut aan de kant staan?

In ons land wordt er veel gesproken en gediscussieerd over de inclusieve arbeidsmarkt. Simpel gezegd gaat het hierbij in de kern om de aannamebereidheid van werkgevers om ook kwetsbare groepen op de arbeidsmark een plek te bieden. Denk bijvoorbeeld aan langdurig werkzoekenden, mensen met een arbeidsbeperking, bepaalde groepen met een migratieachtergrond, personen met een lagere taalvaardigheid of werkenden in kleine deeltijdbanen.

Zeker met de opkomst van allerlei nieuwe technologieën en een intensivering van werk, zoeken werkgevers echter mensen die direct productief en inzetbaar zijn en lijken ze het stabiele segment van onbenut talent voortdurend te vergeten. Keer op keer blijkt uit rapportages van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) dat het aandeel werkgevers dat inclusief werkt achterblijft bij de verwachtingen. Met de toename van de personeelskrapte is dat een behoorlijk gemiste kans. Zeker ook omdat we weten dat kwetsbare groepen zeker in het begin de nodige ondersteuning nodig zullen hebben, maar ze na verloop van tijd volwaardig meedoen op de werkvloer. Bovendien kan het één van de manieren zijn om meer grip te krijgen op de toegenomen arbeidsmigratie in ons land.

Ondanks het vele praten en discussiëren over inclusie, valt dit in de praktijk dus tegen. Dat bleek onlangs ook uit een inventariserend onderzoek naar Open Hiring; een aanpak waarbij mensen worden aangenomen zonder sollicitatiebrief en -gesprek. Een ideaal voorbeeld om mensen (met proeftijd) een kans te bieden op betaald werk en daadwerkelijk werk te maken van een inclusieve arbeidsmarkt.

Helaas is Open Hiring voor een groot deel van de werkgevers nog onbekend en heeft slechts 4% hier ervaring mee opgedaan. Maar met deze manier van werven kunnen we de personeelskrapte tegengaan en aan inclusie écht een gezicht geven door kwetsbare groepen aan het werk te helpen. Het is nu aan het bedrijfsleven om deze handschoen op te pakken.