Nederland spreekt niet met moslims maar over hen, blijkt weer bij het ‘dossier BOA’

Het 'culinaire' en flamboyante islamdebat is al jarenlang gaande. Er gaat geen dag voorbij of het journaille moet iets optekenen over de inmiddels - op papier - meer dan één miljoen moslims in Nederland en hoe zij (zouden moeten) leven en hun religie moeten belijden.

Sedert de laatste verkiezingen en de enorme winst van dhr. W. is het debat weer flink opgelaaid. Toen de gasexplosie plaatsvond in Rotterdam was het weer raak. En uiteraard; toen het 'dossier BOA' vorige week kwam bovendrijven was het wederom kassa.

Wie immers carrière wil maken moet een populistische mening verkondigen over de rug van de islam en moslims. Het maakt inmiddels niet meer uit of die mening berust op waarheid en of men aan waarheidsvinding doet, er moet en zal elke keer over gerept worden. Een inkoppertje met veel oneliners en je zult geheid meer goals scoren dan Ajax dit jaar doet.

Maar... Patronen zijn er om te ontdekken én om te doorbreken. Velen houden ze liever in stand door bij hun standpunt te blijven. Iets wat we binnen de psychologie kunnen scharen onder de beschikbaarbeidsheuristiek.

Toen vorige week Sin City's burgermeester Femke Halsema recalcitrant verkondigde dat BOA's een hoofddoek mogen dragen tijdens hun werkzaamheden in 's lands hoofdstad was de wereld weer even te klein terwijl zij met een snelheid van meer dan 1000 kilometer om haar as draaide. Wat een privilege en de 'omvolking' was natuurlijk wéér een feit. X (voormalig Twitter) ontplofte en alle bondscoaches achter de knoppen hadden natuurlijk een ongezouten mening die zij stevig moesten laten gelden en ventileren.

Van 'islamofascisme' tot de meest rancuneuze oneliners als 'taqiya' waarna het vocabulaire van de gemiddelde Nederlander wel een beetje ophoudt als het gaat om diens kennis en kunde van de islam.

Het probleem echter is dat we al jaren in dit soort rondjes en debatten lopen. Het is een itererend patroon. De één pleit voor inclusie, de ander voor 'oerhollandse' normen en waarden. Links staat lijnrecht tegenover rechts en andersom. En ergens zwevend in het midden: moslims en andere minderheden. Want die lijken te behoren tot de vijfde colonne en hun bezwaren en meningen worden nogal vaak aan de kant geschoven en tevens genegeerd.

Deze vorm van onstuimig gedrag wordt vaak ontkend. Beide hakken gaan in het spreekwoordelijke zand als je op hun rancuneuze niet-onderbouwde en nauwelijks gesofisticeerde mening wijst. Het is weinig vernieuwend, we weten het inmiddels allemaal wel.

Ook worden nogal snel termen als 'slachtoffer' (ironisch) en 'niet tegen kritiek kunnen' in de mond genomen om moslims of andersdenkenden toe te spelen en de mond te snoeren. Iets met cancelcultuur en anti-woke? Of zijn deze mensen langzaamaan zelf verworden tot wat ze de ander toespelen? Gevalletje Mirror-propaganda.

Het wiel zonder patent dat men continu opnieuw probeert uit te vinden en te herintroduceren, is namelijk voorspelbaar en begint vermoeiend te worden.

Naar de kern... Los van het feit dat mevrouw Yesilgöz het loze neutraliteitsargument blijft inzetten, is er nog een derde feit in heel dit debat. En dat is dat het wederom zeer pijnlijk naar voren komt dat en hoe men OVER moslims schrijft en OVER moslims spreekt en dit blijft doen. Hierdoor weet de 'autochtoon' vaak helemaal niet meer hoe of wat. Hoe de moslim(a) nu daadwerkelijk denkt en wie hij of zij werkelijk is. Dat is prima als je jezelf in de status quo-positie wil bevinden, maar dan dient de bondscoach ook niet zijn speelstijl op te leggen aan dé moslim(a). Iets met Bias Blind Spot. Nog een term uit de psychologie.

Dus komen we bij het volgende en een tipje van de toepasselijke sluier. Veel moslim(a')s hebben er totaal geen behoefte aan dat BOA'S met een hoofddoek het werkveld gaan betreden, noch koesteren zij die wens die Femke Halsema heeft geopperd om die functie te bekleden. In mijn kring is er niet één voorstander van. Daarbuiten ken ik tevens immens veel moslims die niet bepaald staan te popelen om dit werk te verrichten, laat staan iemand met een hoofddoek.

Ben ik nu een goede graadmeter? Dat denk ik wel, ik doe namelijk veel onderzoek naar moslims en hun visies.

Dus wederom zien we hier het oeuvre en de erfenis van de politiek die zich heeft weten door te dringen tot in de maatschappelijke gelederen. Het neemt vaak immens stupide beslissingen als het gaat om moslims en minderheden. Tevens is er weinig gevoel en affiniteit voor cultuursenitiviteit. De achterban of electoraat (noem het zoals u wil) gaat er daarnaast flink op los en we hebben wederom een cyberoorlog die ons steeds verder uit elkaar drijft.

Hier zien we dus het ultieme voortbrengsel van het feit dat Nederland niet spreekt met moslims, maar over hen. Niet denkt met hen, maar over hen. Niet schrijft met, maar over hen. Beleid niet bepaalt met, maar voor hen. Wat gebeurt er dan? Men gaat zich afzetten tegen het systeem en sociale isolatie is het gevolg.

In het belang van velen is dit natuurlijk uiterst gunstig. Het moddergooien is immers een sport en verdienmodel geworden voor velen, zoals het klein houden van bepaalde mensen. Maar dit is basispsychologie.

En dit alles manifesteert zich vandaag de dag vooral op social media, die tegenwoordig als toneel en grabbeldoos dienen van vaak gefrustreerde pensionado's en andere mensen die zich niet meer 'thuis' voelen in hun eigen land en hun onvrede uiten.

Dus een tip aan de 'kritische lezers' en al die 'bondscoaches'; ga eens een keer op gesprek met verschillende moslims en luister eens naar elkaar. Wellicht komt er iets heel moois uit voort en zul je nog versteld staan van hoeveel kleuren en meningen de islamitische gemeenschap werkelijk telt...