Nederland slaat als maritieme natie een modderfiguur op VN-oceaantop

Onze Noordzee levert voedsel, energie en natuur – en uit onderzoek blijkt: bescherming ervan helpt óók de visserij. Toch weifelt Nederland in Nice. De hoogste tijd om het VN Oceaanverdrag te ratificeren.

Het gaat slecht met onze oceanen, en specifieker: het gaat slecht met onze Noordzee. Terwijl de hele wereld gericht is op een gezonde oceaan, trekken wij ons terug achter de dijken. Nederland behoort tot de allerlaatste landen die weigeren te tekenen. We zien de Noordzee liever nog even als een onuitputtelijke koelkast, waar we eindeloos uit kunnen graaien. Alsof we niet begrijpen dat een gezonde oceaan onze voedselzekerheid, ons klimaat en dus onze toekomst veiligstelt. Wat is er aan de hand? Laten wij onze oren hangen naar de visserslobby?

We overbevissen de Noordzee tot aan het kleinste visje – zelfs in Natura 2000-gebieden zijn vissen niet veilig. Dit is niet alleen ecologische zelfmoord, het is ook economische kortzichtigheid. Want we weten uit onderzoek dat je slechts een klein stuk zee hoeft te beschermen, om ver buiten die beschermde zone ervan te kunnen profiteren. Toch beschermen we maar een schamele 0,3% van onze exclusieve economische zone voor het eufemistische 'bodemberoerende visserij'. Alsof we liever de laatste schol uit de zee trekken dan te investeren in overvloedige oceanen.

De Noordzee als exploitatiegebied
Het is geen keuze tussen visserij en natuur. Het is een keuze tussen kortetermijnwinst en een levende zee. David Attenborough laat in zijn nieuwste film voor het eerst zien wat er gebeurt als sleepnetten de zeebodem omwoelen: een onderwaterwoestijn. Nederland wauwelt internationaal graag over ‘balans’, maar in de praktijk is het: vissen tot het op is.

Omdat we de Noordzee leegvissen, moeten Nederlandse trawlers steeds verder varen. Een Nederlandse schaduwvloot vist actief voor de kust van West-Afrika. Daar concurreren we met lokale vissers, die geen schijn van kans maken tegen onze industriële vloot. Zo exporteren we niet alleen vis, maar ook armoede.

Diepzeemijnbouw – het volgende schandaal
De ambtelijke molens draaien te traag. Terwijl we druk vergaderen over het beschermen van stukken zee en oceaan, zijn de VS al bezig met diepzeemijnen: het openrijten van de diepzee voor mineralen. Dappere landen strijden voor een moratorium, maar wij Nederlanders zijn nog aan het tobben of we überhaupt de zee moeten beschermen. Terwijl internationale bedrijven zich al warmdraaien om mangaanknollen en zeldzame aardmetalen uit de diepzeebodem te schrapen, hult Nederland zich in stilzwijgen. We wachten af, duiken zo lang mogelijk weg, en kijken toe hoe commerciële belangen de regels bepalen — in plaats van zelf ook een moreel en ecologisch standpunt in te nemen.

Ratificeer dat verdrag. Sluit je aan bij de landen die wél vooruitkijken. Want zoals Attenborough zei: "If we save the sea, we save our world."  Schandalig voor een land dat moet beseffen hoezeer de zee leven en voorspoed geeft, dat we nu geen verantwoordelijkheid nemen.